W ostatnich miesi±cach w Nowej Hucie zrobi³o siê g³o¶no o Panu Tadeuszu – bezdomnym przewodniku. Ten, wyj±tkowy, cz³owiek pojawi³ siê mo¿na powiedzieæ „ znik±d” jego popularno¶æ ros³a z minuty na minutê, a spacery z oprowadzaniem po Hucie pojawi³y siê we wszystkich chyba mediach. Dziêki ofiarno¶ci ludzi przesta³ byæ bezdomny, wci±¿ jednak „pracuje jako przewodnik”.
Ta niezwyk³a historia ma swojego dobrego ducha, swoj± si³ê sprawcz± – nic bowiem nie dzieje siê bez przyczyny. Za „Panem Tadeuszem” stoi … Fundacja LosPolacos, ale po kolei. O tym jak gdzie i po co opowie naszym czytelnikom Marek Pi±tkowski – prezes Fundacji. + Opowiedz od pocz±tku… jak to siê wszystko zaczê³o, mo¿e przy okazji dwa s³owa o Fundacji?
Marek Pi±tkowski: Fundacja powsta³a bardzo niedawno, nie ma nawet roku. Postanowili¶my napisaæ projekt w ramach FIO Ma³opolska Lokalnie Pó³noc, który uzyska³ akceptacjê i da³ mo¿liwo¶æ przygotowania pilota¿owego programu „Z nami po³a¼” maj±cego na celu aktywizacjê osób bezdomnych. Projekt który zak³ada, ¿e takie osoby maj± wiedzê unikaln±, któr± mog± podzieliæ siê z innymi, rozpocz±³ siê w czerwcu 2019. Chwilê trwa³o zanim uda³o siê znale¼æ Pana Tadeusza, pierwsz± wycieczkê zorganizowali¶my we wrze¶niu. + Dobrze rozumiem? To wasz pierwszy projekt i od razu taki sukces?
MP: To faktycznie nasz pierwszy projekt, a Pan Tadeusz jest naszym pierwszym beneficjentem! Rzeczywi¶cie mo¿na powiedzieæ, ¿e zakoñczy³ siê sukcesem, m.in. zdoby³ 4 miejsce w konkursie na najlepszy projekt FIO. Natomiast oczywi¶cie najwiêkszym sukcesem by³o to, ¿e uda³o siê poznaæ Pana Tadeusza, Pana Witolda (o nim za chwilê) i rozpropagowaæ ideê spotkania z osobami, którym nie wiedzie siê tak, jak mog³oby. Po zakoñczeniu projektu dzia³ania kontynuowali¶my, czego wynikiem by³o umo¿liwienie Panu Tadeuszowi zamieszkania w normalnych warunkach w ukochanej przez niego Nowej Hucie. + Jaki jest Pan Tadeusz? Czy jest zawodowym przewodnikiem?
MP: Najlepiej, aby Pan Tadeusz opowiedzia³ o sobie sam (wypowied¼ Pana Tadeusza poni¿ej – przyp. red). Ja mogê powiedzieæ, ¿e jest to na pewno postaæ niezwyk³a, o ogromnej wiedzy w ró¿nych tematach (od budownictwa, przez historiê Nowej Huty i historiê w ogóle, a¿ po wêdkowanie i tysi±c innych dziedzin), ale te¿ o du¿ej m±dro¶ci ¿yciowej. Ostatnie dwa lata spêdzi³ nie maj±c w³asnego dachu nad g³ow±, ale na szczê¶cie teraz mogli¶my go wspomóc i mu go zapewniæ. Nie jest zawodowym przewodnikiem, chocia¿ powinienem powiedzieæ nie by³, bo teraz to raczej ju¿ jest! Ale w tej bran¿y zadebiutowa³ w³a¶nie u nas. Do naszego projektu szukamy takich w³a¶nie osób, które maj± wiedzê, któr± mog± siê podzieliæ! On ma wiedzê na temat Nowej Huty, czuje Hutê i j± kocha! + Na czym teraz stoimy, co uda³o siê zrobiæ dla naszego przewodnika?
MP: Pan Tadeusz ma dom i bêdziemy staraæ siê o zwiêkszenie jego emerytury, do czego ma zapewne prawo. No a potem bêdziemy szukaæ mo¿liwo¶ci pozyskania lokalu mieszkalnego, gdzie¶ w Nowej Hucie, który nie bêdzie ju¿ wynajmowany, a bêdzie móg³ byæ nazwany przez Pana Tadka domem. Ca³y sukces nie mia³by miejsca, gdyby nie pomoc Nowohucian oraz Krakusów, ale tak¿e ludzi z ca³ej Polski, którym bardzo serdecznie dziêkujemy. + No i co wa¿ne… co dalej?
MP: Chcemy kontynuowaæ dzia³ania na rzecz osób w kryzysie, wyszukuj±c ich mocne strony i pozwalaj±c poznaæ innym ich umiejêtno¶ci. Umiejêtno¶ci nieraz niesamowite i bardzo cenione na rynku. Mamy nadziejê, ¿e uda siê dalej wspomagaæ Pana Tadeusza przy organizacji wycieczek po Nowej Hucie, zaprosiæ szko³y czy biura podró¿y do wspó³pracy i odwiedzin Huty z osob± tak niezwyk³± jak on. Natomiast szerzej patrz±c, chcemy pomagaæ równie¿ innym, a tutaj pierwszy w kolejce jest Pan Witold, 80-latni geniusz filmu polskiego, rysownik, portrecista i kaligraf, a kiedy¶ walcownik z Kombinatu i pracownik Polskiej Kroniki Filmowej. Ju¿ wkrótce bêd± z nim spotkania, na które zapraszamy serdecznie. + Na koniec czy my¶la³e¶, ¿e to tak bêdzie? Jakie s± twoje odczucia zwi±zane z projektem?
