Te targi s± okazj± do zapoznania siê z ofert± licznych pracodawców. 5 marca b.r. w AGH w Krakowie ponad 90 wystawców – firm i przedsiêbiorstw – przedstawi³o kilkaset ofert pracy, praktyk i sta¿y. Targi Pracy AGH s± najwiêkszym tego typu wydarzeniem w regionie.
Bogata oferta targowa jest adresowana zarówno do studentów (praktyki, sta¿e, zatrudnienie w niepe³nym wymiarze godzin), jak i absolwentów (oferty pracy). W¶ród wystawców znalaz³ siê tak¿e ArcelorMittal Poland, który chêtnie przyjmie metalurgów, robotyków i automatyków. Wiêcej informacji – na stronie internetowej ArcelorMittal Poland.
ArcelorMittal Poland odk³ada w czasie ponowne uruchomienie wielkiego pieca w Krakowie
ArcelorMittal Poland informuje, ¿e podj±³ decyzjê o od³o¿eniu w czasie procesu uruchomienia wielkiego pieca w Krakowie. Decyzja o nieuruchamianiu instalacji w zak³adanym wcze¶niej terminie – czyli w drugiej po³owie marca – wynika z niepewno¶ci zwi±zanej z rozprzestrzenianiem siê w Europie wirusa COVID-19 oraz z faktu, ¿e nie jeste¶my w stanie przewidzieæ, jak rozwinie siê sytuacja.
Widzimy, ¿e czê¶æ naszych klientów zamyka zak³ady b±d¼ ogranicza zamówienia.
– Musimy dzia³aæ odpowiedzialnie – dbaæ o naszych pracowników i nasze instalacje. Bior±c pod uwagê niepewno¶æ, z któr± mamy do czynienia i fakt, ¿e nie wiemy, jak COVID-19 bêdzie siê rozprzestrzenia³ w Europie, to jedyna s³uszna decyzja. Jednocze¶nie chcia³bym podkre¶liæ, ¿e monitorujemy rozwój sytuacji i pozostajemy przy naszej wcze¶niejszej deklaracji dotycz±cej ponownego uruchomienia czê¶ci surowcowej w Krakowie jak tylko sytuacja siê unormuje – mówi Marc De Pauw, dyrektor generalny i prezes zarz±du ArcelorMittal Poland.
W epoce neolitu, w III tysi±cleciu p.n.e., na skutek m.in. ocieplenia klimatu nast±pi³y przekszta³cenia krajobrazu. Proces ten zosta³ pog³êbiony przez wypalanie du¿ych po³aci lasów pod pola uprawne. Znaczne obszary lessowe Ma³opolski przybra³y charakter stepu parkowego. Uprawa ziemi sta³a siê ma³o op³acalna.
W efekcie tego spo³eczno¶ci przystosowa³y siê do nowych warunków, w których na znaczeniu zyska³a hodowla. Zniknê³y sta³e, d³ugotrwale u¿ytkowane osady, pojawi³y siê sezonowe obozowiska. Ludno¶æ wykazywa³a siê du¿± mobilno¶ci±. Archeologicznym odpowiednikiem takiego modelu ¿ycia jest kultura ceramiki sznurowej (ok. 2800-2200 p.n.e.). Swoj± nazwê zawdziêcza ona charakterystycznemu zdobieniu naczyñ glinianych za pomoc± odciskanego sznura. Podstawê utrzymania stanowi³ wypas du¿ych stad, g³ównie byd³a, ale te¿ kóz i owiec. Spo³eczno¶æ ta znana jest przede wszystkim ze znalezisk grobowych. Na terenie Nowej Huty nie odkryto dotychczas pochówków pod kurhanami, tak charakterystycznych dla tej kultury. Przebadano natomiast inny typowy rodzaj grobów – groby niszowe m.in. w Krzes³awicach, Grêba³owie i w Pleszowie. Groby niszowe mia³y pionowy szyb, od którego odchodzi³a w bok nisza lub komora, najczê¶ciej owalna o p³askim dnie i kopu³owatym stropie. W niej sk³adano cia³o zmar³ego wraz z darami grobowymi, po czym wej¶cie do niszy zasypywano. Zmar³ych chowano w pozycji skurczonej na boku, mê¿czyzn na prawym, kobiety na lewym.
