Ciężkie czasy przyszły na rząd Tuska. Porażka goni porażkę, afera następuje za aferą. Najpierw klapą zakończyły się wielomiesięczne kombinacje wokół rekonstrukcji rządu. Z aktualnej ekipy odeszli tylko niektórzy szkodnicy, w większości Tuskowi nie udało się przeprowadzić zmian, które obiecywał. Nominacja Żurka na ministra sprawiedliwości jest otwarciem drogi do jeszcze większej katastrofy niż ta, która groziła z powodu Bodnara. Pozostawienie minister edukacji, o której w Warszawie krążą mało pochlebne plotki, już we wrześniu przyniesie poważne kłopoty. No i wreszcie klapa z planowanym odchudzeniem rządu: kompromitująca liczba wiceministrów, rozdawanych koalicjantom, pozostała, a nawet podobno rośnie.
Zaraz po rzekomej rekonstrukcji przyszła afera KPO – czyli unijnego programu odbudowy europejskich gospodarek po stratach spowodowanych przez pandemię. Platforma wyżebrała w Brukseli, że program KPO dla Polski został zamrożony, a wstrzymywanie tych pieniędzy służyło w kampanii Tuska i jego ferajny. Pieniądze miały spłynąć szerokim strumieniem zaraz po zwycięstwie koalicji oszustw. Minęły dwa lata i z pieniędzmi z KPO nadal krucho, a te, które do Polski mają trafić Platforma rozdysponowała miedzy „swoich”. Chcesz pół miliona, pisz szybko wniosek na cokolwiek i kasę dostaniesz – tak zapewniali pewni siebie ministrowie. Cwaniactwo ruszyło więc po pieniądze na rozmaite bzdury (sławne już jachty, ekspresy do kawy czy kluby dla dewiantów). Gdy cała afera wyszła na jaw, ministrowie od Tuska (zwłaszcza jeden) ocenili, że to „drobiazg” i nie ma o czym mówić. Kompromitacja rządu będzie go drogo kosztowała i nic nie pomogą pozorowane teraz śledztwa, kontrole itp.
Na tym nie koniec. Tusk dostał po łapie od Amerykanów, którzy przed telekonferencją z prezydentem Trumpem zażądali, aby Polskę reprezentował prezydent Karol Nawrocki, a nie Tusk. W dodatku europejscy sojusznicy Tuska, w tym Niemcy, nie uprzedzili go o decyzji Amerykanów. Rzecznik rządu Szłapka, jedna z najzabawniejszych postaci w tej ekipie, zapewniał na konferencji prasowej, że to Tusk będzie brał udział w rozmowie z Trumpem. Po czym okazało się, że to nieprawda. Podczas gdy cała Polska śmiała się z Tuska, jego ministrowie i on sam zapewniali, że nic się nie stało. A tymczasem Polska nadal nie ma ambasadora w najważniejszej stolicy na świecie, czyli w Waszyngtonie, bo trudno uznać, że nasz kraj reprezentuje kierownik ambasady Klich, który zasłynął tym, że w czasie kampanii prezydenckiej w USA naśmiewał się z kandydującego Trumpa. Tuskowa ekipa była przekonana, że Trump przegra, a Tusk wyzywał go nawet od rosyjskich agentów. Ocknęli się jak zawsze, gdy wychodzili na durniów, tak samo zresztą było z kandydaturą Trzaskowskiego. Przekonanie pseudo elit, że Polacy muszą powierzyć im pełnię władzy, już parokrotnie skończyło się przykrym rozczarowaniem.
Teraz wszyscy koalicjanci oraz znaczna część Platformy widzą doskonale, że z Tuskiem nie tylko nie wygrają wyborów za dwa lata, ale ich rządzenie może zakończyć się znacznie wcześniej. Widać wyraźnie z jaką siłą i energią do gry wkracza prezydent Nawrocki. Całkowicie przejął sukces wojskowych obchodów, łącznie z defiladą, na której swoje poparcia chciał budować Kosiniak-Kamysz. To prezydent odbierał defiladę i przekonywująco przemawiał do żołnierzy, a nie minister z PSL. Tusk z kwaśną miną stał na trybunie i nikt na niego nie zwracał uwagi. Teraz pozostaje tylko czekać na parę jeszcze wpadek rządu i będziemy się żegnać z niesławną koalicją 13 grudnia.
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia August 22 2025
28 czytań ·
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
