NIGDY NIE GODZILI¦MY SIÊ NA BUDOWÊ SPOPIELARNI ZW£OK PRZY SZPITALU
Rozmawiamy z przewodnicz±cym Rady i Zarz±du Dzielnicy XVIII Edwardem Porêbskim.
+ Panie Przewodnicz±cy, od jakiego¶ czasu s³ychaæ coraz g³o¶niejsze protesty przeciwko instalacji pieca kremacyjnego w bezpo¶rednim s±siedztwie Szpitala im. ¯eromskiego. Protestuj± stowarzyszenia, wspólnoty mieszkaniowe i indywidualni mieszkañcy. Niektórzy z tych ostatnich twierdz±, ¿e Rada Dzielnicy XVIII nic w tej sprawie nie robi, ¿e radni nie reprezentuj± swoich wyborców…
- Chcia³bym w sposób zdecydowany i jednoznaczny powiedzieæ, ¿e Rada Dzielnicy XVIII nigdy nie wyrazi³a zgody na budowê spopielani zw³ok przy Szpitalu im. ¯eromskiego. Nie uczyni³a tego ani Rada poprzedniej kadencji, ani Rada kadencji obecnej. Co wiêcej, podjêli¶my szereg dzia³añ, by do takiej inwestycji nie dopu¶ciæ. Ju¿ w 2004 roku Zarz±d Dzielnicy podj±³ uchwa³ê w sprawie ustalenia tzw. WZ-tki dla inwestycji pod nazw±: Rozbudowa, modernizacja wraz ze zmian± konstrukcji dachu istniej±cego budynku biurowo-gara¿owego z przeznaczeniem na biura centrum pogrzebowego wraz z instalacj± do spopielania zw³ok (krematorium) na dzia³ce nr 246/48 obr. 47 Nowa Huta, przy ul. Sieroszewskiego w Krakowie”. W uchwale tej Rada Dzielnicy XVIII negatywnie zaopiniowa³a wniosek o ustalenie warunków zabudowy tej inwestycji. + Co jeszcze robili¶cie w tej sprawie?
- Przez jaki¶ czas by³ spokój, ale problem pojawi³ siê ponownie, gdy zaczêli do nas przychodziæ mieszkañcy zaniepokojeni informacjami o planach instalacji na terenie centrum pogrzebowego pieca kremacyjnego. Ju¿ 30 pa¼dziernika 2007 r. wyst±pili¶my do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego z zapytaniem, czy budowa przy ul. Sieroszewskiego wykonywana jest zgodnie z projektem i zachowaniem warunków prawa budowlanego oraz czy Spó³ka „Prosmed” posiada wszystkie wymagane zgody i zezwolenia na budowê zgodnie z Decyzj± Prezydenta Miasta Krakowa nr 1631/07. Z tre¶ci uzyskanego zezwolenia na budowê wynika³o, ¿e zezwolenie nie obejmuje instalacji krematorium. Zreszt± na pocz±tku roku 2008 tak¿e Wydzia³ Architektury i Urbanistyki UMK kilkakrotnie informowa³ zainteresowanych mieszkañców (przesy³aj±c stosowne pisma), ¿e pozwolenie na budowê nie obejmuje spalarni zw³ok.
Wobec takiej sytuacji 19 marca 2009 roku wys³ali¶my do prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego stosowne pismo, w którym napisali¶my m. in.:
„Zarz±d Dzielnicy XVIII przesy³a w za³±czeniu protest Stowarzyszenia Mieszkañców Osiedli Mogi³a, Lesisko i Mi³o¶ników Ziemi Mogilskiej oraz Wspólnot Mieszkaniowych os. Na Skarpie, M³odo¶ci, Wandy przeciwko instalacji pieca krematoryjnego w zak³adzie pogrzebowym przy ul. Sieroszewskiego.
(…) Obecna Rada Dzielnicy XVIII podtrzymuje negatywn± opiniê i stanowczo sprzeciwia siê instalacji pieca krematoryjnego w zak³adzie pogrzebowym. Negatywna opinia podyktowana jest tym, ¿e krematorium znajdowa³oby siê w centrum osiedla, w bezpo¶rednim s±siedztwie Szpitala im. S. ¯eromskiego. Widok krematorium z okien szpitala z pewno¶ci± nie poprawi psychiki chorych, os³abionej niejednokrotnie ¶wiadomo¶ci± nieuleczalnej choroby.
Zarz±d Dzielnicy XVIII Nowa Huta zwraca siê z wnioskiem o znalezienie innej, bardziej neutralnej lokalizacji spopielarni, w miejscu do tego przeznaczonym, na przyk³ad przy cmentarzu lub przynajmniej w terenie niezabudowanym”. + Czy prezydent Jacek Majchrowski ustosunkowa³ siê ju¿ do tego pisma?
