Głos - Tygodnik Nowohucki

05/05/2024

Nawigacja

· Strona główna
· Nowohuckie Linki
· Fotohistorie
· Szukaj
· Dzielnice
· NH - Miejsce dobre do życia

W Głosie

Felietony
Miss Nowej Huty -
XXI edycja
Nowohucianie
Humor
Prawnik radzi

Ostatnie artykuły

· [2024.05.03] Co płos...
· [2024.05.03] Dla oca...
· Na niedzielę 5 maja ...
· [2024.05.03] Bardzo ...
· [2024.04.26] Karasie...

Ostatnio na forum

Najnowsze tematy

· Na sprzedaż działka ...
· Akcja poboru krwi
· Krótkie włosy - piel...
· Sekcja rekreacyjna G...
· TBS w nowej hucie?

Najciekawsze tematy

Brak tematów na forum

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Tym razem przy placu Centralnym NIEDZIELA Z WANDĄ

Pogoda dopisała nadzwyczajnie i tegoroczna „Niedziela z Wandą” zgromadziła rekordowo wielu uczestników. Być może przyczyniło się do tego miejsce. Dotychczas „Niedziele z Wandą” odbywały się na Błoniach Mogilskich, pięknym i zielonym terenie, ale jednak znacznie oddalonym od wielu nowohuckich osiedli. W tym roku po raz pierwszy ten wielki rodzinny festyn zorganizowano w samym centrum Nowej Huty, na łące pomiędzy Nowohuckim Centrum Kultury a os. Centrum E.
Festyn rodzinny otwarli gospodarze imprezy: przewodniczący Rady i Zarządu Dzielnicy XVIII Edward Porębski oraz dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury im. J, Korczaka Monika Modrzejewska. Wśród gości znaleźli się m. in. radni Miasta Krakowa: Jan L. Franczyk, Marek Stelmachowski i Stanisław Maranda, zastępca przewodniczącego Zarządu Dzielnicy XVIII Miłosława Ciężak, członkowie Zarządu: Małgorzata Szajewska, Irena Matras-Lech i Jozef Krężołek oraz radni Dzielnicy XVIII.
Festyn rozpoczął się już o godz. 13.00 prezentacją dorobku kulturalnego 14 nowohuckich przedszkoli. Później na mieszkańców Nowej Huty czekał występ kabaretu „BAR”, koncerty Krakowskiej Orkiestry Staromiejskiej i zespołu „Chłopaki z naszej paki”, a o godz. 21.00 rozpoczął się Teatr Ognia. Dla najmłodszych przygotowano liczne konkursy, a starsi w ramach „Białej Niedzieli” mogli wykonać bezpłatnie badania diagnostyczne w specjalnym namiocie ustawionym przez III Oddział Chorób Wewnętrznych Szpitala im. Stefana Żeromskiego. By dopełnić obrazu „Niedzieli z Wandą” odnotujmy jeszcze takie atrakcje jak wesołe miasteczko dla dzieci, czy pokazy policji, straży pożarnej i Straży Miejskiej. Dla zgłodniałych sprawnie funkcjonowała mała gastronomia. A wszyscy, którym nie obcy jest los nieuleczalnie chorych mogli wrzucić dobrowolny datek do puszek, które nosili wolontariusze Hospicjum św. Łazarza. W zamian otrzymywali tradycyjnego żółtego żonkila.
Patronat medialny nad imprezą sprawowali: Głos-Tygodnik Nowohucki, Dziennik Polski, TVP 3 Kraków, Radio Wanda i TV NET.
(f)