Najbardziej charakterystycznymi elementami wyposa¿enia tych grobów by³y naczynia gliniane – du¿e amfory i pucharki, zdobione odciskami sznura i naciêciami, kamienne topory, oraz krzemienne siekiery. Dawniej kulturê tê nazywano kultur± toporów bojowych ze wzglêdu na znajdowan± du¿± ilo¶æ kamiennych toporów. Pe³ni³y one funkcje zarówno narzêdzi r±bi±cych, jak i broni obuchowo-siecznej. Prawdopodobnie by³y te¿ atrybutami przywódców czy te¿ wojowników.
Kultura ceramiki sznurowej zamyka dobê neolitu. Pod koniec III tysi±clecia p.n.e. pojawi³a siê kultura mierzanowicka (ok. 2300-1600 p.n.e.), która wyznacza na terenach po³udniowej Polski, w tym Nowej Huty, pocz±tek nowej epoki – epoki br±zu. Charakteryzuje siê ona upowszechnieniem miedzi i jej stopu z cyn± - br±zu. Nadal jednak g³ównym surowcem do produkcji narzêdzi pozostawa³ krzemieñ. Nazwa tej kultury pochodzi od miejscowo¶ci Mierzanowice w pow. opatowskim. Nowa spo³eczno¶æ w przeciwieñstwie do pó¼no neolitycznej, pasterskiej kultury ceramiki sznurowej wiod³a bardziej osiad³y tryb ¿ycia i na wiêksz± skalê prowadzi³a gospodarkê rolnicz±. Zak³ada³a du¿e osady, niekiedy ufortyfikowane, otoczone g³êbokimi rowami. W pobli¿u osad zlokalizowane by³y rozleg³e, p³askie cmentarzyska z³o¿one czasem z kilkuset pochówków. Zamieszkiwano te¿ osady mniejsze, krótkotrwa³e. Zabytki to g³ównie naczynia gliniane (w pierwszej fazie równie¿ zdobione odciskami sznura), oraz narzêdzia wykonane z ko¶ci i krzemienia. Pozyskano je m.in. ze stanowisk w Zes³awicach, Krzes³awicach i Pleszowie. Najstarsza faza kultury mierzanowickiej udokumentowana jest na stanowisku w Mogile w pobli¿u Kopca Wandy. Na niewielkim, p³askim cmentarzu licz±cym kilka grobów szkieletowych znaleziono m. in. miedziany sztylet, 5 z³otych kó³eczek, zausznice miedziane w kszta³cie li¶cia wierzbowego oraz kamienn± p³ytkê ³ucznicz±. Zmar³ych chowano w obrz±dku szkieletowym, w pozycji skurczonej, mê¿czyzn na prawym, kobiety na lewym boku, czasem w drewnianych trumnach lub owiniêtych w maty. Z Pleszowa pochodz± du¿e, szerokootworowe misy z dziurkami poni¿ej wylewu, których u¿ywano w procesie produkcji soli. Po¶wiadczaj± one tym samym znajomo¶æ eksploatacji ¼róde³ solankowych. Materia³y z Pleszowa da³y nazwê grupie pleszowskiej pó¼nej fazy kultury mierzanowickiej.
Irena Wójcik
Fot. Ma³gorzata Byrska-Fudali.
Naczynia kultury ceramiki sznurowej z Nowej Huty.
Nagroda im. S³owikowskiego dla nauczyciela z III LO
Andrzej Górniak – nauczyciel historii i wiedzy o spo³eczeñstwie w III Liceum Ogólnokszta³c±cym w Krakowie – zosta³ 11. laureatem Nagrody im. Tadeusza S³owikowskiego. Wyró¿nienie to przyznawane jest co roku za wybitne osi±gniêcia w nauczaniu i popularyzacji historii oraz kultury Krakowa.