- Do chwili naszej rozmowy nie otrzyma³em jeszcze odpowiedzi w tej sprawie. Ale chcia³bym jeszcze dodaæ, ¿e nie ograniczyli¶my siê do wys³ania pisma do prezydenta. Stosowane pisma wys³ali¶my równie¿ do dyrektor Ma³gorzaty Mruga³y z Wydzia³u Kszta³towania i Ochrony ¦rodowiska oraz do przewodnicz±cego Komisji Ochrony ¦rodowiska Rady Miasta Krakowa. Rozmawia³em równie¿ o tej sprawie z zastêpc± prezydenta Miasta panem Starowiczem, z zastêpc± prezydenta panem Trzmielem oraz dyrektor Ma³gorzat± Mruga³±.
Na terenie zak³adu pogrzebowego przeprowadzona zosta³a wizja w terenie z udzia³em inspektorów Powiatowego Nadzoru Budowlanego – w trakcie jej trwania w³a¶ciciele firmy „Prosmed” zapewniali, ¿e nawet nie maj± zamiaru budowania spopielarni zw³ok z uwagi na teren, na jakim znajduje siê zak³ad us³ug pogrzebowym. Jak widaæ mówi siê jedno, a robi siê drugie. + Jak Pan s±dzi, czym zakoñczy siê ta ca³a awantura?
- Trudno powiedzieæ. Mam nadziejê, ¿e prezydent Jacek Majchrowski uszanuje wolê mieszkañców, uchwa³ê i stanowisko Rady Dzielnicy XVIII tej sprawie, oraz wyka¿e siê zwyk³± ludzk± wra¿liwo¶ci±. My, jako Rada Dzielnicy bêdziemy robiæ wszystko, by nie dopu¶ciæ do budowy krematorium w osiedlu i przed oknami szpitala. Jeszcze raz chcia³bym podkre¶liæ – miejsce na tak± inwestycjê jest przy cmentarzu albo na neutralnym terenie. + Dziêkujê za rozmowê.
W ubieg³ym tygodniu mieszkañców Nowej Huty zbulwersowa³y plany uruchomienia pieca krematoryjnego w bezpo¶rednim s±siedztwie Szpitala ¯eromskiego. W tej sprawie do naszej redakcji nap³ynê³o szereg listów protestacyjnych. Poni¿ej publikujemy niektóre z nich.
Sukces nowohucianina BARTOSZ SZYD£OWSKI UHONOROWANY
Dyrektor naczelny i artystyczny teatru £a¼nia Nowa Bartosz Szyd³owski zosta³ tegorocznym laureatem Nagrody im. Józefa Dietla. Nagrodê odebra³ 19 marca br. w ¶wiêto ¶w. Józefa, patrona Krakowa i prezydenta Dietla. Uroczysto¶æ odby³a siê w sali Fontany w pa³acu Krzysztofory, gdzie mie¶ci siê siedziba Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Imprezê u¶wietni³ wystêp nowohuckiego zespo³u WU-HAE.
Nagroda przyznawana jest osobom fizycznym lub prawnym prowadz±cym swoje dzia³ania na terenie województwa ma³opolskiego, za wybitne osi±gniêcia i pracê na rzecz spo³eczno¶ci lokalnej, samorz±du terytorialnego i rozwoju regionalnego. W roku ubieg³ym Nagrodê im. Józefa Dietla przyznano po raz pierwszy. Otrzyma³ j± wówczas prezydent i twórca Wy¿szej Szko³y Biznesu – National Louis University w Nowym S±czu, dr Krzysztof Paw³owski.
(f)
Dariusz Gnatowski, czyli Solony, Cze¶nik, Lebiadkin, Boczek…
Darka Gnatowskiego pozna³em kiedy by³ na trzecim roku krakowskiej PWST. By³o to do¶æ dawno, bo 25 lat temu. Pamiêtam, jak przygotowywa³ siê do scen klasycznych, przedmiotu, który prowadzi³ nie¿yj±cy ju¿ wielki aktor i pedagog Stanis³aw Igar. Darek wcieli³ siê w postaæ Klaudiusza w Hamlecie. Bywa³em wtedy na próbach. Spo¶ród studentów w³a¶nie Darek Gnatowski wyró¿nia³ siê, nie tylko swoj± charakterystyczno¶ci±, ale bardzo ciekawym ujêciem roli Klaudiusza. Bo Gnatowski jest nie tylko doskona³ym technikiem zawodu aktorskiego, jest prawdziwym artyst±, w takim dawnym, dobrym znaczeniu tego s³owa.