MISTRZEJOWICKIE MSZE ZA OJCZYZNĘ

W czerwcu bieżącego roku minie 25 lat od chwili odprawienia przez ks. Kazimierza Jancarza pierwszej, czwartkowej Mszy św. za Ojczyznę. Te mistrzejowickie msze bardzo szybko stały się największymi manifestacjami wiary i patriotyzmu w stanie wojennym. Nabożeństwa gromadziły wielu niepokornych duchownych i tysiące członków zdelegalizowanej „Solidarności” oraz tłumy mieszkańców Nowej Huty i Krakowa.
Jak to się zaczęło?
W Polsce trwał stan wojenny wprowadzony 13 grudnia 1981 roku przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Tysiące ludzi w kraju internowano umieszczając ich przeważnie w zakładach karnych. Prawie wszystkich internowanych z Małopolski przewieziono rankiem 13 grudnia do Zakładu Karnego w Wiśniczu Nowym. Tam spędzili święta Bożego Narodzenia. Przed Nowym Rokiem przewieziono ich do Wojewódzkiego Aresztu Śledczego w Załężu koło Rzeszowa. Gdy w czerwcu 1982 roku internowani w Załężu działacze „Solidarności” i ugrupowań opozycyjnych rozpoczęli głodówkę protestacyjną, do ks. Kazimierza Jancarza zgłosili się przedstawiciele Konfederacji Polski Niepodległej i zaproponowali, by w mistrzejowickim kościele zorganizować głodówkę w intencji internowanych na znak solidarności z głodującymi w ośrodku odosobnienia. Ksiądz Kazimierz miał inny pomysł. Zgodził się na wyrażenie solidarności z internowanymi, ale… poprzez modlitwę w ich intencji. Wraz z ósemką przyjaciół rozpoczął całodobową modlitwę w intencji uwięzionych. Po dziewięciu dniach większość internowanych z Małopolski została zwolniona. Uczestnicy modlitewnego czuwania uznali to znak i postanowili, że będą kontynuować modlitwę w intencji Ojczyzny i „Solidarności”. Tak narodziła się idea czwartkowych Mszy św. za Ojczyznę. Ks. Jancarz odprawił ich około 300.
W dolnym kościele
Czwartkowe Msze św. w Mistrzejowicach odprawiane były w tzw. dolnym kościele. Miały wyjątkową oprawę. Do liturgii włączali się członkowie zdelegalizowanej „Solidarności”, a delegacje związkowych komisji zakładowych z całego kraju ofiarowywały bogato zdobione świece z emblematami „Solidarności”. Jak w swojej książce „Ziarna gniewu” pisał Jerzy Sadecki „Każda z dedykacją wypisaną na biało-czerwonej wstędze. „Solidarność Polmozbytu” umocowała swoją świecę na feldze od małego fiata, zakłady elektroniczne „Telpod” na symbolicznym oporniku. Krakowscy więźniowie polityczni postawili swoją na drewnianej mapie Polski otoczonej drutem kolczastym. Są świece artystów, dziennikarzy, lekarzy, drukarzy, hutników. Okazałe świece przywieźli rolnicy z gmin przemyskich. Nie stawiają świec ukradkiem, ale uroczyście, z należną czcią – zwykle podczas mszy za nich ofiarowanej”. Takich świec z biegiem czasu uzbierało się kilkadziesiąt.
Kapłani z całej Polski
Z czasem czwartkowe Msze św. stawały się coraz częściej mszami koncelebrowanymi, w których uczestniczyli sympatyzujący z „Solidarnością” kapłani z całego kraju. Czwartkowej Mszy św. przewodniczył biskup przemyski Ignacy Tokarczuk. W koncelebrach brali udział m. in. zamordowany przez oficerów SB ks. Jerzy Popiełuszko, ks. prałat Henryk Jankowski, ks. Adolf Chojnacki czy ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Nad ks. Kazimierzem Jancarzem dyskretny parasol ochronny roztaczał ówczesny mistrzejowicki proboszcz ks. prałat Mikołaj Kuczkowski. Wokół nabożeństw czwartkowych rodziło się prawdziwe „Centrum Solidarności” z dziesiątkami inicjatyw wychodzących od ks. Kazimierza Jancarza i jego współpracowników. W Mistrzejowicach rodził się autentyczny ruch społeczny o charakterze jednocześnie religijnym i patriotycznym.
Centrum Solidarności
Ks. Kazimierz Jancarz był pomysłodawcą powołania w Mistrzejowicach Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego. Ta idea nawiązywała do międzywojennej działalności późniejszego prymasa, który podobny ChUR założył we Włocławku. Ściany dolnego kościoła były doskonałym miejscem prezentacji prac plastycznych i fotografii niezależnych artystów. Z inicjatywy Stanisława Markowskiego, artysty-fotografia, członka zawieszonego przez władze komunistyczne Związku Polskich Artystów Fotografików w mistrzejowickiej świątyni powstała niezależna galeria. Po czwartkowych Mszach św. w kościele lub w salce katechetycznej zwanej „bunkrem” odbywały się spotkania z artystami, dziennikarzami, politykami, poetami… W Mistrzejowicach na zaproszenie ks. Jancarza bywali m. in. Halina Mikołajska, Stefan Bratkowski, Wiktor Woroszylski, Andrzej Wajda, Jacek Fedorowicz, Piotr Szczepanik. Była tam również Barbara Sadowska, matka zamordowanego przez milicję Grzegorza Przemyka, która czytała wiersze własne i syna.
Niezwykłym przeżyciem dla wszystkich był Apel Jasnogórski śpiewany na zakończenie wieczornych spotkań. Apel kończyły zawsze dwie pieśni: „Boże coś Polskę” i hymn „Solidarności” – ten ostatni śpiewany przez wszystkich obecnych w kościele, z uniesionymi rękami, których dwa palce tworzyły znak „V”:
Solidarni! Nasz jest ten dzień,
A jutro jest nieznane.
Lecz róbmy tak, jak gdyby nasz był wiek,
Pod wolny kraj spokojny kładź fundament.