Nagroda im. Tadeusza S³owikowskiego upamiêtnia tego wybitnego profesora Uniwersytetu Pedagogicznego, który swoj± prac± badawcz± i dydaktyczn± po³o¿y³ wielkie zas³ugi dla kszta³cenia pokoleñ historyków i nauczycieli historii, a tak¿e dla formowania ¶wiadomo¶ci i kultury historycznej wspó³czesnych Polaków. Nagroda jest okazj± do wyró¿nienia tych nauczycieli historii, którzy wyznaczaj± wysokie standardy nauczania tego przedmiotu, stosuj± niekonwencjonalne, autorskie metody, a przede wszystkim – potrafi± zaciekawiæ uczniów, zachêciæ ich do zg³êbiania przesz³o¶ci i pokazaæ, ¿e jak wa¿na jest ona dla naszej tera¼niejszo¶ci i przysz³o¶ci.
Tegoroczny laureat Andrzej Górniak od 2013 r. wyk³ada historiê w III Liceum Ogólnokszta³c±cym (wcze¶niej, w latach 2005–2013, by³ dyrektorem XVI LO). Jest absolwentem Instytutu Historii Uniwersytetu Jagielloñskiego, ukoñczy³ te¿ studia podyplomowe w zakresie zarz±dzania o¶wiat± w Instytucie Spraw Publicznych UJ. By³ seminarzyst± w ramach International Visitor Leadership Program w Los Angeles i Nowym Yorku, International Training Centre on Human Rights and Peace Teaching w Genewie oraz Miêdzynarodowej Szko³y Nauczania o Holokau¶cie w Yad Vashem w Jerozolimie i Memorial de la Shoah w Pary¿u.
Andrzej Górniak wspó³pracuje z Centrum Dokumentacji Zsy³ek, Wypêdzeñ i Przesiedleñ w Krakowie, O¶rodkiem Praw Cz³owieka w O¶wiêcimiu i krakowskim oddzia³em Polskiego Towarzystwa Historycznego, Instytutem Historii UJ i Instytutem Historii i Archiwistyki UP, Instytutem Konfucjusza w Krakowie, Centrum Edukacji Obywatelskiej i Otwartym Krakowem. Jest koordynatorem programu „Zachowaæ pamiêæ” prowadzonego przez O¶rodek Rozwoju Edukacji oraz programu Muzeum Auschwitz – Birkenau „Przez wspóln± przesz³o¶æ ku przysz³o¶ci”.
(f)
Od 10 marca br. rozpocz±³ siê remont, który potrwa ok. miesi±ca – REMONT KOLEJNEGO FRAGMENTU UL. BULWAROWEJ
We wtorek, 10 marca br., rozpoczê³y siê kolejne prace na ul. Bulwarowej. Tym razem, nowe oblicze zyska fragment pomiêdzy ulicami: Odmogile, a Wojciechowskiego (ok. 300 m). W czasie remontu wymieniona zostanie nawierzchnia jezdni. Odnowiony zostanie chodnik wraz z krawê¿nikami. Ruch prowadzony bêdzie wahad³owo. Prace potrwaj± oko³o miesi±ca, a ich realizacja uzale¿niona jest od warunków pogodowych. Póki co te warunki s± dobre i miejmy nadziejê, ¿e terminy zostan± dotrzymane. Zatem kolejny fragment nowohuckiej infrastruktury odzyska lepsz± u¿yteczno¶æ dla z niej korzystaj±cych.
(MP)
ArcelorMittal Poland nagrodzi³ studentów Akademii Górniczo-Hutniczej – ONI PRZE£AMUJ¡ BARIERY
Trzech studentów AGH w Krakowie zosta³o nagrodzonych za dzia³alno¶æ na rzecz uczelni, ale tak¿e poza ni±: m.in. zaanga¿owanie w wolontariat, dzia³ania kó³ naukowych oraz pomoc osobom niepe³nosprawnym. Stypendia dla nich w ramach ósmej edycji konkursu „STALe prze³amuj±c bariery” ufundowa³ ArcelorMittal Poland. Od 2012 roku firma przeznaczy³a na stypendia dla 26 studentów ju¿ ³±cznie 180 tys. z³.