To spadkobierca Alojzego ¯ó³kowskiego i Antoniego Fertnera. Nie my¶lê tu jedynie o zewnêtrznym podobieñstwie do tych, jak¿e wielkich komików. Nie chce te¿ schlebiaæ Gnatowskiemu, ale jest on jednym z najwybitniejszych aktorów charakterystycznych, a zarazem aktorów komediowych naszych czasów. Zaczyna³ od klasyki: od Czechowa, Witkacego, Fredry, by odnale¼æ swoje miejsce tak¿e i w Dostojewskim. My¶lê o znakomitej roli Lebiadkina w Biesach w inscenizacji Krzysztofa Jasiñskiego. Paradoksalnie aktor ten, na wskro¶ komediowy, z tendencj± do tragedii, uto¿samiany jest z postaci± serialowego Boczka w Kiepskich. Ta tragifarsa, to opowie¶æ o naszych charakterach, pokazana bardzo zabawnie. Tu Gnatowski znalaz³ siê w doborowym towarzystwie, Krystyny Feldman czy wspania³ego Andrzeja Grabowskiego. Serial ten utrzymuje siê ju¿ na antenie Polsatu blisko 10 lat i jest to jeden z tych seriali, który nie mêczy, ale naprawdê relaksuje, wprowadza w ¶miech, szczery, prawdziwy, wprowadza w dobre samopoczucie. To zas³uga wykonawców: Grabowskiego, ¯ukowskiego no i Gnatowskiego. Darek te¿ wystêpuje w filmach, choæ czuje siê przede wszystkim aktorem teatralnym. Szkoda, ¿e tak ma³o jest go w kabarecie, ale kabaret jest ostatnio w rêkach amatorów tej dziedziny. Gdzie czasy Kabaretu Starszych Panów czy Dudka...
Gnatowski lubi zaskakiwaæ swoimi nowymi rolami, nowymi pomys³ami, jak choæby tym, ¿e jest wspó³autorem ksi±¿ki: Dieta bez wyrzeczeñ. Przedstawia tam swoj± wizje zdrowego stylu ¿ycia, do³±czaj±c do niej swoj± oryginaln± ksi±¿kê kucharska.
W tym roku minie 25 lat od debiutu Gnatowskiego w teatrze, je¶li policzymy mu rolê dyplomow± w PWST. Nie zapominajmy, ¿e by³ przez siedem sezonów aktorem Teatru Ludowego w Nowej Hucie, gdzie zagra³ m.in. w Weso³ych Kumoszkach z Windsoru w re¿yserii Jerzego Stuhra. Spektakl ten otrzyma³ nagrodê Srebrnego Yorika na Miêdzynarodowym Festiwalu Szekspirowskim w Gdañsku i jak powiedzia³ re¿yser Jerzy Stuhr, po tym sukcesie zespó³ na nowo uwierzy³ w siebie. By³a to te¿ i zas³uga Gnatowskiego, jednego z g³ównych wykonawców tej sztuki. Przed nim jeszcze d³uga lista bohaterów, Moliera, Fredry, a mo¿e i te¿ Szekspira, którego kiedy¶ odkrywa³ ze swoim profesorem Igarem na szkolnej scenie przy Warszawskiej. A mo¿e by nale¿a³o pomy¶leæ o Falstaffie ?
Darek Gnatowski bêdzie go¶ciem kolejnego spotkania z cyklu „Portrety ludzi teatru, filmu, etrady” w O¶rodku Kultury im C. K. Norwida. Spotkamy siê z nim 2 kwietnia (w czwartek) o godz. 18 00 w sali teatralnej (os. Górali 5). Bêdziemy rozmawiaæ nie tylko o teatrze i filmie, ale tak¿e o kulinarnych zainteresowaniach aktora. Zapraszamy.
DDOM
Rusza kolejna edycja ¯onkilowych Pól Nadziei Kochaj±c do koñca
Kolejny ju¿ raz Kraków zakwitnie ¿onkilami. Podczas trwaj±cej ponad dwa miesi±ce kampanii „¯onkilowe Pola Nadziei 2009” odbêdzie siê wiele, kwest i imprez, z których dochód przeznaczony zostanie na dzia³alno¶æ krakowskiego Hospicjum im ¦wiêtego £azarza. W akcjê zaanga¿uje siê ponad 500 wolontariuszy.
12 edycja ¯onkilowych Pól Nadziei zosta³a zainaugurowana 12 marca w Urzêdzie Miasta Krakowa. Tegoroczna, odbywaj±ca siê pod has³em „Kochaj±c do koñca”, potrwa do 24 maja. Jak powiedzia³a, obecna na uroczysto¶ci inauguracyjnej zastêpca prezydenta Miasta Krakowa, El¿bieta Lêcznarowicz, 12 lat temu ¿onkil zaprzyja¼ni³ siê z miastem Krakowem. Dzi¶ nie wyobra¿amy sobie, ¿eby ten symbol nadziei nie mia³ nam towarzyszyæ, ka¿dej wiosny.