A jeśli ktoś nasz polski dom zapali,
To każdy z nas gotowy musi być.
Bo lepiej byśmy stojąc umierali
Niż mamy klęcząc na kolanach żyć.
Wszystko filmowali dziennikarze zwolnieni w stanie wojennym z krakowskiej telewizji, którzy wraz z ks. Jancarzem utworzyli Niezależną Telewizję Mistrzejowice.
W zniewolonym kraju Mistrzejowice były prawdziwą oazą wolności.
+ + +
Uroczystości związane z jubileuszem 25-lecia Mszy św. za Ojczyznę odbędą się w czwartek 21 czerwca br. Rozpocznie je Msza św. w kościele św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mistrzejowicach. Po nabożeństwie, w dolnym kościele otwarta zostanie okolicznościowa wystawa. Patronat nad uroczystościami objął metropolita krakowski, ks. kard. Stanisław Dziwisz. Na jubileusz, wszystkich mieszkańców Nowej Huty zaprasza Duszpasterstwo Ludzi Pracy w Mistrzejowicach.
Jan L. FRANCZYK

Certyfikaty ISO i OHSAS dla Philip Morris Polska S.A. Fabryka przyjazna dla otoczenia

22 maja 2007 r. Fabryka Philip Morris Polska S.A. w Krakowie uzyskała trzy międzynarodowe certyfikaty: zarządzania jakością - ISO 9001, zarządzania środowiskiem - ISO 14001 oraz zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy - OHSAS 18001. Jest to uwieńczenie ponad rocznych prac związanych z wdrożeniem zintegrowanego systemu zarządzania OPTIMUM, którego celem jest wprowadzenie międzynarodowych standardów we wspomnianych obszarach.
- Otrzymane certyfikaty kończą etap wprowadzenia nowego systemu i stanowią początek procesu jego ciągłego doskonalenia. Jest to ważny etap w rozwoju naszej fabryki. Dzięki nowemu systemowi będziemy jeszcze lepiej monitorować jakość produkcji, co zapewni nam większą konkurencyjność na światowych rynkach – powiedział nam Dominique Voegeli, dyrektor fabryki Philip Morris Polska w Krakowie.
Audyt poprzedzający przyznanie certyfikatów ISO i OHSAS przeprowadzili audytorzy z firmy Lloyd’s Register Quality Assurance Ltd. Stwierdzono, że krakowska fabryka Philip Morris Polska S.A. i zakład przetwórstwa tytoniu w Leżajsku spełniają wymagania międzynarodowych norm. Philip Morris Polska S.A. od wielu lat stosuje ostre normy dotyczące m.in. zużycia wody, zarządzania odpadami czy poziomu hałasu. Firma dąży do tego, aby krakowski zakład i jego otoczenie były przyjazne dla pracowników i sąsiadujących z fabryką mieszkańców. Prowadzone w ramach systemu OPTIMUM działania w celu zmniejszenia ilości ścieków, generowanych odpadów oraz zużycia energii są przykładem zastosowania w praktyce zasady ciągłego doskonalenia systemu zarządzania środowiskiem, efektywności środowiskowej i zapobiegania zanieczyszczeniom. We wdrożeniu nowego systemu pomogło wieloletnie doświadczenie firmy w stosowaniu dobrych praktyk produkcyjnych oraz zaangażowanie i kwalifikacje pracowników.
Philip Morris Polska S.A. (PMPL), spółka wchodząca w skład grupy kapitałowej Philip Morris International Inc. (PMI), zainwestowała do chwili obecnej ponad 500 milionów dolarów w infrastrukturę i ludzi w Polsce. Po siedmiu latach modernizacji i rozwoju krakowskiej fabryki, powstał jeden z najnowocześniejszych zakładów produkcyjnych w Europie, uroczyście otwarty w 2003 roku. PMPL jest wiodącą firmą tytoniową w Polsce, z około 40% udziałem w krajowym rynku wyrobów tytoniowych. Firma jest największym odbiorcą polskiego tytoniu - współpracuje z ponad 6000 plantatorów. Ponad 1400 polskich firm dostarcza swoje produkty i usługi do PMPL. Nasza firma zatrudnia ponad 2000 osób.
Od początku swojej działalności w Krakowie, Philip Morris Polska S.A. aktywnie uczestniczy w życiu lokalnej społeczności, wspierając zarówno projekty o charakterze społecznym, jak i rozwój lokalnej kultury. Firma wspiera m.in. Teatr Ludowy w Nowej Hucie, ośrodki socjoterapii – Centrum Młodzieży „U Siemachy”, działania mające na celu zapobieganie przemocy w rodzinie oraz projekty dotyczące niepełnosprawnych. Tylko w Krakowie, PMPL wydał do tej pory na cele społeczne około 4 mln PLN.
(f)