MP: Mia³em du¿± nadziejê, ¿e uda siê pomóc choæ jednej osobie. Tak siê sta³o, ale apetyt ro¶nie w miarê jedzenia i mam nadziejê, ¿e lawina dopiero ruszy³a. £atwo zatem wywnioskowaæ, ¿e moje odczucia s± bardzo pozytywne, szczególnie ¿e mog³em spotkaæ dziêki projektowi ca³e grono wspania³ych osób, z bardzo ró¿nych ¶rodowisk, zawsze maj±cych serce dla innych, pozytywnie nastawionych do ¿ycia i po prostu dobrych. Mam nadziejê, ze bêdzie ich ci±gle wiêcej i wiêcej naoko³o.
* * *
Tyle Marek Pi±tkowski – prezes Fundacji Los Polacos, a co o sobie i projekcie opowiada Pan Tadeusz: Na pocz±tku doros³o¶ci mia³em wspania³e ¿ycie. Pó¼niej to siê niestety zmieni³o, po ¶mierci mamy ( 2 lata temu) straci³em dach nad g³ow±. Zaczê³a siê tu³aczka, w pierwszej chwili siê za³ama³em, ale powiedzia³em sobie trzeba wstaæ i zrobiæ cos ze swoim ¿yciem! Fundacja Los Polakos poda³a mi rêkê pomog³a stan±æ na nogach! Ale byli te¿ i „zwyczajni” ludzie, którzy mi pomogli, chocia¿by w wyposa¿eniu mieszkania. Spotkanie z Panem Markiem i Fundacj± odmieni³o moje ¿ycie, ale te¿ nie od razu by³o to takie oczywiste. Nigdy nie by³em przewodnikiem, ale mogê powiedzieæ, ¿e nauczy³em siê tego i to polubi³em. Wa¿ne dla mnie by³o to, ¿e zosta³em doceniony przez ludzi. To naprawdê buduj±ce kiedy na koniec spaceru ludzie klaszcz±, kiedy widaæ, ¿e im siê podoba! Na jednym ze spacerów by³o ponad 300 ludzi! Szczerze – to w pierwszej chwili nogi siê pode mn± ugiê³y, ale pomy¶la³em jak ju¿ przyszli to trzeba im o tej Hucie opowiedzieæ. Bo nasza Huta jest przepiêkna, trzeba j± tylko lepiej poznaæ!
Je¶li kto¶ chcia³by poznaæ nasz± dzielnicê podczas wyj±tkowego spaceru a jednocze¶nie wspomóc Pana Tadeusza zachêcamy do ¶ledzenia funpage Fundacji Los Polacos na Facebooku. Tam informacje o kolejnych wycieczkach.
(a³)
ArcelorMittal chce zmniejszyæ emisje CO2 o 30 proc. do 2030 roku
ArcelorMittal wspiera Zielony £ad przedstawiony przez Komisjê Europejsk±.
– Nasz plan obni¿enia emisji dwutlenku wêgla w Europie o 30 proc. do roku 2030 to du¿y krok we w³a¶ciwym kierunku. Nie mamy przy tym modelu uniwersalnego, gdy¿ nasze zak³ady s± na ró¿nych etapach zaawansowania technologicznego. W ró¿nych zak³adach sprawdz± siê wiêc ró¿ne technologie. Przez ostatnie kilka lat testowali¶my ich wiele – teraz nadszed³ czas, aby zacz±æ je wdra¿aæ, maj±c wsparcie UE i krajów cz³onkowskich, aby zdekarbonizowaæ nasze procesy – uwa¿a Geert Van Poelvoorde, dyrektor generalny ArcelorMittal Europe – wyroby p³askie.
Zak³ada siê, ¿e ¶wiatowy popyt na stal wzro¶nie – wg prognoz z 1,7 mld ton w 2018 r. do 2,6 mld ton w 2050 r. Oznacza to, ¿e nale¿y znacznie zmniejszyæ ¶lad wêglowy, co wymaga znalezienia nowych sposobów wytwarzania stali w mniej emisyjnym procesie. Jak zmniejszyæ wêglowy ¶lad?
Stal mo¿e byæ produkowana z wykorzystaniem surowców pierwotnych lub wtórnych, czyli w wielkich piecach – z u¿yciem rudy ¿elaza lub w piecach elektrycznych – z u¿yciem z³omu. Obecnie wiêkszo¶æ stali wytwarzana jest w procesie wielkopiecowym. Produkcja wy³±cznie przy wykorzystaniu pieca elektrycznego nie jest na dzi¶ alternatyw± – na ¶wiecie nie ma wystarczaj±cej ilo¶ci z³omu.
Gotowo¶æ stalowego koncernu do wsparcia gospodarki niskoemisyjnej widoczna jest w wielu dzia³aniach firmy – od prze³omowych technologii do rozwi±zañ proponowanych klientom.
W kilku europejskich zak³adach ArcelorMittal prowadzi obecnie pilota¿owe projekty, wykorzystuj±ce ró¿ne technologie zwi±zane z przetwarzaniem dwutlenku wêgla oraz z zastosowaniem czystej energii.
W 2018 r. w belgijskiej Gandawie firma rozpoczê³a pilota¿owy projekt wart 40 mln euro. Zak³ada on przerobienie 120 tys. ton odpadów drzewnych na biowêgiel, który ma zast±piæ paliwa kopalne w procesie produkcji.
Od 2017 r. firma prowadzi równie¿ pilota¿owy projekt w Dunkierce, we Francji, który zak³ada zagospodarowanie gazów odpadowych do produkcji stali.