Studenci, którzy w tym roku otrzymali stypendia w ramach programu Biura ds. Osób Niepe³nosprawnych Akademii Górniczo-Hutniczej i ArcelorMittal Poland „STALe prze³amuj±c bariery”, nie tylko aktywnie zdobywaj± wiedzê, ale i chêtnie pomagaj± innym i realizuj± ró¿norodne projekty: badawcze, naukowe czy edukacyjne. Swoj± aktywno¶ci± pokazuj±, jak dobrze mo¿na wykorzystaæ studencki czas z po¿ytkiem dla rozwoju w³asnego i innych.
– Dziêki naszej wieloletniej wspó³pracy z ArcelorMittal Poland mogli¶my doceniæ i zmotywowaæ do dalszego wysi³ku naprawdê zdolnych i pe³nych pasji studentów – mówi Anna Lulek z Biura ds. Osób Niepe³nosprawnych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanis³awa Staszica w Krakowie. – Dwa lata temu poszerzyli¶my te¿ grono adresatów tego konkursu – skierowali¶my go nie tylko do studentów z niepe³nosprawno¶ciami, ale równie¿ tych, którzy nie¶li pomoc swoim niepe³nosprawnym kolegom – dodaje.
W tym roku przeznaczono ³±cznie 30 tys. z³ na stypendia w dwóch kategoriach: dla studentów z niepe³nosprawno¶ciami, którzy prze³amuj± swoje bariery i udzielaj± siê spo³ecznie oraz dla studentów, którzy dzia³aj± na rzecz niepe³nosprawnych kolegów z AGH.
Stypendium otrzyma³ Krzysztof Kukliñski, student Wydzia³u In¿ynierii Mechanicznej i Robotyki, który dzia³a w kole naukowym FENEC. Krzysztof prowadzi³ badania nad projektem konstrukcyjnym egzoszkieletu rêki, który móg³by pomóc osobom z chorobami górnych koñczyn, a tak¿e zaprojektowa³ i wraz z innymi studentami skonstruowa³ uk³ad zasilania wodorowego dla roweru elektrycznego. W³±cza³ siê równie¿ w organizacjê studenckiego Rajdu na Wózkach i Ma³opolskiej Nocy Naukowców.
Ju¿ po raz drugi stypendium w ramach programu „STALe prze³amuj±c bariery” nagrodzony zosta³ tak¿e Mateusz Krzyszkowski z Wydzia³u Humanistycznego, który jest jednym z za³o¿ycieli Fundacji na rzecz rozwoju kultury fizycznej „Nie widz±c przeszkód”. Poza tym, ¿e promuje sport w¶ród dzieci i m³odzie¿y z dysfunkcj± wzroku wspó³pracuje równie¿ ze Stowarzyszeniem „Warto Byæ Razem” (KRS) oraz Stowarzyszeniem na Rzecz Wsparcia Osób Zagro¿onych Wykluczeniem Spo³ecznym „¦wistak”. W ubieg³ym roku by³ m.in. cz³onkiem zespo³u organizuj±cego XX Tydzieñ Osób z Niepe³nosprawno¶ciami „Kocham Kraków z Wzajemno¶ci±”.
Stypendium za swoje osi±gniêcia i zaanga¿owanie w tym roku zdoby³ tak¿e £ukasz Le¶ny, student Automatyki i Robotyki. Sam jako osoba posiadaj±ca niepe³nosprawno¶æ zwi±zan± z niedos³uchem oraz retinopati± zacz±³ aktywnie dzia³aæ na rzecz integracji studentów z niepe³nosprawno¶ciami na AGH. Zosta³ sekretarzem Zrzeszenia Studentów Niepe³nosprawnych, wspó³organizowa³ coroczny Rajd na Wózkach, a obecnie koñczy realizacjê projektu chwytaka odwzorowuj±cego ludzk± rêkê.
