25 lat minê³o do Wigilii, która najbardziej zapad³a mi w pamiêæ. Spêdzi³em j± za murami wiêzienia w Wi¶niczu Nowym, wraz z kilkudziesiêcioma kolegami internowanymi po wprowadzeniu stanu wojennego. W przeddzieñ Wigilii do wiêzienia nadesz³y pierwsze paczki od rodzin oraz z Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W paczkach, oprócz ciep³ej odzie¿y by³y op³atki. Dla wiêkszo¶ci z nas by³a to pierwsza Wigilia poza domem. A nawet wiêcej – pierwsza wiêzienna Wigilia. Z chleba zrobili¶my ma³e figurki Dzieci±tka, Matki Bo¿ej i ¶wiêtego Józefa. Z kawa³ków drewna znalezionych pod prycz± powsta³ ¿³óbek. W³adze wiêzienia na ten dzieñ uraczy³y nas sma¿on± ryb±. Pó¼niej dzielili¶my siê op³atkiem. Nikomu nie uda³o siê ukryæ ³ez wzruszenia. Pó¼niej zaczêli¶my ¶piewaæ: „Bóg siê rodzi, moc truchleje…”. Tak bardzo pragnêli¶my, by wobec mocy Narodzonego Boga, struchla³a moc tych, którzy uwiêzili i internowali tysi±ce ludzi, którzy zamordowali górników pod kopalni± „Wujek”, którzy tak wielu ludziom próbowali odebraæ nadziejê.
Po godzinie jedenastej w nocy zauwa¿yli¶my id±cych na Pasterkê ludzi. Wiejska droga bieg³a niedaleko wiêziennego muru. Otworzyli¶my okna, i jak ka¿dego dnia, zza krat pop³ynê³y okrzyki: so-li-dar-no¶æ, so-li-dar-no¶æ. Tego wieczoru do okrzyków do³±czyli¶my kolêdê:
Za¶piewamy tedy razem
Tê kolêdê za kratami.
A S³owo Cia³em siê sta³o
I jest dzisiaj miêdzy nami.
Jan L. FRANCZYK
· Napisane przez Administrator
dnia December 23 2006
1999 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