Obydwie technologie pomog± ograniczyæ ilo¶æ wêgla i koksu, potrzebnych w wielkim piecu, i tym samym zmniejszyæ emisjê CO2.
We wspó³pracy z firm± Lanzatech ArcelorMittal buduje pierwszy zak³ad na skalê przemys³ow±, w którym bêdzie mo¿na przechwytywaæ hutnicze gazy odpadowe i zamieniaæ je w bioetanol.
ArcelorMittal bada tak¿e mo¿liwo¶ci produkcji stali przy zastosowaniu wodoru i elektrolizy. Obydwie metody pozwol± na znaczne zmniejszenie emisji dwutlenku wêgla przy wykorzystaniu czystej energii. W marcu 2019 r. w Hamburgu, w Niemczech, firma rozpoczê³a pilota¿owy projekt o warto¶ci 65 mln euro, który zak³ada przetestowanie wykorzystania wodoru na skalê przemys³ow±.
Co roku stalowy koncern inwestuje znacz±ce ¶rodki w modernizacjê swoich zak³adów, stosuj±c najnowocze¶niejsze technologie. W 2018 r. wydatki na 26 projektów zwiêkszaj±cych efektywno¶æ energetyczn± wynios³y 247 mln dolarów, a w ci±gu ostatnich trzech lat kwota ta wynios³a 728 mln dolarów. Stal w obiegu zamkniêtym
Stal to obecnie jedyny materia³, który mo¿e sprostaæ wyzwaniom gospodarki o obiegu zamkniêtym. Stal ma tak¿e najwy¿sze wska¼niki recyklingu. Obecnie nawet 85–90 proc. wyrobów stalowych jest odzyskiwanych po zakoñczeniu cyklu ¿ycia i poddawanych recyklingowi. Stal jest te¿ wykorzystywana w wiod±cych technologiach na rzecz globalnej redukcji emisji CO2 – to z niej powstaj± farmy wiatrowe i s³oneczne, wydajne transformatory i silniki oraz l¿ejsze pojazdy. Trudno sobie wyobraziæ przysz³o¶æ, w której stal nie jest kluczowym materia³em w zrównowa¿onej gospodarce o obiegu zamkniêtym.
W 2018 r. ArcelorMittal wprowadzi³ koncepcjê Steligence®, która dziêki l¿ejszym konstrukcjom stalowym mo¿e zmniejszyæ ¶lad wêglowy budynku o 38 proc. Z kolei S-in motion® to gatunki stali wytrzyma³o¶ciowej wprowadzone w 2010 r. na potrzeby przemys³u motoryzacyjnego. Dziêki swojej wytrzyma³o¶ci i ni¿szej wadze umo¿liwiaj± ograniczenie emisji pojazdu o 14,5 proc., nie zmniejszaj±c poziomu bezpieczeñstwa pasa¿erów. W ArcelorMittal Poland
ArcelorMittal Poland tak¿e d±¿y do unikania emisji i zagospodarowania CO2. W ci±gu ostatnich 10 lat firma zredukowa³a emisje dwutlenku wêgla we wszystkich swoich zak³adach o prawie 37 proc. Liderem jest huta w Krakowie, która ograniczy³a emisje o ok. 70 proc., a modernizacja elektrociep³owni w tym oddziale pozwoli na dalsze redukcje, dziêki zast±pieniu ok. 160 tys. ton wêgla kamiennego rocznie – gazami hutniczymi. Nowatorskim projektem by³a budowa turbin TRT w elektrociep³owni w d±browskiej hucie. To pierwsza taka instalacja w Polsce. Turbiny o ³±cznej mocy 25 MW w procesie rozprê¿ania gazu wielkopiecowego produkuj± tak± sam± ilo¶æ energii, jak± mo¿na by³oby wytworzyæ, spalaj±c a¿ 45 tys. ton wêgla kamiennego rocznie. Nie emituj± przy tym do atmosfery gazów ani py³ów.
* * *
Aby przyspieszyæ redukcjê emisji i zrealizowaæ cele za³o¿one w Porozumieniu paryskim, przemys³ stalowy bêdzie musia³ przej¶æ na ¶cie¿kê niskoemisyjnych technologii. – Tu kluczowe bêd± regulacje gwarantuj±ce równe szanse konkurowania, dostêp do energii ze ¼róde³ odnawialnych po rozs±dnych cenach, a tak¿e finansowanie. – Osi±gniêcie sukcesu bêdzie wymaga³o niespotykanej dot±d wspó³pracy na poziome globalnym. Powietrze nie zna granic, dlatego swój wk³ad w dzia³ania na tym polu powinien wnie¶æ ka¿dy region i ka¿dy kraj – podkre¶la Lakshmi N. MIttal, prezes ArcelorMittal.