– Nieustannie zaskakuje mnie zaanga¿owanie i ogromna chêæ dzia³ania tych studentów, którzy zdobywaj± stypendia w programie „STALe prze³amuj±c bariery”. Ich determinacja w osi±ganiu za³o¿onych celów jest naprawdê imponuj±ca. Dziêki nim banalne zdawa³oby siê stwierdzenie, ¿e nie ma rzeczy niemo¿liwych nabiera warto¶ci, bo przecie¿ choæ Ci m³odzi ludzie czêsto dotkniêci s± ró¿nymi niepe³nosprawno¶ciami potrafi± osi±gaæ tak wiele i tym dobrem dzieliæ siê tak¿e z innymi. Mam nadziejê, ¿e to stypendium bêdzie pewn± form± docenienia ich starañ i pokazaniem, ¿e warto braæ z nich przyk³ad – podkre¶la Karolina Muza-Adamiec, szef Biura Odpowiedzialno¶ci Biznesu w ArcelorMittal Poland.
Po 21 latach powraca po³±czenia kolejowe do Nowej Huty. Do stacji tej, ju¿ od 15 marca br., bêdzie mo¿na dojechaæ wybranymi poci±gami Kolei Ma³opolskich. Peron znajduje siê w rejonie ul. Organki, w pobli¿u zak³adu karnego w Wadowie i tunelu ³±cz±cego Wadów z Ruszcz±.
Na stacji Kraków Nowa Huta zatrzymywaæ siê bêd± sk³ady, wykonuj±ce nastêpuj±ce kursy: Kraków G³ówny 6:11 – Kraków Nowa Huta 6:30 – Tarnów 7:39; Kraków G³ówny 7:44 – Kraków Nowa Huta 8:01 – Krynica-Zdrój 12:38; Kraków G³ówny 13:09 – Kraków Nowa Huta 13:26 – Rzeszów G³ówny 15:59; Kraków G³ówny 14:10 – Kraków Nowa Huta 14:30 – Tarnów 15:28; Kraków G³ówny 23:41 – Kraków Nowa Huta 0:00 – Tarnów 1:09; Tarnów 7:53 – Kraków Nowa Huta 9:02 – Kraków G³ówny 9:21; Tarnów 15:42 – Kraków Nowa Huta 16:54 – Kraków G³ówny 17:10; Krynica-Zdrój 14:00 – Kraków Nowa Huta 18:51 – Kraków G³ówny 19:10
Ruch pasa¿erski na stacji Kraków Nowa Huta zosta³ zlikwidowany w 1999 roku. Do 1999 na tej stacji zatrzymywa³a siê s³ynna "Niepo³omka", czyli poci±g osobowy relacji Kraków G³ówny - Niepo³omice, którym ludzie z okolicznych wiosek doje¿d¿ali do pracy w kombinacie.
Powrót poci±gów osobowych sta³ siê mo¿liwy dziêki inwestycjom, zrealizowanym przez PKP Polskie Linie Kolejowe. Prace na stacji zosta³y wykonane przez krakowskie Przedsiêbiorstwo Napraw i Utrzymania Infrastruktury Kolejowej w ramach „Programu naprawczego stacji Kraków-Nowa Huta”. Obejmowa³y przede wszystkim elementy infrastruktury, takie jak tory i rozjazdy, które zosta³y wymienione b±d¼ oczyszczone. Docelowo poci±gi pasa¿erskie po wyremontowanym odcinku bêd± mog³y je¼dziæ z prêdko¶ci± do 100 km/h.