Boże Ciało

Boże Ciało – wielkie Święto Eucharystii w Kościele katolickim obchodzone jest w czwartek, jedenastego dnia po uroczystości Zesłania Ducha Świętego (czyli cztery dni po uroczystości Trójcy Przenajświętszej). Z uwagi na to, że uroczystość Zesłania Ducha Świętego należy do tzw. świąt ruchomych, Boże Ciało wypada pomiędzy 21 maja a 23 czerwca. W tym roku obchodzone jest 7 czerwca.
Święto Ciała i Krwi Pańskiej ustanowiono w XIII wieku. Najwcześniej, bo od roku 1246, obchodzono je w Belgii, w diecezji Liége. W XV w. rozpoczęły się w Europie uroczyste procesje Bożego Ciała. W Polsce obchody Bożego Ciała rozpoczęły się w 1320 r. w Krakowie oraz całej diecezji krakowskiej. Wprowadził je biskupa Nanker zwany Ślązakiem. Również w Polsce od XV w. zaczęły odbywać się procesje, które wychodziły ze wszystkich kościołów i prowadziły do czterech ołtarzy ustawianych na zewnątrz świątyni.
Kraków od najdawniejszych czasów słynął na całą Polskę z barwnych i okazałych procesji. Kroczyli w nich duchowni: biskupi, księża i zakonnicy, a w czasach gdy Kraków był stolicą Polski, także królowie ze swym dworem. W procesji szli również rajcy miejscy, wojskowi w paradnych
mundurach, bractwa kupieckie ze swymi godłami i sztandarami, uczeni w uroczystych togach profesorskich, w łańcuchach i płaszczach przybranych gronostajowym futrem, szli studenci i uczniowie, szły biało ubrane dziewczęta oraz rzesze wiernych.
Tradycję uroczystych procesji z wawelskiej katedry do Rynku Głównego przerwały dopiero władze komunistyczne. Pomimo licznych apeli kard. Karola Wojtyły nie godziły się na przemarsz z Najświętszym Sakramentem po krakowskim Rynku. Procesje w miastach i w parafiach wiejskich ograniczane były najczęściej do terenów przykościelnych. Na przykład parafia w Mogile uzyskiwała zgodę na procesję jedynie w kierunku Wisły, a nie w stronę nowohuckich osiedli. Sytuacja uległa zmianie dopiero po przemianach ustrojowych.
Polskie procesje Bożego Ciała do dzisiaj zachowały swoją okazałość. Niesione są w nich kościelne chorągwie i przybrane kwiatami feretrony. Uczestniczą w nich tłumnie wierni, a wśród nich dzieci w strojach pierwszokomunijnych, kilkuletnie dziewczynki przebrane w stroje ludowe i sypiące kwiatki, a na głównej procesji w Warszawie zobaczyć można również wojskowych i strażaków w
galowych mundurach. Z wielkim staraniem i przy czynnym udziale parafian urządza się procesyjne ołtarze. Własne ołtarze zwyczajowo wystawiają i dekorują różne grupy zawodowe: górnicy, rolnicy, rybacy, strażacy, a także członkowie różnych wspólnot i stowarzyszeń kościelnych. W oknach i na balkonach domów znajdujących się przy drodze lub ulicy, którymi przechodzi procesja umieszcza się zawsze symbole religijne i kwiaty. W latach PRL-u, w małych miasteczkach i na terenach wiejskich, takie symbole religijne i kwiaty spotkać można było nawet w oknach domów członków partii komunistycznej, co skrzętnie odnotowywała Służba Bezpieczeństwa i Wydziały ds. Wyznań..
(f)

ENCYKLOPEDIA NOWEJ HUTY

Już jest
ENCYKLOPEDIA NOWEJ HUTY
Z Ryszardem Dzieszyńskim i Janem L. Franczykiem rozmawia Andrzej Konieczny