Du¿a scena Teatru Ludowego, przyciemnione ¶wiat³a, po lewej stronie zespó³ muzyczny. Pojawiaj± siê aktorzy – Marcin, na wózku i Natalka, któr± kto¶ wprowadza bo jest niewidoma. Tym samym na scenie jest (mniejsza) czê¶æ Teatru Exit, na widowni za¶ zupe³nie nie¶wiadomi tego co siê za chwilê stanie widzowie. Jeszcze tylko skromna scenografia – ma³e lampioniki, które delikatnie roz¶wietlaj± pó³mrok. Zaczynamy… Gdy zamykasz oczy…
Czysty, niesamowity wokal! To uderza ciê jako pierwsze! Bo spektakl „Pie¶ñ nad pie¶niami” zaczyna Natalia. ¦piewa tak, ¿e wszyscy bez wyj±tku mamy na plecach ciary! Kiedy ju¿ uwierzysz, ¿e nie „idzie z playbacku” zaczynasz siê zastanawiaæ gdzie do tej pory by³a, ¿e nikt jej nie odkry³? Czemu nie wygrywa festiwali i nie sprzedaje tysiêcy p³yt? Gdy zaczynasz wierzyæ, ¿e to dzieje siê tu i teraz zatapiasz siê w jej ¶piewie… w niesamowitym wyznaniu mi³o¶ci, subtelnie wy¶piewanym oczekiwaniu na oblubieñca. Gdy Natalka koñczy zalega cisza, któr± niepokoj±co przerywa Marcin. Zaczyna recytowaæ – co tu du¿o mówiæ erotyki! Przepe³nione mi³o¶ci± s³owa, jak siê za chwilê orientujesz pochodz±… z Biblii. Ale co on z nimi wyprawia, niski g³os powoduje, ¿e zamierasz w oczekiwaniu na ich spotkanie! Na twoich oczach têsknota za drugim cz³owiekiem ubrana w s³owa staje siê cia³em! Potê¿ne uderzenie têsknoty za mi³o¶ci± i spe³nienia … Gdy oczy otwierasz…
Skromna, elegancko ubrana para siedzi naprzeciwko i patrzy na siebie z mi³o¶ci±! Nie jeste¶ w stanie uwierzyæ, ¿e ta dziewczyna nie widzi! U¶miecha siê do partnera, odwraca g³owê gdy ¶piewa do niego! Trzeba naprawdê byæ aktork± „z górnej pó³ki” by okie³znaæ swoj± niepe³nosprawno¶æ w takim stopniu! Marcin, który siedzi na wózku i wyra¼nie widaæ, ¿e cia³o nie pomaga mu w ¿yciu nagle staje siê czu³ym delikatnym kochankiem. Recytuj±c mi³osne wyznania delikatnie dotyka Natalki jakby ba³ siê, ¿e ze chwilê zniknie! Zreszt± to co miêdzy nimi siê pojawia jest tak wyj±tkowe, ¿e wszyscy wstrzymujemy oddech by nie zniszczyæ tej blisko¶ci! Wyra¼nie czujemy, ¿e jeste¶my tu go¶æmi – czy aby na pewno proszonymi!? Spektakl sk³ada siê z kilku czê¶ci ka¿da na ten sam schemat Natalia ¶piewa, Marcin recytuje – po czym gasn± ¶wiat³a. Na du¿ym ekranie za scen± pojawiaj± siê zdjêcia! Wyj±tkowe ujêcia pozosta³ych aktorów Exitu, pe³ne autentycznej rado¶ci prawdziwe uchwycone chwile szczê¶cia! Niezwyk³e chwile z pozoru zwyk³ego ¿ycia! Zastanawiasz siê czy Ty kiedykolwiek by³e¶ tak szczê¶liwy jak ludzie na zdjêciach? Nagle rodzi siê w g³owie my¶l, ¿e … do jeszcze przed chwila my¶la³e¶ o nich „biedni” teraz zazdro¶cisz im autentyczno¶ci. To jest uderzenie które próbujesz wzi±æ na klatê… Gdy zamykasz serce…
Teatr ludzi z niepe³nosprawno¶ciami – id±c na taki spektakl spodziewasz siê wszystkiego ale nie tego co ciê spotyka! My¶lisz no dobra – trzeba pomagaæ, no dobra po¶wiêcê siê. A potem po prostu dostajesz w pysk! I powiem ci tak! Nale¿a³o ci siê. Siedzê wci¶niêta w fotel s³uchaj±c Natalki i w my¶lach dziêkuj±c jej za to katharsis, które przezywam, gdy Marcin zaczyna kolejny raz „jak¿e piêkna jeste¶ przyjació³ko moja” zastanawiam siê czy kto¶ kiedy¶ do mnie mówi³ w taki sposób. Gdy „w tle” pojawiaj± siê zdjêcia Asi i Ry¶ka na których patrz± na siebie z taka mi³o¶ci± – ¿e jestem pewna, ¿e wszyscy na widowni im jedynie zazdroszcz±! A na pewno nie wspó³czuj±! Czujê siê jakby kto¶ przy³o¿y³ mi obuchem w g³owê. Maciek Sikorski – re¿yser tego spektaklu- powiedzia³ – Ja im nie dajê taryfy ulgowej! To ma byæ spektakl na poziomie! Wymagam od ich – to wyraz szacunku! Dzi¶ wiem co mia³ na my¶li! Ja siadaj±c na swoim miejscu pope³ni³am b³±d! Nie uszanowa³am ich- nale¿a³ mi siê ten obuch. Gdy serce otwierasz…
Fina³owa scena jest jak emocjonalny walec, który bez pardonu i pytania jedzie po tobie! Na deskach pojawiaj± siê pozostali aktorzy! Kiedy my¶lisz, ¿e widzia³e¶ ju¿ wszystko a oni wyjechali tylko, ¿eby siê uk³oniæ (wszak byli wcze¶niej na zdjêciach) zaczynaj± recytowaæ. Ale jak!!!???? Teksty o mi³o¶ci i jej roli w naszym ¿yciu, wszystkie z Pisma ¦wiêtego zapadaj± w serce! Kamil, który jest mocno unieruchomiony w ciele s³owo po s³owie u¶wiadamia ci co w ¿yciu jest najwa¿niejsze! Fina³owa piosenka to cios ostateczny. Emocjonalny nokaut. Le¿ysz! Ale co¶ ci powiem – trzeba wstaæ! Z szacunku do nich to czego do¶wiadczyli¶my to sztuka przez du¿e S, a taka sztuka musi zostawiæ ¶lad w ¿yciu odbiorcy. Zatem kiedy Asia – praktycznie le¿±ca na wózku – ¶piewa „tak wiêc trwaj± wiara, nadzieja i mi³o¶æ z nich za¶ najwiêksza jest mi³o¶æ” (a robi to powiem ci zupe³nie fachowo), kiedy wreszcie ca³a publiczno¶æ powtarza te s³owa za ni± wiesz, ¿e twój ¶wiat ju¿ nie bêdzie taki sam! To twój exit… tylko czy z niego skorzystasz?