Wznowienie ruchu pasa¿erskiego na stacji Kraków Nowa Huta to dobra alternatywa dla osób mieszkaj±cych w jej pobli¿u. Dojazd poci±giem do stacji Kraków G³ówny, a wiêc do samego centrum miasta, zajmie oko³o 15 minut. Jest to czas o wiele bardziej konkurencyjny ni¿ ten potrzebny na podró¿ komunikacj± miejsk±, nie wspominaj±c ju¿ o samochodzie, którym nie do¶æ, ¿e trzeba do ¶ródmie¶cia dojechaæ to jeszcze warto gdzie¶ zaparkowaæ. Przyk³ad ten doskonale pokazuje przewagê transportu kolejowego na innymi ¶rodkami lokomocji.
Ale to nie jedyne dobre informacje dla pasa¿erów. Najpó¼niej od 14 czerwca br. powróci poci±g przez stacjê Lubocza. Jak podaj± Koleje Ma³opolskie poprawi to dostêpno¶æ komunikacyjn± tego rejonu Krakowa, umo¿liwiaj±c dojazd do centrum miasta w 15 minut, z takich osiedli jak Wzgórza Krzes³awickie, Grêba³ów i Lubocza. Zapewni tak¿e mo¿liwo¶æ dojazdu do firm zlokalizowanych na pó³noc od Nowej Huty.
(f)
Odremontowane torowiska w okolicy Wzgórz Krzes³awickich.
Na os. S³onecznym 2 ods³oniêto tablicê pami±tkow± – PAMIÊCI WYBITNYCH NAUKOWCÓW I PATRIOTÓW
W niedzielê, 1 marca br., na budynku w os. S³onecznym 2 ods³oniêto tablicê pami±tkow± po¶wiêcon± dawnym mieszkañcom tego bloku, profesorom: Krystynie Pisarkowej, jêzykoznawcy, Waleremu Pisarkowi, medioznawcy i jêzykoznawcy oraz W³adys³awowi Dobruckiemu, projektantowi i konstruktorowi maszyn walcowniczych, a w latach II wojny ¶wiatowej wiê¼niowi niemieckich obozów zag³ady. Ods³oniêcie tablicy poprzedzi³a Msza ¶w. w ko¶ciele M. B. Czêstochowskiej na os. Szklane Domy odprawiona w intencji zmar³ych profesorów.
Walery Pisarek (1931-2017) urodzi³ siê w Rabce. Przed II wojn± ¶wiatow± mieszka³ w maj±tku rodzinnym w Jaszczowie ko³o Lublina. W latach stalinowskich by³ represjonowany. W 1946 r. oskar¿ono go o posiadanie broni i zorganizowanie grupy konspiracyjnej Nauka – Ojczyzna – Wiara. Przez pó³ roku by³ wiêziony w baszcie zamku w Lublinie. Na studiach w Krakowie za³o¿y³ z kolegami niepodleg³o¶ciow± organizacjê „Helena”. Aresztowano go w 1951 r. W ¶ledztwie by³ brutalnie traktowany. W 1952 r. Wojewódzki S±d Rejonowy w Krakowie skaza³ 21-letniego Pisarka na sze¶æ lat wiêzienia (wyrok zmniejszono do czterech lat). Trafi³ do baraków dawnego niemieckiego podobozu KL Auschwitz. Licz±c na skrócenie kary, zg³osi³ siê do kator¿niczej pracy w kopalni Jawiszowice-Brzeszcze, gdzie nabawi³ siê pylicy. Wolno¶æ odzyska³ w 1955 r.
W 1957 r. ukoñczy³ filologiê polsk± na Uniwersytecie Jagielloñskim. By³ bliskim wspó³pracownikiem i doktorantem wybitnego jêzykoznawcy, prof. Zenona Klemensiewicza. Na UJ uzyska³ stopieñ doktora habilitowanego i profesora. Od pocz±tku lat 60. by³ pracownikiem O¶rodka Badañ Prasoznawczych w Krakowie, a w latach 1969-2000 jego dyrektorem. W nauce polskiej zajmuje miejsce szczególne. By³ wychowawc± i nauczycielem wielu pokoleñ polonistów i dziennikarzy, opiekunem naukowym m³odej kadry medioznawców.