Obecni w UMK go¶cie mogli ogl±daæ prace zg³oszone na konkurs „Kraków z ¿onkilem w tle”, do udzia³u w którym zaproszono krakowskie dzieci i m³odzie¿. Trzeba bowiem przypomnieæ, ¿e ¯onkilowe Pola Nadziei to nie tylko sposób na pozyskiwanie funduszy, chocia¿ zesz³oroczna akcja pozwoli³a zgromadziæ ponad pó³ miliona z³otych. Pola Nadziei to równie¿ program edukacyjny i akcja informacyjna. W dzisiejszym ¶wiecie, kiedy na wszystko brakuje nam czasu, przypominanie, ¿e obok nas umieraj± ludzie jest niezbêdne. Cz³owiek rzadko bywa bezduszny i nieczu³y, znacznie czê¶ciej zapomina o wspó³czuciu, nie ma czasu i si³y na dobroczynno¶æ. Kiedy na naszych ulicach pojawiaj± siê charakterystyczne puszki, oznaczone ¿onkilem, krakowianie otwieraj± serca i kieszenie. Jak wspomnia³a, prowadz±ca inauguracyjna konferencjê prasow±, Lidia Jazgar, mieszkañców Krakowa nie trzeba prosiæ o datki na rzecz hospicjum, podczas prowadzonych przez ni± koncertów wolontariusze maj± pe³ne rêce roboty, a ich puszki zawsze „pêkaj± w szwach”. W UMK us³yszeli¶my wiele ciep³ych s³ów, jakie pod adresem mieszkañców naszego miasta, wypowiedzia³a prezes Towarzystwa Przyjació³ Chorych „Hospicjum ¦wiêtego £azarza”, Jolanta Stok³osa. Zaznaczy³a, ¿e tylko dziêki wsparciu jakie hospicjum otrzymuje rokrocznie od ludzi dobrej woli akcja ¯onkilowych Pól Nadziei ma sens. Trzeba przy tej okazji zaznaczyæ, ¿e zainaugurowana w Krakowie akcja objê³a ju¿ swym dzia³aniem ca³± Polskê. W tym roku w³±czaj± siê w ni± 43 hospicja z 40 miast na terenie ca³ego kraju. Nad krakowsk± honorowy patronat sprawuje od lat kardyna³ Franciszek Macharski. Umieranie, to wyj±tkowo trudny temat, nie³atwo jest przyj±æ do wiadomo¶ci, ¿e choroba nowotworowa przychodzi w zasadzie z nik±d. Nie patrzy w metrykê ani w zeznanie podatkowe. Zostawia chorym miesi±ce, tygodnie czêsto jedynie dni . W hospicjum przy ul Fatimskiej jest tylko 30 ³ó¿ek, a jednak w 2008 r. przebywa³o tam a¿ 427 osób, a 313 z nich zmar³o. Smutno o tym mówiæ, ale tu ma³o kto przebywa d³ugo. Bior±c udzia³ w akcji ¯onkilowych Pól Nadziei mo¿esz pomóc tym, którzy przebywaj± tam obecnie. Pamiêtajmy o tym, ¿e ludzi trzeba kochaæ do koñca. Do ostatniej chwili ¿ycia. Swoje wsparcie dla hospicjum mo¿na równie¿ okazaæ przekazuj±c na jego rzecz 1% swojego podatku.
A£
Od lewej: zastêpca prezydenta Miasta Krakowa El¿bieta Lêcznarowicz, prezes Towarzystwa Przyjació³ Chorych Hospicjum ¶w. £azarza Jolanta Stok³osa i Lidia Jazgar.
W minion± sobotê nadarzy³a siê okazja do bli¿szego poznania ¼róde³ kultury muzycznej naszych wschodnich s±siadów, a wszystko to za spraw± mieszkanki Mistrzejowic – Iryny Obara, która wyst±pi³a w duecie „S±siedzi” w Klubie „Ku¼nia” (os. Z³otego Wieku) – filii O¶rodka Kultury im. C. K. Norwida. Pani Irynie, która jest z pochodzenia Ukraink±, towarzyszy³ - akompaniuj±c na gitarze i równie¿ ¶piewaj±c - Jurij Bejczuk, Rosjanin mieszkaj±cy w Polsce. Razem uda³o im siê stworzyæ niesamowity duet – zgranych g³osów i wzajemnie uzupe³niaj±cych siê ró¿nych temperamentów muzycznych. Wyst±pili w programie zatytu³owanym „Miêdzy Kijowem, a Moskw±”, na który z³o¿y³o siê kilkana¶cie tradycyjnych ludowych piosenek ukraiñskich i rosyjskich oraz kilka nowszych, niezwykle popularnych i czêsto ¶piewanych utworów rosyjskich. Wszystko to zilustrowane by³o barwnymi zdjêciami dobranymi tematycznie do tre¶ci tworów, wy¶wietlanymi podczas trwania koncertu. Poniewa¿ piosenki wykonywane by³y w ojczystych jêzykach artystów czyli ukraiñskim i rosyjskim – wykonanie ka¿dej z nich poprzedzone zosta³o krótkim komentarzem, obja¶niaj±cym publiczno¶ci ich tre¶æ i znaczenie. Starannie dobrany repertuar i perfekcyjne wykonanie wywo³a³o entuzjazm s³uchaczy. Publiczno¶æ ¿ywio³owo reagowa³a podczas skocznych, ¿ywio³owo wykonywanych piosenek. By³y te¿ melodie rzewne, sk³aniaj±ce do refleksji zarówno w warstwie muzycznej jak i s³ownej – te wraz z cudownym wschodnim za¶piewem trafia³y prosto do serc s³uchaczy. Mo¿na by³o podczas tego sobotniego wieczoru prze¿yæ ca³± gamê pozytywnych emocji, czas przesta³ istnieæ, za¶ publiczno¶æ mog³a siê przenie¶æ w zupe³nie inny, niby nieznany, a jednak bliski – ¶wiat. I za to nale¿± siê wykonawcom s³owa podziwu i uznania. A nam – s³uchaczom pozostaje mieæ nadziejê, ¿e tak udany wystêp sprawi, i¿ jeszcze nie raz bêdziemy mogli pos³uchaæ w Nowej Hucie tego duetu, który w tak ujmuj±cy sposób potrafi popularyzowaæ muzykê swoich ojczystych stron
Beata Wa¶ko
Tak¿e na terenie Nowej Huty bezp³atne porady prawne dla mieszkañców. Zapewnia je… FUNDACJA ACADEMIA IURIS
W Nowej Hucie mieszka wielu rencistów i emerytów. Wiêkszo¶æ z nich nie staæ na kosztown± pomoc prawn±, a codzienno¶æ przynosi wiele spraw, w których pomoc prawnika staje siê niezbêdna – zw³aszcza w sprawach cywilnych, dotycz±cych spraw mieszkaniowych i lokalowych. Dla nich wszystkich mamy dobr± wiadomo¶æ. Istnieje mo¿liwo¶æ skorzystania z bezp³atnych porad prawnych, dziêki funkcjonuj±cej na terenie Dzielnicy XVIII Fundacji Academia Iuris.