Agnieszka £o¶
61. Nowa Huta. Dlaczego Nie?! – KOLÊDY ¦WIATA WED£UG TRZECH TENORÓW
„Oj, nie wiecie, nie wiecie, nie wiecie / Jakie to uczucie / Za¶piewaæ, ¿e siê Jezus narodzi³ / Tak¿e w Nowej Hucie” – brawami na stoj±co nagrodzi³a te s³owa, dodane do góralskiej pastora³ki, publiczno¶æ, która wype³ni³a w sobotni wieczór ko¶ció³ ¶w. Brata Alberta na nowohuckim osiedlu Dywizjonu 303. 28 grudnia 2019 roku, w ramach 61. edycji cyklu Nowa Huta. Dlaczego Nie?! z niezwyk³ym koncertem pie¶ni bo¿onarodzeniowych wyst±pi³o trzech tenorów – Jakub Oczkowski, Alexander Martinez i Piotr Karze³ek.
Zanim jednak arty¶ci, którym akompaniowa³ Maciej Nieæ, dotarli s³owami pastora³ki a¿ do Nowej Huty, wêdrowali pie¶niami o Dobrej Nowinie przez ¶wiat i style muzyczne. By³y tradycyjne kolêdy, pastora³ki, ale te¿ popularne bo¿onarodzeniowe „karolki” ze zwrotkami, które dla lepszego odbioru czê¶ciowo przet³umaczono na jêzyk polski. Od „Let it snow”, napisanego w 1945 roku podczas fali lipcowych upa³ów w Hollywood, przez „White Christmas”, ukraiñsk± „Добрий вечір” (Dobryj weczir), w³oskie „Bambini de Betlemme”, latynoskie „Mi Burito sabanero”, po niemieckie - choæ rodem ze ¦l±ska - „Oh Tannenbaun”.
Drug± czê¶æ koncertu zdominowa³y utwory dobrze znane lub powsta³e nad Wis³± – „Hej Kolêda”, „Cicha noc”, „Bracia, patrzcie jeno” czy „W¶ród nocnej ciszy”. Burza braw nagrodzi³a wykonanie „Kolêdy dla nieobecnych” – napisanej w 1997 roku przez Szymona Muchê i znanej z wykonania Beaty Rybotyckiej do muzyki Zbigniewa Preisnera. O reakcji publiczno¶ci na zamykaj±c± koncert pastora³kê „Oj Malu¶ki, Malu¶ki” napisano ju¿ na wstêpie. Na bis arty¶ci zagrali jeszcze „Mro¼na cisza”, a zachêceni przez tenorów s³uchacze g³o¶no wsparli ich w melodyjnym refrenie.
Przewodnikiem po ¶wiecie kolêd, wodzirejem tego niezwyk³ego koncertu, recytuj±cym poezjê ksiêdza Jana Twardowskiego, któremu prawo do poprowadzenia wydarzenia odda³a sama dyrektor artystyczna cyklu Nowa Huta. Dlaczego Nie?! Lidia Jazgar, by³ znany ze szklanego ekranu pomys³odawca i prowadz±cy wielu telewizyjnych show, programów oraz koncertów – £ukasz Lech.
Tradycyjnie, jak podczas ka¿dego wydarzeniu cyklu, przed i po koncercie w¶ród widzów prowadzona by³a kwesta na rzecz Hospicjum im. ¶w. £azarza w Krakowie. Organizacja koncertu nie by³aby mo¿liwa bez ¿yczliwo¶ci ksiêdza proboszcza Paw³a Kubaniego, który udostêpni³ ¶wi±tyniê, wspiera³ organizatorów i by³ jednym z najbardziej zaanga¿owanych widzów.
Organizatorami koncertu byli: Porozumienie Dzielnic Nowohuckich - Dzielnice: XIV Czy¿yny, XVI Bieñczyce, XVII Wzgórza Krzes³awickie, O¶rodek Kultury Kraków-Nowa Huta oraz Stowarzyszenie Przyjació³ Nowej Huty. Koncert odby³ siê dziêki wsparciu Miasta Kraków oraz partnerów cyklu: PPU „Fares” Sp. z o.o., Miejskiego Przedsiêbiorstwo Wodoci±gów i Kanalizacji S.A. w Krakowie., Agencji Art. Blue. Obs³ugê medialn± wydarzenia zapewnili patroni - TVP Kraków, Dziennik Polski, Radio PLUS, G³os. Tygodnik Nowohucki, dwutygodnik KRAKÓW.PL.
(f) Fot. Pawe³ Smolik
Cyfryzacja wkracza ¶mia³o do przemys³u. Tak¿e do krakowskiej huty. W jej centralnym magazynie zlokalizowanym w jednej z najstarszych hal (!), mobilne czytniki kodów ju¿ komunikuj± siê z systemem opera
Karma, koce, zabawki... W krakowskiej hucie ca³y czas prowadzona jest zbiórka dla schroniska dla bezdomnych zwierz±t w Krakowie. Ostatnio dotar³ tam kolejny transport darów. Dziêki nim zima dla psów i kotów bêdzie ³agodniejsza.
Pracownicy krakowskiej huty ju¿ kolejn± zimê pomagaj± bezpañskim zwierzêtom. W budynkach administracyjnych wystawiono pud³a do zbierania karmy, koców i innych rzeczy dla pozbawionych domowego ciep³a zwierz±t.