Inicjatorem wmurowania pami±tkowej tablicy byli Waldemar Skuratowicz, Euzebiusz Wolañski i Wspólnota Mieszkaniowa os. S³oneczne 2. Koszt projektu tablicy i makietê sfinansowa³a Wspólnota Mieszkaniowa, a koszt samej tablicy i jej monta¿u krakowski Oddzia³ Instytutu Pamiêci Narodowej. Tablicê zaprojektowa³ zakopiañski artysta rze¼biarz Stanis³aw Cukier.
(f)
* * *
W imieniu inicjatorów wmurowania tablicy chcia³bym podziêkowaæ wszystkim, którzy przyczynili siê do jej powstania. A w szczególno¶ci: Kierownictwu IPN Oddzia³ w Krakowie, Zarz±dowi Wspólnoty Mieszkaniowej os. S³oneczne 2, a zw³aszcza p. Euzebiuszowi Wolañskiemu, prof. dr hab. Jerzemu Dobruckiemu, synowi zmar³ego Profesora za konsultacje i wsparcie finansowe projektu, p. Leszkowi Lipowieckiemu z firmy EPARTNER, Jolancie i Jerzemu Oraczom, by³ym mieszkañcom domu nr 2 na os. S³onecznym, ojcu Augustynowi Spasowiczowi Ocist., proboszczowi parafii M.B. Czêstochowskiej na Szklanych Domach, ks. prof. Wies³awowi Przyczynie, Wincentemu Podobiñskiemu, Warcie Honorowej WP, Natalii Mi¶kowiec, fotografikowi Piotrowi Jantosowi, Romanowi Tekieli za reporta¿, Beacie i Piotrowi Mosz za konsultacje i pomoc w organizacji uroczysto¶ci, aktorowi Teatru Ludowego Andrzejowi Franczykowie. Specjalne podziêkowania kierujê pod adresem Prezydenta RP Andrzeja Dudy i Kancelarii Prezydenta za s³owo skierowane do Wspólnoty i dar Flagi Pañstwowej.
Waldemar Skuratowicz
Zbli¿a siê 8 marca. Tegoroczny Miêdzynarodowy Dzieñ Kobiet obchodzimy na ca³ym ¶wiecie pod has³em Razem dla Równo¶ci (Each for Equal).
W ArcelorMittal Poland, najwiêkszym polskim producencie stali, niemal co 10-ty pracownik to kobieta. Jest ich w ArcelorMittal Poland 1020: w D±browie Górniczej – 449, w Krakowie – 280, w Zdzieszowicach – 179, w ¦wiêtoch³owicach – 50, w Sosnowcu – 40, a w Chorzowie – 22. S± dobrze wykszta³cone, najwiêcej (³±cznie 858 pañ) ma wykszta³cenie ¶rednie lub wy¿sze.
W zarz±dzaniu firm± 4 panie zajmuj± stanowiska dyrektorskie, 10 – pracuje na stanowisku szefowych, 64 – na kierowniczych. W biurach jest oko³o pó³ tysi±ca pañ na stanowiskach specjalistek (a¿ 461), liderów, mistrzów, asystentek i referentek. W halach produkcyjnych, laboratoriach i magazynach najliczniejsz± grupê stanowi± laborantki (108), operatorki urz±dzeñ (80), realizatorki produkcji (70) i suwnicowe (55). Jak wynika ze statystyk, ¶redni sta¿ pañ pracuj±cych w ArcelorMittal Poland wynosi 28 lat. I to jest ich si³a – do¶wiadczenie!
Moda i styl nie jest domen± tylko stroju wspó³czesnego cz³owieka. Ju¿ nasi odlegli przodkowie mieli swoje upodobania, zarówno co do kroju ubioru, zak³adanej bi¿uterii, ale te¿ do tak u¿ytkowych rzeczy, jakimi by³y naczynia gliniane.
