13 kwietnia, w Niedzielê Mêki Pañskiej, czyli Niedzielê Palmow± po raz 19. z parafii Matki Bo¿ej Pocieszenia prowadzonej przez ksiê¿y pallotynów wyruszy³a Nowohucka Droga Krzy¿owa. Jej tegorocznym mottem by³y s³owa z Listu ¶w. Paw³a do Rzymian „wbrew nadziei uwierzy³ nadziei”. Wziê³o w niej udzia³ kilka tysiêcy osób. Jej uczestnicy, ulicami Bulwarow± i Klasztorn±, przeszli do Sanktuarium Krzy¿a ¦wiêtego w Mogile. Po ka¿dej z 14 stacji Mêki Pañskiej krzy¿ nios³y kolejne grupy osób m.in. wspólnoty parafialne, duchowni, siostry zakonne, przedstawiciele samorz±du, a tak¿e przedstawiciele lokalnych szkó³ i stowarzyszeñ. Nabo¿eñstwu, odbytemu w godzinach wieczornych przewodniczy³ metropolita krakowski abp Marek Jêdraszewski. Rozwa¿ania poszczególnych stacji Drogi Krzy¿owej przygotowali parafianie z pallotyñskiej parafii przy ul. Bulwarowej. Drogê Krzy¿ow± zakoñczono w mogilskim opactwie uca³owaniem relikwii Krzy¿a ¦wiêtego.
(f)
Zamkniêto diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego ks. Józefa Kurzei
3 kwietnia 2025 r. w kaplicy Pa³acu Arcybiskupów Krakowskich odby³a siê sesja zamykaj±ca diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego S³ugi Bo¿ego ks. Józefa Kurzei (1937-1976) – pierwszego duszpasterza Mistrzejowic.
Ks. Józef Kurzeja w 1970 r., na polecenie kard. Karola Wojty³y, rozpocz±³ tworzenie duszpasterstwa w¶ród mieszkañców nowopowstaj±cych osiedli w Nowej Hucie. Jedn± z pierwszych jego decyzji by³a budowa „zielonej budki”, która pe³ni³a rolê kaplicy, sali katechetycznej i mieszkania. – Zamieszkuj±c w¶ród osiedli szybko zyska³ sympatiê i zaufanie. Cel, jaki sobie postawi³ to budowa Ko¶cio³a tak materialnego, jak i duchowego. W ówczesnych realiach ¿ycia politycznego to by³o prawie niemo¿liwe – mówi³ ks. Andrzej Kopicz, obecny proboszcz mistrzejowicki i postulator w procesie beatyfikacyjnym, zwracaj±c uwagê, ¿e ks. Kurzeja by³ ci±gle nêkany przez komunistyczne w³adze, które w Nowej Hucie chcia³y stworzyæ miasto programowo bez Boga. Ci±g³e wezwania na przes³uchania do prokuratury, liczne sprawy s±dowe i kary pieniê¿ne doprowadzi³y do choroby serca i przedwczesnej ¶mierci w wieku 39 lat. Ksi±dz Kurzeja zmar³ 15 sierpnia 1976 r. w uroczysto¶æ Wniebowziêcia Matki Bo¿ej. Pogrzeb, na cmentarzu w Grêba³owie, sta³ siê ogromn± manifestacj± 20 tysiêcy wiernych. 16 listopada 1980 r. jego doczesne szcz±tki przeniesiono do krypty ko¶cio³a ¶w. Maksymiliana Kolbego.
– Odda³ siê ca³kowicie Chrystusowi a przez to ca³kowicie odda³ siê Bo¿emu Ludowi zleconemu Jego duszpasterskiej trosce przez kard. Karola Wojty³ê. Odda³ siê ca³kowicie dziel±c trudy, niewygody, na pocz±tku wrêcz prymitywne warunki bytowania, by byæ ze swoim ludem – mówi³ o S³udze Bo¿ym abp Marek Jêdraszewski. – Nie da³ siê z³amaæ. By³ ze swoimi do koñca i tak jak Chrystus bêd±cy ze swoimi i dla swoich do koñca, odda³ swoje ¿ycie – dodawa³, nawi±zuj±c do komunistycznych prze¶ladowañ ks. Kurzei.