Do Schroniska dla Bezdomnych Zwierz±t w Krakowie przy ul. Rybnej dotar³ kolejny transport zebranych darów, ale zbiórka w budynku dyrekcji krakowskiego oddzia³u nadal trwa. Mile widziana jest karma dla zwierz±t, niepotrzebne koce, rêczniki, po¶ciel, miski, obro¿e czy smycze.
Schronisko powsta³o w 1994 roku. Zosta³o zbudowane ze ¶rodków Gminy Miasta Krakowa oraz Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzêtami. Towarzystwo zajmuje siê tak¿e prowadzeniem schroniska. Znajduj± w nim dom bezpañskie psy i koty pozostawione bez dozoru. Krakowskie schronisko przyjmuje zwierzêta przez ca³± dobê, we wszystkie dni tygodnia. Wydaje je chêtnym nawet w niedziele i ¶wiêta.
Schronisko jest utrzymywane przede wszystkim z pieniêdzy przekazywanych przez Miasto Kraków. Ponadto wspomagane jest ze ¶rodków zgromadzonych przez Krakowskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzêtami w Krakowie oraz hojnych darów mieszkañców Krakowa. S± w¶ród nich tak¿e krakowscy hutnicy.
Zbiórka koców i karmy nie jest jedyn± form± pomocy ArcelorMittal dla schroniska. W poprzednich latach, dziêki finansowej darowi¼nie firmy na rzecz Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzêtami, zakupiono trwa³e podesty.
Cyfryzacja wkracza ¶mia³o do przemys³u. Tak¿e do krakowskiej huty. W jej centralnym magazynie zlokalizowanym w jednej z najstarszych hal (!), mobilne czytniki kodów ju¿ komunikuj± siê z systemem operacyjnym SAP za pomoc± sieci wi-fi.
Wprowadzenie czytników kodów kreskowych i wprowadzanie za ich pomoc± informacji cyfrowej bezpo¶rednio do cyfrowego modu³u magazynowego systemu SAP, zast±pi rêczne wpisywanie informacji do systemu na stacjonarnych stanowiskach komputerowych oraz generowanie dokumentacji papierowej na ró¿nych poziomach zarz±dzania magazynem.
– Wykorzystujemy czytniki nowej generacji pracuj±ce w systemie pozwalaj±cym rozszerzaæ, poprzez wgrywanie odpowiedniego oprogramowania ich zastosowanie do innych celów. Obs³uguj±cy je maj± podwójn± mo¿liwo¶æ wprowadzania informacji: za pomoc± ekranu dotykowego, jak i klawiatury fizycznej, co znacznie u³atwia pracê w rêkawicach – podkre¶la Grzegorz Walczak kierownik Diagnostyki Maszyn i Urz±dzeñ Centralnego Utrzymania Ruchu ArcelorMittal Poland.
Za pomoc± czytników kodów mo¿liwe bêdzie przyjêcie materia³ów, ich wydanie oraz zmiana lokalizacji towaru. By to wszystko sta³o siê mo¿liwe, wcze¶niej ka¿dy materia³ trafiaj±cy do magazynu oznaczany jest za pomoc± specjalnych naklejek zawieraj±cych miêdzy innymi kod kreskowy. Jest on wykorzystywany przy wszystkich operacjach magazynowych a¿ do ostatecznego przejêcia przez zamawiaj±cego.
Równie¿, za pomoc± kodów kreskowych, w magazynach zosta³y oznaczone pola sk³adowania, na które trafiaj± przyjête materia³y. System „podpowiada” w którym polu powinien zostaæ umieszczony zamówiony materia³, a przypisanie fizyczne materia³u do miejsca sk³adowania zostaje równie¿ wykonane za pomoc± czytników kodów.
Od stycznia dyrektorem generalnym ArcelorMittal Poland jest Marc De Pauw. Dotychczasowy dyrektor generalny i prezes zarz±du Geert Verbeeck, po piêciu latach zarz±dzania polskimi zak³adami zostaje cz³onkiem dyrekcji wykonawczej i dyrektorem zarz±dzaj±cym spó³ki ArcelorMittal Nippon Steel India.
Geert Verbeeck by³ dyrektorem generalnym ArcelorMittal Poland od roku 2015, a od stycznia tego roku – prezesem zarz±du spó³ki. Teraz Geert zosta³ powo³any na stanowisko dyrektora zarz±dzaj±cego i cz³onka dyrekcji wykonawczej ArcelorMittal Nippon Steel India.
Na stanowisku dyrektora generalnego od nowego roku Geerta Verbeecka zastêpuje Marc De Pauw.
Marc swoj± karierê w grupie ArcelorMittal zacz±³ w 1991 roku na wydziale metalurgicznym w Gandawie w Belgii. Przeszed³ wszystkie szczeble kariery – od in¿yniera projektu przez kierownika liniowego, kierownika wsparcia, szefa postêpu a¿ po stanowisko dyrektora wydzia³u produkcji koksu i energii. W roku 2014 stan±³ na czele biura transformacji po³udniowo-zachodniej czê¶ci ArcelorMittal Europe – wyroby p³askie. Od stycznia 2018 roku by³ dyrektorem zarz±dzaj±cym czê¶ci surowcowej w hiszpañskiej Asturii. Marc jest absolwentem telekomunikacji i elektroniki na Uniwersytecie w Gandawie, ukoñczy³ tak¿e studia MBA.