Od XIII w. p.n.e. na tereny dzisiejszej Nowej Huty przybywaj± z terenów Górnego ¦l±ska grupy nowej ludno¶ci, ca³kowicie obcej dla ludzi mieszkaj±cych tu jeszcze i reprezentuj±cych tzw. kulturê trzcinieck±. Przynosz± oni ze sob± w pe³ni ukszta³towan± kulturê materialn± zwan± przez archeologów kultur± ³u¿yck±. By³a to na tyle atrakcyjna oferta, ¿e pakiet nowych cech takich jak: cia³opalny obrz±dek pogrzebowy oraz zestaw charakterystycznych przedmiotów codziennego u¿ytku zosta³ zaadoptowany przez miejscowych. Nowy zestaw naczyñ glinianych (m. in. amfory z wypychanymi od wnêtrza guzami, zdobione dodatkowo ornamentem rytym, wazy dwusto¿kowate karbowane na za³omie i zdobione liniami rytymi) wyró¿nia siê form± i sposobem zdobienia. Wygl±daj± identycznie jak naczynia gliniane znajdowane na ¦l±sku. Nie by³y one importowane z zachodu, ale wytwarzane na miejscu przez nowych osadników, którzy lepili je z miejscowej gliny na mod³ê ¶l±sk±. Na terenach podkrakowskich powi±zania kulturowe ze ¦l±skiem widoczne s± w materiale zabytkowym co najmniej 200 lat.
Zapewne pomiêdzy 1100 a 1000 rokiem przed Chrystusem, czyli w czasach, które archeolodzy okre¶laj± jako okres halsztacki A2 lub jako I po³owê IV okresu epoki br±zu, pojawia siê nowy trend. To moda na niewielkie naczynia o dwusto¿kowatej formie z bardzo bogato zdobionym brzu¶cem, któr± mo¿na uznaæ wrêcz za formê przewodni± dla tego okresu w grupie ¶l±skiej kultury ³u¿yckiej, która w tym czasie równie¿ pod Krakowem mia³a swoj± enklawê. Te ma³e wazki dwusto¿kowate o ostrym za³omie, cienko¶cienne ró¿ni± siê miêdzy sob± drobnymi szczegó³ami w proporcjach, nachyleniu ¶cianek i ukszta³towaniu wylewu. Zachowuj± one jednak bardzo siln± zawarto¶æ stylistyczn± co do kszta³tu, proporcji, a tak¿e dekoracji. Wystêpuj± co prawda wazki niedekorowane, ale w wiêkszo¶ci przewa¿aj± wazki zdobione nad za³omem brzu¶ca pasmem linii poziomych, nad którymi zwykle znajduj± siê trójk±ty zakreskowane, pasma uko¶nych kreseczek lub k±tów wsuwanych, zygzaki, a niekiedy i inne elementy dekoracyjne. Naczynia w takim typie prócz ¦l±ska zachodniej Ma³opolski znajdowane s± w pó³nocnych Morawach, pó³nocno-wschodnich Czechach, a nawet na Pomorzu. Naczynia te, szczególnie zdobione pasmami linii rytych i zakreskowanych trójk±tów s± dobrymi wyznacznikami datowanej na IV okres epoki br±zu fazy Kietrz III, wyró¿nionej w po³udniowej czê¶ci Górnego ¦l±ska.
Te niewielkie wazy coraz liczniej odkrywane s± na stanowiskach w okolicach Krakowa. Z badañ dawnych znane s± z niewielkich cmentarzysk w Wawrzeñczycach czy Zofipolu oraz z terenów Nowej Huty z cmentarzyska w Pleszowie, a z nowszych badañ z cmentarzysk w Bie¿anowie i Targowisku. W grobach s± zwykle przystawk± do wiêkszej urny, ale te¿ zdarza³o siê wykorzystywanie ich jako popielnica na spalone ko¶ci. Sporadycznie niewielkie, czêsto zniszczone fragmenty tych¿e naczyñ znajdowane s± te¿ na stanowiskach osadowych w Cle czy Pleszowie.
Irena Wójcik
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