Fundacja Academia Iuris powsta³a w 2002 roku jako niezale¿na pozarz±dowa organizacja non–profit. Jej podstawowym celem jest ochrona praw i wolno¶ci obywatelskich oraz umacnianie zaufania do pañstwa i prawa. Fundacja prowadzi ogólnopolsk± sieæ punktów porad prawnych.
Punkt bezp³atnego poradnictwa prawnego w Nowej Hucie mie¶ci siê w budynku Miejskiego O¶rodka Wspierania Inicjatyw Spo³ecznych na osiedlu Centrum C blok nr 10. Wolontariusze – studenci i absolwenci Wydzia³u Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagielloñskiego – udzielaj± bezp³atnych porad w pokoju nr 107 w ka¿dy poniedzia³ek w godz. 12.00 – 14.00 oraz w ¶rodê w godz. 15.00 – 17.00. Telefon (0–12) 642-21-56 wewn. 26 – czynny jest w godzinach dy¿urów.
Wszystkie porady prawne s± konsultowane z adwokatami i radcami prawnymi wspó³pracuj±cymi z fundacj±. Wolontariusze udzielaj± porad m. in. z takich dziedzin prawa, jak:
+ prawo rodzinne (przyk³adowe zagadnienia szczegó³owe: wniosek o zmianê kuratora ustanowionego przez s±d do nadzorowania kontaktów z dzieckiem, apelacja od wyroku podnosz±cego zas±dzone alimenty na dziecko, rodzina zastêpcza - uznanie dziecka (przysposobienie);
+ prawo opiekuñcze;
+ prawo cywilne, w tym mieszkaniowe i lokalowe;
+ prawo karne, wykroczeñ i postêpowanie w sprawach nieletnich.
Radê Programow± Fundacji tworz±: prof. Marek Safjan (by³y Prezes Trybuna³u Konstytucyjnego), prof. Andrzej Zoll (by³y Rzecznik Praw Obywatelskich), prof. Hubert Izdebski oraz ks. prof. dr hab. Franciszek Longchamps de Bérier. Pomoc udzielana jest bezp³atnie. Wolontariusze nie czerpi± ¿adnych korzy¶ci maj±tkowych w zwi±zku ze swoj± prac± w Fundacji.
By zasiêgniêcie pomocy przebiega³o sprawnie, wolontariusze radz±, by pamiêtaæ o kilku zasadach.
Co ze sob± zabraæ?
Na dy¿ur nale¿y wzi±æ ze sob± wszystkie dokumenty wa¿ne dla sprawy, z któr± siê przychodzi. Nale¿y równie¿ przynie¶æ kopie tych dokumentów. Jest to bardzo wa¿ne, bo byæ mo¿e zajdzie potrzeba, ¿e wolontariusz bêdzie musia³ wzi±æ kopie dokumentów, aby skonsultowaæ sprawê z zawodowym prawnikiem. Wolontariusz nie mo¿e zabraæ orygina³ów dokumentów, a czê¶æ punktów porad nie jest wyposa¿ona w kserokopiarki. Oczekiwanie, a¿ klient doniesie kopie swoich dokumentów zazwyczaj wyd³u¿a rozwi±zanie sprawy o kilka dni.
Jak przygotowaæ siê do spotkania w punkcie porad?
Przed spotkaniem w punkcie warto wypisaæ sobie wszystkie szczegó³y sprawy, z któr± siê przychodzi. Bêdzie to pomocne w czasie opisywania problemu wolontariuszowi. Trzeba równie¿ przygotowaæ sobie wcze¶niej listê pytañ do wolontariusza, aby usprawniæ przebieg spotkania. Prosimy o podanie wolontariuszowi wszystkich szczegó³ów sprawy prawnej, nawet je¶li mog³yby one byæ krêpuj±ce. Wolontariusz jest po to aby pomóc, a nie aby oceniaæ. Rozumie sytuacjê i postara siê zrobiæ wszystko, aby udzieliæ pomocy. Prosimy odpowiadaæ mu konkretnie i zgodnie z prawd±. Prosimy o jasne sformu³owanie tego, czego oczekuj± Pañstwo od naszego wolontariusza. Prosimy pamiêtaæ o tym, ¿e czas wolontariusza jest ograniczony. Musi on porozmawiaæ z wieloma klientami. Dlatego tak wa¿ne jest dobre przygotowanie siê do wizyty w Poradni i przemy¶lenie swoich pytañ.