– Jestem przekonany, ¿e S³uga Bo¿y ks. Józef Kurzeja jest nam dany przez Pana Boga na ten czas – trudny, nie³atwy dla polskiego spo³eczeñstwa, narodu, dla Ko¶cio³a w Polsce – mówi³ metropolita krakowski, zwracaj±c uwagê, ¿e w dobie obrzydzania kap³añstwa i prób oddzielenia go od ludzi, ks. Józef Kurzeja jest przyk³adem jak wiernie s³u¿yæ Ko¶cio³owi a¿ do koñca, byæ razem z lud¼mi i dzieliæ z nimi trudy nie³atwego ¿ycia.
Proces beatyfikacyjny rozpocz±³ kard. Franciszek Macharski 4 maja 2005 r. Owocem prac procesowych s±: ¶wiadectwo 70 ¶wiadków, 940 stron akt procesowych i 2340 stron zebranych dokumentów, który teraz trafi± do Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.
Warto zauwa¿yæ, ¿e czwartkowa uroczysto¶æ w kaplicy Pa³acu Arcybiskupów Krakowskich zgromadzi³a tak¿e du¿± liczê wiernych ¶wieckich.
(f)
Za³o¿one 15.03.1990 r. Towarzystwo Solidarnej Pomocy to najstarsza dzia³aj±ca w Krakowie organizacja charytatywna o rodowodzie solidarno¶ciowym i jedno z pierwszych niezale¿nych stowarzyszeñ nios±cych pomoc w Polsce. Dzia³alno¶æ stowarzyszenia TSP obejmowa³a pomoc potrzebuj±cym w Polsce i za granic±, m.in.: prowadzenie wypo¿yczalni sprzêtu rehabilitacyjnego i do opieki nad przewlekle chorymi w domu, apteki darów, organizacjê kolonii dla dzieci z ubogich rodzin oraz konwojów z pomoc± humanitarn±, wyp³atê zapomóg potrzebuj±cym.
Pomys³odawc± i inspiratorem powo³ania stowarzyszenia by³ Kazimierz Fugiel, od 1960 zatrudniony w Hucie im. Lenina. 19 sierpnia 1980 wspó³organizowa³ pierwszy w hucie strajk i NSZZ „Solidarno¶æ” – by³ przewodnicz±cym komisji wydzia³owej zwi±zku. Po wprowadzeniu stanu wojennego od 13 do 16 grudnia 1981 bra³ udzia³ w strajku w Hucie im. Lenina. Po pacyfikacji wspó³tworzy³ w parafii Matki Bo¿ej Królowej Polski w Krakowie Bieñczycach komitet ¶wiadcz±cy pomoc uwiêzionym i ich rodzicom oraz ukrywaj±cym siê.
Kazimierz Fugiel bardzo zaanga¿owa³ siê w pomoc internowanym jak i ich rodzinom, sta³ siê osob± rozpoznawaln± przez s³u¿by PRL. W maju 1982 roku zosta³ zatrzymany przez SB i internowany, jak mu powiedziano „za pomaganie ludziom”. Po wyj¶ciu z internowania w listopadzie 1982 roku powróci³ do pomagania - sta³ siê jednym z filarów dzia³aj±cego w Mistrzejowicach Duszpasterstwa Ludzi Pracy. Do Nowej Huty zaczê³a p³yn±æ pomoc charytatywna: g³ównie z Francji, ale i RFN: ¿ywno¶æ, odzie¿, sprzêt medyczny, ale i lekarstwa. By³o to mo¿liwe dziêki m.in. nawi±zanym przez Kazimierza Fugla kontaktom z Elie Gervois - francuzem, za³o¿ycielem Komitetu Solidarite-Solidarno¶æ Comité d’Artois, który organizowa³ i dostarczy³ ponad 100 konwojów z pomoc± charytatywn± z Nord pas de Calais. Powsta³ magazyn z pomoc± charytatywn± oraz apteka leków-darów. Ta pomoc – w formie nieformalnej - trwa³a a¿ do upadku komunizmu w 1989 r. W³a¶nie za tê dzia³alno¶æ Kazimierz Fugiel i Elie Gervois zostali uhonorowani Br±zowymi Medalami Cracoviae Merenti nr 1 i 2 w 1989 r.