+ Andrzej Konieczny: Panowie, Nowa Huta doczekała się wreszcie własnej encyklopedii. Ponad dwa tysiące haseł, kilkaset fotografii, tysiące nazwisk… A tak bardziej konkretnie, jakie informacje znajdzie czytelnik w „Encyklopedii Nowej Huty”?
- Ryszard Dzieszyński: Bardzo różne i czasami dość zaskakujące. Trzeba pamiętać, że najmłodsza dzielnica Krakowa przechodziła różne koleje losu. W pierwszych latach budowy znajdowała się na ustach niemal całej Polski. O Nowej Hucie pisano wówczas opowiadania, powieści, reportaże i wiersze. To tutaj powstawały kolejne odcinki Polskiej Kroniki Filmowej. Nowe miasto budowano od podstaw, więc można było pomyśleć o bardzo konsekwentnym projekcie miasta. W naszej encyklopedii są więc hasła poświęcone zarówno projektom architektonicznym jak i biogramy najbardziej zasłużonych architektów i projektantów z tamtego okresu. Z miastem ściśle związana była budowa największego w ówczesnych czasach kombinatu metalurgicznego – stąd hasła poświęcone jego historii oraz biogramy najbardziej znanych projektantów i pracowników kombinatu.
- Jan L. Franczyk: Ale Nowa Huta i kombinat metalurgiczny nie zostały zbudowane na pustyni. Na terenach, na których je wzniesiono przez stulecia kwitło bogate życie społeczne, religijne, kulturowe i polityczne. Są więc hasła poświęcone Mogile, Pleszowowi, Krzesławicom, Czyżynom, Bieńczycom itd., a także wybitnym postaciom historycznym związanym z tymi terenami – a takich zasłużonych postaci było wiele. W historię tych terenów wpisuje się prastary klasztor Cystersów w Mogile i słynący łaskami krucyfiks, do którego podążali w pielgrzymkach królowie, szlachta, krakowscy mieszczanie, literaci, a w czasach najnowszych kardynałowie z Europy i Afryki. To w kaplicy Cudownego Krzyża w Mogile w 1979 roku modlił się Jan Paweł II w trakcie swojej pierwszej papieskiej pielgrzymki do Ojczyzny.
- RD: Janek mówi o historii, więc dodam, że na tych terenach mieszkali onegdaj przedstawiciele znamienitych rodów: Badenich, Branickich, Czartoryskich, Morsztynów, Kirchmayerów, Popielów, Sanguszków, Wodzickich… Rodziny te pozostawiły po sobie pałace i dwory. Niektóre odzyskały swój blask, niektóre ten blask dopiero odzyskują, inne nadal są w opłakanym stanie, ale te ślady przeszłości są.
- JLF: To ja ten historyczny wątek jeszcze bardziej cofnę w czasie i przypomnę, że dzięki wielkiej budowie prowadzono tutaj intensywne prace archeologiczne, a archeolodzy dokonali wielu fascynujących odkryć prehistorycznych. Tych prastarych znalezisk było tak wiele, że w Nowej Hucie otwarto oddział Muzeum Archeologicznego, a nowohuckim znaleziskom poświęcona została specjalna naukowa seria wydawnicza „Materiały Archeologiczne Nowej Huty”. Stąd wiele haseł poświęconych jest pradziejom tych terenów.
+ AK: Panowie, wiem, że moglibyście godzinami opowiadać o różnych aspektach Nowej Huty…
- JLF: Oczywiście, bo bardzo ciekawa jest także historia nowohuckiego sportu. Przypomnę, że piłkarze Hutnika grali kiedyś w I lidze, wspaniała była nowohucka siatkówka czy nowohucki boks, a członkowie Yacht Clubu „Budowlani” zdobywali tytuły mistrzów Polski i wicemistrzów Europy w kajakarstwie. Stąd wiele haseł poświęconych zostało sportowi.
- RD: I kulturze również. Bo trzeba pamiętać, że minione półwiecze, to nowatorski teatr Krystyny Skuszanki i Józefa Szajny, to także bogate życie plastyczne – że wspomnę jedynie malarstwo Janusza Trzebiatowskiego czy rzeźby Mariana Kruczka.
- JLF: I bardzo ciekawa architektura sakralna – począwszy od obiektów najstarszych jak kościół parafialny w Ruszczy, kościół św. Bartłomieja czy bazylika Cystersów w Mogile, po budowle współczesne jak Arka Pana czy kościół na Szklanych Domach.
+ AK: Panowie, rozkręcacie się, a ja chciałbym jeszcze zapytać o kilka spraw związanych z „Encyklopedią Nowej Huty”, które na pewno zainteresują czytelników.
- RD: No to niech Pan pyta.
+ AK: Jak długo pracowaliście nad tym wydawnictwem?