Czy pomoc naprawdê jest bezp³atna?
Tak, pomoc prawna uzyskana w siedzibie Fundacji jest bezp³atna. Wolontariusze nie czerpi± ¿adnych korzy¶ci maj±tkowych w zwi±zku ze swoj± prac± w Fundacji. Fundacja jest organizacj± po¿ytku publicznego i wszystkie ¶rodki, na jakich opiera swe dzia³anie pochodz± z darowizn.
Czego mo¿na oczekiwaæ w trakcie spotkania?
Na pocz±tku wolontariusz wrêczy do podpisania o¶wiadczenie o tym, ¿e:
+ pomoc adwokata lub radcy prawnego by³aby w Pañstwa przypadku znacznym wydatkiem
+ Pañstwa sprawy nie prowadzi adwokat ani radca prawny
+ przyjmuj± Pañstwo do wiadomo¶ci, i¿ sprawê bêdzie prowadzi³ wolontariusz, a nie zawodowy prawnik
+ przyjmuj± Pañstwo do wiadomo¶ci, ¿e wolontariusz nie mo¿e reprezentowaæ Pañstwa przed s±dem
+ przyjmuj± Pañstwo do wiadomo¶ci, ¿e odpowiedzialno¶æ odszkodowawcza wolontariuszy, Poradni, jej pracowników i wspó³pracowników jest wy³±czona, z wyj±tkiem wyrz±dzenia szkody z winy umy¶lnej
+ przyjmuj± Pañstwo do wiadomo¶ci, ¿e ani wolontariusz, ani inne osoby dzia³aj±ce w Poradni nie mog± odmówiæ zeznañ co do faktów, o których dowiedzia³y siê w toku prowadzenia sprawy
+ wyra¿aj± Pañstwo zgodê na przetwarzanie danych osobowych przez fundacjê.
Wolontariusze pracuj±cy w Poradni prosz±, by pamiêtaæ, ¿e odpowied¼ negatywna na którykolwiek z tych punktów jest równoznaczna z rezygnacj± z pomocy.
Nastêpnie ka¿dy zainteresowany porad± prawn± otrzymuje do wype³nienia kwestionariusz osobowy. W nastêpnej kolejno¶ci zostaje przeprowadzona rozmowa, w czasie której wolontariusz bêdzie siê stara³ zebraæ jak najwiêcej informacji o sprawie, z któr± przychodz± zainteresowani. Pod koniec wizyty wolontariusz przygotuje poradê lub (je¶li jest konieczne jeszcze jedno spotkanie) bie¿±ce wskazówki i wyznaczy datê kolejnego spotkania. W czasie wizyty koñcz±cej sprawê zainteresowani otrzymuj± poradê na pi¶mie oraz wszelkie niezbêdne wyja¶nienia.
Na marginesie spotkania, które 8 marca odby³o siê w Salonie „Enha+” w Teatrze Ludowym CZY NOWA HUTA JEST KOBIET¡?
Pytanie nie jest oczywiste. Wymaga chwili refleksji, do której nikt nigdy nie zaprasza³, b³yskawicznego przegl±du pamiêci. Wydobywamy twarze, figury, u¶miechy i grymasy, dzie³a, pasje, bariery. Wzbiera wdziêczno¶æ. A wtedy trudno nam uwierzyæ w fakty. Zawsze by³o nas mniej. Liczebnie zawsze dominowali panowie. Budowlañcy i hutnicy, i politycy - to oni wznosili Now± Hutê. Wznosili, ale kto wnosi³ ¿ycie, tworzy³ i stroi³ , i wype³nia³ rozpoznawalnym smakiem, ten zupe³nie nowy dom?
W Krakowskim Instytucie Psychoterapii Leczenie rozmow±
S± miejsca, gdzie cz³owiek jest najwa¿niejszy, gdzie na rozmowê zawsze jest czas, a ka¿dy problem i obawa s± traktowane powa¿nie.