– Dziêkujê Geertowi za piêæ lat, które spêdzi³ w Polsce. W tym czasie jako dyrektor generalny, a potem równie¿ prezes zarz±du ArcelorMittal Poland dokona³ transformacji naszych zak³adów, a tak¿e wdro¿y³ i nadzorowa³ realizacjê inwestycji, których warto¶æ przekroczy³a 2 mld z³. Te projekty pozwoli³y nam ograniczyæ nasz wp³yw na ¶rodowisko oraz poszerzyæ nasz± ofertê produktow± o wyroby o wysokiej warto¶ci dodanej. Geert w³o¿y³ du¿o wysi³ku w przygotowanie naszej firmy i jej pracowników równie¿ na trudne czasy zwi±zane z cyklicznym charakterem naszej dzia³alno¶ci. ¯yczê mu powodzenia i wielu sukcesów w nowej roli – mówi Sanjay Samaddar, przewodnicz±cy Rady Nadzorczej ArcelorMittal Poland. – Na pok³adzie witam natomiast Marca De Pauw. Jestem przekonany, ¿e jego ogromne do¶wiadczenie zdobyte w kilku krajach, w których z sukcesem realizowa³ projekty transformacji sprawi, ¿e z now± energi± poprowadzi nasz± firmê prosto do celu, którym jest osi±gniêcie doskona³o¶ci operacyjnej – dodaje.
Zabawy, gry i pokazy dla dzieci, a dla doros³ych gawêda, wystêpy i potañcówka – w sobotê 14 grudnia 2019 roku Klub Jêdru¶ przez ca³y dzieñ têtni³ ¿yciem, ¶wiêtuj±c w ten sposób swój jubileusz. Zlokalizowana na osiedlu Centrum A jednostka O¶rodka Kultury Kraków-Nowa Huta wkracza w³a¶nie w piêædziesi±ty rok dzia³alno¶ci.
Ju¿ od godziny 11:00 w salach Klubu Jêdru¶ trwa³y liczne animacje i zabawy dla dzieci - uczestnicy tañczyli, bawili siê chust± i poszukiwali skarbów. By³ te¿, ciesz±cy siê zawsze olbrzymim powodzeniem w¶ród maluchów, punkt malowania twarzy. Po godzinie 12:00 rozpoczê³y siê pokazy grup zajêciowych, na co dzieñ dzia³aj±cych w klubie: kickboxingu dla dzieci i m³odzie¿y, migania i ¶piewania dla najm³odszych oraz tañca. Pomimo widocznej u niektórych tremy, dla wiêkszo¶ci dzieci pokazy by³y bowiem pierwsz± okazj± do wyst±pienia przed wiêksz± publiczno¶ci±, uczestnicy z powodzeniem pokazali zebranej widowni umiejêtno¶ci nabyte w trakcie zajêæ. Nastêpnie dzieci wziê³y udzia³ w grze terenowej na terenie osiedla, a po niej wróci³y do klubu nagrywaæ ¿yczenia urodzinowe dla „Jêdrusia” i wzi±æ udzia³ w urodzinowej sesji zdjêciowej.
O godzinie 16:00 rozpoczê³a siê druga czê¶æ wydarzenia. Wziêli w niej udzia³ zaproszeni go¶cie - seniorzy i seniorki zaanga¿owani w dzia³alno¶æ Klubu Jêdru¶, dzieci, m³odzie¿, mieszkañcy i mieszkanki osiedla Centrum A oraz pracownicy i pracownice O¶rodka Kultury Kraków-Nowa Huta. Po przemówieniach kierowniczki Klubu Jêdru¶ Magdalena Pluty, dyrektor O¶rodka Kultury Ma³gorzaty Jezutek oraz przedstawicielki Urzêdu Miasta Krakowa Igi Gutowskiej-¯yry, rozpoczê³a siê Gawêda Jêdrusiowa. Uczestniczy³y w niej osoby zaanga¿owane w dzia³alno¶æ Klubu na przestrzeni lat, chêtnie dziel±c siê swoimi wspomnieniami i do¶wiadczeniami. W¶ród osób opowiadaj±cych o przesz³o¶ci Klubu znale¼li siê jego byli kierownicy - El¿bieta Biñczycka, Waldemar Cichy, pos³anka Daria Gosek-Popio³ek. G³os zabra³y pracownice - Anna Ratecka i Bogus³awa Stefañczyk. O swoich do¶wiadczeniach opowiada³ prowadz±cy klubowe zajêcia Kamil Dziadkowiec, a w imieniu m³odych uczestników wypowiedzia³ siê sta³y bywalec zajêæ - Sebastian. Po Gawêdzie go¶cie jubileuszu ¶wiêtowali przy urodzinowym torcie oraz poczêstunku, a nastêpnie obejrzeli wystêp Teatru w Miêdzyczasie. Spektakl zatytu³owany “Kartki z przesz³o¶ci” to opowie¶æ o polskiej rzeczywisto¶ci od lat 60-tych do 90-tych ubieg³ego wieku, inspirowana starymi fotografiami, Kronik± Filmow± PRL, muzyk± i wspomnieniami z tamtych lat.
O godzinie 20:00 rozpoczê³a siê ostatnia, najbardziej taneczna czê¶æ jubileuszu - potañcówka z DJ Bartkiem, w trakcie której przeprowadzono zabawy taneczne dla dzieci i doros³ych.
Bankiet lokalny by³ pierwsz± okazj± do ¶wiêtowania roku jubileuszowego „Jêdrusia”, którego inauguracja zrz±dzeniem losu zbieg³a siê z dobiegaj±cymi koñca obchodami 70-lecia Nowej Huty. Pierwsz±, ale z pewno¶ci± nie jedyn±, bowiem w przysz³ym roku uczestników zajêæ sta³ych i go¶ci wydarzeñ, organizowanych w Klubie Jêdru¶ O¶rodka Kultury Kraków-Nowa Huta, czeka jeszcze wiele niespodzianek, nad którymi ju¿ dzi¶ wytrwale pracuje za³oga „Jêdrusia”.