- JLF: Na pomysł wydania encyklopedii poświęconej Nowej Hucie wpadł Rysiek Dzieszyński. Miał już przygotowanych sporo haseł i przyszedł do mniej z propozycją, byśmy zajęli się przygotowanie takiego wydawnictwa. Przystałem na to z ochotą, gdyż sam od lat zajmuję się historią tych terenów, historią miasta, kombinatu, a szczególnie historią Kościoła na tych terenach. Prace nad encyklopedią trwały prawie osiem lat. By „przetestować” pomysł, zaczęliśmy hasła drukować w „Głosie-Tygodniku Nowohuckim”.
- RD: I, jak się okazało, to był doskonały pomysł. Po pierwsze zorientowaliśmy się, że czytelnicy bardzo żywo zareagowali na druk „Nowohuckiej encyklopedii czytelników”, bo tak wówczas nazwany został ten cykl publikacji. Przy okazji otrzymaliśmy od czytelników mnóstwo sprostowań, uściśleń oraz sugestii co do konieczności wprowadzenia kolejnych haseł. Dzięki tym uwagom mogliśmy wyeliminować wiele nieścisłości. I przystąpiliśmy do ostatecznej redakcji całości. To były dziesiątki godzin spędzonych na dyskusjach, tygodnie poświęcone na poszukiwanie zdjęć, miesiące spędzone w bibliotekach i archiwach.
+ AK: W waszej encyklopedii zauważyłem „Listę poszkodowanych w wyniku budowy Nowej Huty”…
- RD: Tak, w aneksie do zasadniczej części encyklopedii zamieściliśmy nazwiska mieszkańców Bieńczyc, Branic, Czyżyn, Grębałowa, Krzesławic, Luboczy, Łęgu, Mistrzejowic, Mogiły i Pleszowa, którzy zostali poszkodowani w wyniku wywłaszczeń. Otrzymaliśmy je ze Stowarzyszenia Poszkodowanych Właścicieli Nieruchomości Wywłaszczonych przez Kombinat Metalurgiczny i inne Budownictwo w Krakowie i Nowej Hucie. Lista obejmuje kilkaset nazwisk i pokazuje, że dla większości rodzin, które żyły na tych terenach od pokoleń, budowa nowego miasta i kombinatu oznaczała utratę rodzinnych – najczęściej niewielkich majątków.
+ AK: Z dużym zainteresowaniem przeczytałem kolejny dodatek: ”Znani w Nowej Hucie”. To krótkie teksty informacyjne o kilkuset żyjących mieszkańcach Nowej Huty…
- JLF: Dokładnie, a przy okazji pole minowe.
+ AK: Pole minowe?
- JLF: To najbardziej ryzykowna część naszej encyklopedii. Ale zacznę od początku… Po wielu dyskusjach przyjęliśmy, że w zasadniczym trzonie encyklopedii znajdą się biogramy wyłącznie tych osób, które zmarły.
- RD: Śmierć jest pieczęcią, która pieczętuje życie człowieka. Wtedy mamy obraz całego życia. I to życie, przynajmniej w tych fragmentach, które znamy, możemy opisać. Postanowiliśmy więc, że osoby żyjące nie będą mieć swoich biogramów w encyklopedii. Ale jednocześnie mieliśmy wiedzę o wielu ludziach, którzy żyją, ale już dzisiaj są osobami bardzo znaczącymi dla historii Nowej Huty. I coś trzeba było z tym fantem zrobić.
- JLF: I tak narodził się pomysł, by jako część uzupełniającą zamieścić aneks zatytułowany „Znani w Nowej Hucie”. Aneks ten obejmuje kilkaset nazwisk osób, które znane są ze swojej działalności politycznej, społecznej, kulturalnej, sportowej, samorządowej, religijnej itd. Przy każdym z nazwisk jest krótka notka informacyjna o danej osobie. I tutaj dochodzimy do wspomnianego pola minowego. Otóż, chociaż przy wyborze nazwisk staraliśmy się kierować najlepiej pojętym obiektywizmem, to w istocie zaprezentowany przez nas zestaw osób znanych w Nowej Hucie jest wyborem subiektywnym. Na pewno znajdą się osoby, które pominęliśmy niesłusznie. I będą mieć do nas uzasadniony żal.
+ AK: Cóż, tak to jest z encyklopediami czy leksykonami, że zawsze w nich kogoś brakuje, i najczęściej ten ktoś z reguły obraża się na autorów. Ale powiedzcie jeszcze, gdzie „Encyklopedia Nowej Huty” będzie dostępna?
- JLF: Na pewno w nowohuckich księgarniach, w nowohuckim oddziale Muzeum Historycznego Miasta Krakowa na os. Słonecznym, w kawiarni „1949 Club” na os. Uroczym oraz w kasie Nowohuckiego Centrum Kultury i – w pewnym zakresie – również w redakcji „Głosu-Tygodnika Nowohuckiego”.
+ AK: Dziękuję Panom za rozmowę, a Czytelników zachęcam do lektury. Warto.
+ + +
Ryszard Dzieszyński, Jan L. Franczyk, Encyklopedia Nowej Huty, Kraków 2006, format A4, oprawa twarda, stron 158. Wydawnictwo Towarzystwa Słowaków w Polsce przy współpracy Nowohuckiego Centrum Kultury i „Głosu-Tygodnika Nowohuckiego”.