Na osiedlu Krakowiaków 2 dzia³a Krakowski Instytut Psychoterapii. Oferta instytutu skierowana jest g³ównie do dzieci i m³odzie¿y oraz ich rodzin. Nie potrzeba specjalnego skierowania, ¿eby przyj¶æ lub zadzwoniæ i umówiæ siê na spotkanie z psychoterapeut±. Do tej pory z oferty, dzia³aj±cej od dwóch miesiêcy placówki skorzysta³o 60 osób indywidualnych i a¿ 40 rodzin. Na uroczystym otwarciu, które mia³o miejsce pod koniec lutego, obecni byli przedstawiciele jednostek odpowiedzialnych na funkcjonowanie KIP-u. Jest to placówka, któr± na zlecenie Miejskiego O¶rodka Pomocy Spo³ecznej prowadzi Stowarzyszenie u Siemachy. Obie te organizacje maj± na celu pomoc i stworzenie prawid³owych warunków do rozwoju , obie w sposób szczególny skupiaj± siê na dzieciach i m³odzie¿y, choæ pomoc± staraj± siê obj±æ ca³e rodziny. Jak powiedzia³ obecny na uroczystym otwarciu placówki ks. Andrzej Augustyñski, dyrektor Stowarzyszenia u Siemachy „aby dobrze wychowaæ jedno dziecko, potrzeba ca³ej spo³eczno¶ci”. M³ody cz³owiek wchodz±c w doros³e ¿ycie potrzebuje wzorców, je¶li rodzina ma problem z wychowaniem to KIP jest miejscem gdzie mo¿e ona uzyskaæ fachow± pomoc. Pamiêtajmy, ¿e ka¿dy ma gorsze i lepsze okresy, korzystanie z pomocy psychoterapeuty nie jest oznak± s³abo¶ci, to raczej zdrowy rozs±dek i wyraz dojrza³o¶ci. Nie zawsze mo¿emy poradziæ sobie sami, za wychowanie naszych dzieci odpowiedzialne jest ca³e spo³eczeñstwo. Pracownicy Krakowskiego Instytutu Psychoterapii chc± byæ blisko nowohuckiej spo³eczno¶ci. - Tu na os. Krakowiaków jeste¶my naprawdê blisko ludzi, zagl±daj± nam do okiem. Nie musimy do nich je¼dziæ samochodem - mówi Wanda Szaszkiewicz, dyrektor KIP. Trzeba bowiem zaznaczyæ, ¿e kiedy zachodzi taka potrzeba psychoterapeuci udaj± siê do domów swoich podopiecznych.
My¶lê, ¿e warto skorzystaæ z faktu, ¿e na terenie naszej dzielnicy znajduje siê taka placówka.
Krakowski Instytut Psychoterapii oferuje:
-terapiê rodzin
-terapiê indywidualna
-grupy terapeutyczne dla licealistów, gimnazjalistów i dzieci
-poradnictwo
-konsultacje psychiatryczne
Rejestracja od poniedzia³ku do pi±tku w godzinach 10.00 – 18.00 pod numerami telefonów 012 644 12 66 lub 0662 582 289
A£
Przedstawiciele Miejskiego O¶rodka Pomocy Spo³ecznej i Stowarzyszenia „U Siemachy” na uroczystym otwarciu nowohuckiej placówki Krakowskiego Instytutu Psychoterapii
Nie mo¿esz i¶æ do biblioteki, biblioteka przyjdzie do ciebie Ksi±¿ka do domu
Ma³o kto wie, ¿e nawet osoby, które nie mog± wychodziæ z domu mog± skorzystaæ z biblioteki. Nie trzeba opuszczaæ w³asnego mieszkania, ¿eby wypo¿yczyæ ksi±¿kê.
Nowohucka Biblioteka Publiczna, w ramach akcji „Ksi±¿ka do domu”, prowadzi dostarczanie literatury do domu. Us³uga ta jest przede wszystkim skierowana do ludzi chorych, starszych, niepe³nosprawnych ruchowo, którzy maj± problemy z przemieszczaniem siê oraz opuszczaniem swoich miejsc zamieszkania. Dostarczaniem ksi±¿ki do domu zajmuj± siê bibliotekarze Nowohuckiej Biblioteki Publicznej. Osoba zainteresowana otrzymywaniem ksi±¿ki do domu zg³asza w bibliotece usytuowanej najbli¿ej swojego miejsca zamieszkania, telefonicznie lub przez osoby trzecie, adres swojego miejsca zamieszkania b±d¼ pobytu. „W Nowej Hucie z tej us³ugi korzysta ju¿ kilkadziesi±t osób – mówi Izabela Ronkiewicz-Br±giel, instruktor Nowohuckiej Biblioteki Publicznej. - Obecnie ka¿da placówka Nowohuckiej Biblioteki Publicznej ma w¶ród swoich czytelników osoby, które na sta³e, lub czasowo zamawiaj± ksi±¿ki do domu. Powody s± ró¿ne, najczêstsze to choroba a dla osób w podesz³ym wieku równie¿ trudne warunki atmosferyczne. Chcemy jednak dotrzeæ z t± propozycj± do jeszcze szerszego grona czytelników. Wiemy, ¿e na terenie Nowej Huty jest wiele osób starszych, które chcia³yby korzystaæ z biblioteki a nie zawsze mog± do niej dotrzeæ. To w³a¶nie z my¶l± o nich przygotowali¶my now± us³ugê: Ksi±¿ka do domu – dodaje Ronkiewicz-Br±giel.