(f)
Grupa profesjonalnych, niepe³nosprawnych tancerze z Florydy i Kalifornii go¶ci³a w Nowej Hucie. Arty¶ci prowadzili warsztaty, w których wziêli udzia³ uczniowie ze Szko³y Podstawowej z Oddzia³ami Integracyjnymi nr 144.
Na zaproszenie Konsulatu Generalnego USA, pod koniec 2019 roku, przebywa³a w Krakowie grupa niepe³nosprawnych, profesjonalnych tancerzy amerykañskich z Florydy i Kalifornii " The REVolutions Dance". Arty¶ci prowadzili warsztaty integracyjne, w których wziê³a udzia³ dwudziestoosobowa grupa uczniów klasy 7b i 7d ze Szko³y Podstawowej z Oddzia³ami Integracyjnymi nr 144 pod opiek± nauczycielek M. Rokickiej i A. Kozek.
Tancerze zaprezentowali techniki integracji i wspó³pracy, które by³y dla naszych uczniów inspiruj±cym do¶wiadczeniem. Warsztaty uwzglêdnia³y indywidualny sposób poruszania siê ka¿dego z uczniów jako sposobu wyra¿ania siebie, by w ten sposób prowadziæ do wzajemnego zrozumienia i szacunku pomiêdzy osobami sprawnymi i niepe³nosprawnymi. Zafascynowani uczniowie z rado¶ci± i entuzjazmem anga¿owali siê w zabawy taneczne, by w koñcu wspólnie zatañczyæ uk³ad choreograficzny przygotowany przez Stephanie i Jamesa . Kontakt z ¿ywym jêzykiem angielskim by³ dla uczniów nie lada do¶wiadczeniem, a zarazem ¼ród³em satysfakcji. Jak siê okaza³o taniec ³±czy i prze³amuje wszelkie bariery jêzykowe, kulturowe, a nawet ograniczenia jakie stawia przed cz³owiekiem w³asne cia³o.
Kolejnego dnia w Kärcher Hali Cracovii - Centrum Sportu Osób Niepe³nosprawnych przy al. Focha odby³ siê fina³owy pokaz integracyjnych warsztatów tanecznych, w którym na ³awach publiczno¶ci zasiedli uczniowie wszystkich klas siódmych naszej szko³y.
-Oczarowa³ nas Fina³owy Show REVolutions Dance oraz wystêpuj±cych Dance Group ¯ory, Grupy Integra, FARu i uczniów XXX Liceum Ogólnokszta³c±cego w Krakowie. Mnóstwo pozytywnej energii, rado¶ci z tañca i niesamowitych uk³adów tanecznych osób z niepe³nosprawno¶ciami, tañcz±cych do przejmuj±co dobranych utworów muzycznych, by³ dla nas wszystkich ¼ród³em ogromnych emocji i wzruszeñ. Nie brakowa³o te¿ zdumienia, zaskoczenia i refleksji nad tym jak± warto¶ci± jest zdrowie.- podkre¶la³a po wizycie Ma³gorzata Rokicka, nauczyciel jêzyka angielskiego SP z Oddz. Int. nr 144.
(a³)
Dziêki minigrantom z ArcelorMittal Poland Stowarzyszenie Emaus i jego podopieczni dbaj± o ¶rodowisko
Aktywizacja osób zagro¿onych wykluczeniem spo³ecznym (szczególnie osób niepe³nosprawnych oraz starszych) oraz wspieranie ich rehabilitacji zawodowej i spo³ecznej to g³ówne cele jakie realizuje Krakowskie Stowarzyszenie Integracji oraz Aktywizacji Zawodowej i Spo³ecznej Osób Niepe³nosprawnych EMAUS.
W te cele wpisuje siê równie¿ projekt zrealizowany w ramach programu minigrantów ArcelorMittal Poland „Dzia³amy lokalnie”.
Projekt „O ekologiê zadbamy i okolice zalewu Zes³awic i nie tylko posprz±tamy”. rozpocz±³ siê w lecie i zakoñczy³ z koñcem pa¼dziernika. W tym czasie odby³o siê szereg wydarzeñ ekologiczno-edukacyjnych.
Warsztaty ekologiczne „¦cie¿ka ekologiczna Barycz” przybli¿y³y uczestnikom projektu rodzaje odpadów, sposoby ich segregacji, powstawanie kompostu z odpadów organicznych oraz jak wygl±da ca³a organizacja s³u¿b oczyszczania miasta. Przed budynkiem, w którym Stowarzyszenie prowadzi dzia³alno¶æ zosta³y posadzone ro¶liny w donicach wykonanych z palet a w jednej z sal terapeutycznych powsta³ zielony k±cik z miejscem do wypoczynku. Zieleñ tworzy doskona³± przestrzeñ do wyciszenia i relaksu.
Podczas warsztatów szycia toreb ekologicznych ka¿dy z uczestników projektu uszy³ swoj± torbê, która zast±pi niejedn± jednorazówkê. Podopieczni Stowarzyszenia chêtnie zaanga¿owali siê równie¿ w akcjê sprz±tania terenów Zalewu Zes³awickiego, znajduj±cego siê w dzielnicy XVII Miasta Krakowa. Wyposa¿eni w chwytaki i worki, zebrali mnóstwo ¶mieci, które zosta³y odebrane przez Miejskie Przedsiêbiorstwo Gospodarowania Odpadami w Krakowie i przewiezione na wysypisko lub do EkoSpalarni. W przeci±gu kilku miesiêcy z projektu aktywizuj±cego osoby niepe³nosprawne i poszerzaj±cego ¶wiadomo¶æ ekologiczn± skorzysta³o 70 osób niepe³nosprawnych, a tak¿e ich opiekunowie z placówek terapeutycznych oraz wolontariusze – ³±cznie 92 osoby.
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