Z mecenatem kulturalnym Dzielnicy XVIII MUZYKA MISTRZÓW U ŚW. BARŁOMIEJA

Upalne, poniedziałkowe popołudnie,14 maja 2007 r. W zabytkowym, drewnianym kościele św. Bartłomieja w Mogile przyjemny chłód. Powoli schodzą się koneserzy i wielbiciele dobrej muzyki. Za chwilę rozpocznie się jedno z wielu muzycznych spotkań w ramach XII Nowohuckiej Wiosny Muzycznej. Imprezy, która na trwałe wpisała się w kulturowy pejzaż Nowej Huty. W ramach Wiosny można było posłuchać zarówno wielkich koncertów z udziałem chórów, jak i znanej Orkiestry Dętej, która obecnie została otoczona opieką przez Mittal Steel Poland. Melomani nie raz zachwycali się grą wirtuozów i oklaskiwali młode, nowohuckie talenty. I takich właśnie talentów mogliśmy posłuchać w poniedziałek, w kościele św. Bartłomieja.

Pierwsi melomani przed kościołem św. Bartłomieja pojawili się na kilkanaście minut przed rozpoczęciem koncertu.	Barokowy wystrój kościoła sprzyjał słuchaniu klasycznej muzyki.
Występ Żaków Krakowskich.

Tylko jeden taki weekend. Zaplanuj go już dzisiaj IX Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego

W przyszłą sobotę i niedzielę, 26 i 27 maja br. Samorząd Województwa Małopolskiego po raz dziewiąty zaprasza na wielkie zwiedzanie. Zgodnie z tradycją Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego będzie okazja odwiedzić miejsca na co dzień niedostępne dla zwiedzających, bądź takie, które często odwiedzamy nie myśląc o nich jako o dziedzictwie kulturowym. W majowy weekend można będzie nie tylko zwiedzić z przewodnikiem pałace, kościoły i dwory, ale też wziąć udział w licznych wystawach, koncertach, konkursach i warsztatach. W tym roku programem Dni Dziedzictwa objęto 12 obiektów. Informacje o wydarzeniach w poszczególnych obiektach można znaleźć w małopolskiej prasie, na afiszach i stronie internetowej realizatora programu – Małopolskiego Instytutu Kultury: www.mik.krakow.pl

Wnętrze pałacu Igołomi.

Kaplica pałacowa w Pławowicach.

Minął drugi rok działalności Oddziału Muzeum Historycznego Miasta Krakowa na os. Słonecznym 16 „Dzieje Nowej Huty”

W latach 90. ubiegłego wieku Nowa Huta z „kwitnącej” dzielnicy przemysłowej stawała się miejscem coraz bardziej opuszczonym i zaniedbanym. Wysokie bezrobocie, zaawansowany wiek mieszkańców tzw. „starej” Nowej Huty oraz brak właściwej reakcji ze strony władz miasta doprowadziły do zapaści ekonomicznej. Jeszcze u schyłku lat dziewięćdziesiątych opinie wyważone ścierały się z sądami podszytymi czy inspirowanymi urazami ideologicznymi (często zdecydowanie negatywnymi), jak i apologetycznymi. Dobrą tego ilustracją, były dwie sesje naukowe poświęcone Nowej Hucie, z których pierwsza została zorganizowana w marcu 1997 r. przez Krakowskie Forum Rozwoju, a druga w kwietniu roku następnego przez Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.

NOWA HUTA. NA FUNDAMENCIE KRZYŻA

27 kwietnia br. odbył się finał trzeciej edycji konkursu historycznego w 47. rocznicę Obrony Krzyża
NOWA HUTA. NA FUNDAMENCIE KRZYŻA
27 kwietnia br. w gościnnych progach nowohuckiego oddziału Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, na os. Słonecznym 16, odbył się finał trzeciej edycji konkursu historycznego przeznaczonego dla gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych z terenu Krakowa pod nazwą: „Nowa Huta. Na fundamencie Krzyża. Dzieje parafii i duszpasterzy”. Patronat nad konkursem od trzech lat sprawuje Rada Miasta Krakowa. W tym do grona patronów dołączyło również Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Jury w składzie: Jan Franczyk (przewodniczący), Leszek Sibila, Maciej Miezian i Maciej Twaróg oceniali wiedzę szkolnych zespołów odpowiadających na przekrojowe pytania dotyczące przeszłości Kościoła na terenie Nowej Huty. Pytania wymagały dużej wiedzy. Wśród nich znalazły się i takie: Omów rolę zakonu Cystersów w działalności duszpasterskiej w Nowej Hucie w latach PRL-u; Spróbuj scharakteryzować stosunek kardynała Karola Wojtyły do Nowej Huty, do nowohuckiego Kościoła i do mieszkańców tej części Krakowa; czy - Scharakteryzuj sytuację Kościoła na terenie Nowej Huty w latach stalinowskich (1949-1956). Najlepiej przygotowaną okazała się reprezentacja X Liceum Ogólnokształcącego w składzie: Weronika Baran, Paulina Mostek i Jarosław Klaś (opiekun: mgr Henryka Kohut). I ona też, jednogłośnie, zajęła I miejsce. Miejsce II wywalczyła reprezentacja Publicznego Salezjańskiego Liceum Ogólnokształcącego w składzie: Justyna Kałuża i Gabriela Pełech (opiekun: mgr Małgorzata Wyrozumska), miejsce III zajęli reprezentanci Technikum Komunikacyjnego: Adam Kowal, Michał Brylski i Sławomir Wrotny (opiekun: ks. Paweł Nejman SchP). Na dalszych miejscach uplasowały się reprezentacje II Liceum Ogólnokształcącego i XVI Liceum Ogólnokształcącego. W kategorii gimnazjów zwyciężyli reprezentanci Gimnazjum nr 41: Łukasz Knapik i Michał Radzikowski (opiekun: mgr Edyta Kryjomska). Odczytanie werdyktu jury nastąpiło w siedzibie kawiarni „1949 Club” na os. Uroczym.
O godz. 18.00 uczestnicy konkursy wzięli udział w uroczystej Mszy św. odprawionej w kościele p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa na os. Teatralnym. Tam, po zakończonym nabożeństwie z rąk proboszcza, ks. Stanisława Puzyniaka odebrali nagrody ufundowane przez Radę Miasta Krakowa, a następnie wzięli udział w procesji pod historyczny krzyż, pod którym złożono wiązanki kwiatów i pomodlono się za zmarłych obrońców Krzyża. W uroczystości – obok żyjących obrońców Krzyża – wzięła też udział przewodnicząca Komisji Informacji i Kontaktów z Mieszkańcami Maria Sajdak.
(f)