Podczas rozmowy telefonicznej bibliotekarz ustala jakiego rodzaju literatura interesuje osobê, która chce zamówiæ ksi±¿kê do domu. Nastêpnie przynosi ze sob± konkretny, ustalony wspólnie tytu³, lub kilka pozycji odpowiadaj±cych oczekiwaniom czytelnika. Kiedy bibliotekarz przynosi ksi±¿kê mo¿na wspólnie ustaliæ termin nastêpnych odwiedzin, lub umówiæ siê na telefon. Trzeba w tym miejscu dodaæ, ¿e korzystanie z us³ugi „Ksi±¿ka do domu” jest oczywi¶cie bezp³atne. Zachêcamy tych, którzy mieliby ochotê poczytaæ, ale trudno im dotrzeæ do biblioteki do skorzystania z tej wyj±tkowej oferty. Poni¿ej podajemy numery telefonów do Nowohuckich Bibliotek Publicznych .
Biblioteka G³ówna- os. Stalowe 12, tel. 012 644-23-52
Filia nr 1 – os M³odo¶ci 8, tel. 012 644-13-22
Filia nr 2 – os. Teatralne 25, tel. 012 644-40-46
Filia nr 3 – os. Ko¶ciuszkowskie 5, 012 648-79-46
Filia nr 4 – os. Zgody 7, tel. 012 644-40-72
Filia nr 5 - os. Zgody 7, tel. 012 642-16-43
Filia nr 6 – os. Na Stoku 1, tel. 645-29-52
Filia nr 7 – os. Kalinowe 4, tel. 012 648-52-68
Filia nr 8 – os. Bohaterów Wrze¶nia 26, tel. 012 645-95-27
Filia nr 9 – os. Tysi±clecia 42, tel. 012 648-50-69
Filia nr 10 – os. Dywizjonu 303. 1, tel. 012 647-28-85
Dzieñ by³ wyj±tkowy. 8 marca. Wyj±tkowy by³ zatem temat i wyj±tkowi go¶cie na ostatnim Salonie NH+. Temat prowokacyjny „Czy Nowa Huta jest kobiet±?”.
Spotykaj±c siê 8 marca nie mo¿na by³o inaczej. Prowadz±ca spotkanie Barbara Gawryluk do rozmowy zaprosi³a piêæ wyj±tkowych kobiet. O swojej przygodzie z Now± Hut± opowiada³y w kolejno¶ci: Stanis³awa Olchawa, kierownik restauracji Stylowa, Agata Dêbicka, grafik, ilustrator, projektant, Stanis³awa Urbaniak, wiceprezydent Krakowa, nowohucianka roku 2003, Danuta Szymoñska wieloletni dyrektor O.K. im C.K Norwida, koordynator realizowanego w ramach Partnerstwa Inicjatyw Nowohuckich projektu Equal, oraz Wies³awa Wykurz, zastêpca dyrektora O.K. im C.K. Norwida, koordynator Nowohuckiej Wiosny Muzycznej.
Jak siê okaza³o ka¿da z zaproszonych kobiet czuje i nazywa siê nowohuciank±, choæ jedynie najm³odsza z nich Agata Dêbicka mieszka tu od urodzenia. Ka¿da z nich musia³a siê do Nowej Huty przekonaæ, teraz robi± wszystko aby przekonaæ do tej dzielnicy innych. Choæ w ¿yciu ostatnich rozmówczyñ Barbary Gawryluk, Danuty Szymoñskiej i Wies³awy Wykurz, Nowa Huta pojawi³a siê „przypadkiem” obie panie przyjê³y ten „dar losu” z rado¶ci±, ceni±c w Hucie przestrzeñ i wyj±tkow± estetykê. Okaza³o siê, ¿e wystarczy dobrze poznaæ tê dzielnicê aby zakochaæ siê w niej bez pamiêci. Agata Dêbicka wspominaj±c swoje studenckie lata mówi³a o stereotypach jakie pokutowa³y i niestety czasem wci±¿ pokutuj± na temat naszej Huty. - Mieli¶my na to sposób, postanowili¶my na z³o¶æ tym wszystkim, którzy o Hucie mówi± ¼le, kochaæ j± tak bardzo, ¿eby jej to wszystko wynagrodziæ - wyzna³a.
Postawione na pocz±tku spotkania pytanie: „Czy Nowa Huta jest kobiet±?” pozosta³o bez odpowiedzi. Nikt jednak nie mia³ w±tpliwo¶ci, ¿e ta dzielnica nie by³a by sob±, gdyby nie mieszkaj±ce tu kobiety. Danuta Szymoñska wspomnia³a, ¿e takich znacz±cych dla historii Huty kobiet mo¿na by wymieniæ kilkadziesi±t. Te, zaproszone na niedzielny Salon do Teatru Ludowego, bez w±tpienia do nich nale¿±. Nie mo¿na jednoznacznie stwierdziæ, kto kogo bardziej zmieni³ - one Hutê czy mo¿e raczej Huta je. Organizatorzy niedzielnego spotkania stanêli na wysoko¶ci zadania. Wszystkie obecne tego dnia na Salonie Enha+ kobiety zosta³y obdarowane kwiatami. Jako ciekawostkê dodam, ¿e najm³odsza mia³a 4 miesi±ce.
A£
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