Fot. Grzegorz Ziemiański

Od 3 do 24 maja br. XII NOWOHUCKA WIOSNA MUZYCZNA

3 maja br., koncertem „Witaj majowa jutrzenko”, który odbędzie się w bazylice OO. Cystersów w Mogile zainaugurowana zostanie XII Nowohucka Wiosna Muzyczna. Wystąpią w nim Chór Kantata z zespołem instrumentalistów Ricercar oraz Chór Bazyliki Ojców Cystersów, a także Stanisław Ziółkowski (bas). Chóry poprowadzą dyrygenci Bogusław Grzybek i Stanisław Kowalczyk. W programie m. in. utwory J. Łuciuka, W. A. Mozarta, C. Francka i G. F. Haendla. Koncert rozpocznie się o godz. 18.30. Wstęp wolny.
Nowohucka Wiosna Muzyczna, to największa tego typu impreza w Nowej Hucie, która z roku na rok cieszy się coraz większą popularnością, nie tylko wśród mieszkańców nowohuckich dzielnic – w wielu koncertach i spotkaniach biorą udział także mieszkańcy starego Krakowa. Szczegółowy program kolejnych muzycznych spotkań opublikujmy w następnym numerze „Głosu”, który w sprzedaży ukaże się już w środę, 2 maja br.
(f)

Przyszła wiosna, „balon” zniknął

Mieszkańcy os. Kalinowego zdążyli się już przyzwyczaić do ogromnego „balonu”,
położonego przy MDK im. Janusza Korczaka, dlatego obecny widok odkrytego boiska nasunąć może jedno pytanie: Gdzie zniknął balon?
W czwartek, 12 kwietnia br. na boisku wielofunkcyjnym na os. Kalinowym 18 przeprowadzono demontaż hali pneumatycznej zwanej popularnie „balonem”. Obiekty tego typu demontuje się na okres wiosny i lata, a następnie rozkłada na jesień. Dzięki takiemu rozwiązaniu z boiska można korzystać przez cały rok. Demontaż „balonu” zakończył jednocześnie pierwszy sezon tego boiska „pod dachem”. To dobra okazja do krótkiego podsumowania jego działalności.
Halę pneumatyczną na os. Kalinowym otwarto oficjalnie 2 grudnia ub. r. Uroczystemu otwarciu hali towarzyszyła konferencja „Boisko wielofunkcyjne na os. Kalinowym wczoraj, dziś, jutro” oraz Mikołajkowy Turniej Piłkarski. Pod balonem w każdy weekend odbywały się rozgrywki III Edycji Nowohuckiej Ligi Piłkarskiej Lotto, w której bierze udział około 800 uczniów ze szkół podstawowych, gimnazjów oraz szkół ponadgimnazjalnych. Nieodpłatnie z gry pod balonem korzystały szkoły oraz organizacje pozarządowe m.in.: Polonia Kraków, PKS Albertus, UKS „Piłkarz 92”, Duszpasterskie Stowarzyszenie Osób Niepełnosprawnych. 3 marca br. odbyły się tam eliminacje VI Mistrzostw Polski Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych w Piłce Nożnej. Pod „balonem” gry i zabawy dla rodzin prowadziło też „Ognisko Matki i Dziecka” działające przy kościele św. Józefa. Hala użytkowana była siedem dni w tygodniu do późnych godzin nocnych. Od godz. 17.00 boisko wykorzystywane jest komercyjnie, co pozwala na jego utrzymanie. „Balon” na os. Kalinowe powróci w jesienne chłodne dni, o czym z pewnością poinformujemy czytelników „Głosu”.
+ + +
MDK im. Janusza Korczaka dziękuje za okazaną pomoc przy demontażu hali Szkole Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej w Krakowie os. Zgody oraz Krakowskiej Straży Miejskiej.

Fot. Mateusz Mrozowski

Strona 178 z 194: 1...175 176 177178179 180 181...194

Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)

Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".

Logowanie

Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Reklama

Wygenerowano w sekund: 0.07

27,637,691 unikalnych wizyt