W 1989 r. zapad³a decyzja o sformalizowaniu dzia³alno¶ci pomocowej – Kazimierz Fugiel z przyjació³mi za³o¿yli Towarzystwo Solidarnej Pomocy, które oficjalnie zosta³o zarejestrowane w 1990 r. Pierwsza pe³na nazwa Stowarzyszenia brzmia³a: „Towarzystwo Solidarnej Pomocy przy KRH NSZZ Solidarno¶æ”. Mottem dzia³alno¶ci stowarzyszenia sta³y siê s³owa ¶w. Paw³a z Listu do Galatów - „Jeden drugiego brzemiona no¶cie”. K. Fugiel w krótkim czasie skupi³ kilkadziesi±t osób, które spo³ecznie dzia³a³y w TSP, z czasem to grono znacznie siê powiêkszy³o. Prezesem Stowarzyszenia Kazimierz Fugiel pozosta³ do ¶mierci w 2007 r. Kolejnymi prezesami stowarzyszenia byli Andrzej Dedo i W³adys³aw Kielian., te¿ wywodz±cy siê z hutniczej Solidarno¶ci.
Towarzystwo Solidarnej Pomocy od pocz±tku dzia³alno¶ci zajmowa³o siê pomoc± potrzebuj±cym w Polsce, g³ównie Krakowie – Nowej Hucie, i za granic±, m.in.: prowadzeniem Apteki Darów, organizacj± konwojów z pomoc± humanitarn± dla Polaków na wschodzie (m.in. na Litwê, Bia³oru¶, Ukrainê), wyp³at± zapomóg, organizowaniem kolonii dla dzieci z ubogich rodzin. Przedmiotem g³ównej dzia³alno¶ci od pocz±tku by³o prowadzenie wypo¿yczalni sprzêtu rehabilitacyjnego, ³ó¿ek i wózków dla niepe³nosprawnych i do opieki nad przewlekle chorymi w domu. Tê dzia³alno¶æ Towarzystwo Solidarnej Pomocy prowadzi po dzi¶ dzieñ. Od 2023 r. za dzia³alno¶æ stowarzyszenia TSP odpowiadaj± synowie Kazimierza Fugla: Grzegorz (prezes) i Piotr (wiceprezes).
(f)
Kazimierz Fugiel, za³o¿yciel Towarzystwa Solidarnej Pomocy.
24 marca br. w Regionalnym Zarz±dzie Gospodarki Wodnej w Krakowie podpisana zosta³a umowa na opracowanie koncepcji „Rewitalizacja i poprawa warunków geomorfologicznych rzeki D³ubni”. Jest to pierwszy etap prac polegaj±cych na wykonaniu analiz przedprojektowych, tak by wskazaæ najkorzystniejszy wariant dzia³añ renaturyzacyjnych. Umowa zosta³a podpisana w obecno¶ci przedstawicieli „Rady Projektu”.
W ramach Koncepcji dla odcinka rzeki D³ubni od zbiornika Zes³awice do uj¶cia do Wis³y, wykonana zostanie interdyscyplinarna analiza zlewni obejmuj±ca m.in. zagadnienia przyrodnicze, hydrologiczne, spo³eczne, czy te¿ administracyjne. Wynikiem prac bêd± zaproponowane warianty dzia³añ renaturyzacyjnych uwzglêdniaj±ce zarówno aspekty ¶rodowiskowe, jak i spo³eczne.
Dzia³ania zaproponowane w koncepcji wp³yn± pozytywnie na zmianê jako¶ci wód rzeki, czyli zmianê wska¼ników biologicznych, hydromorfologicznych, fizykochemicznych i chemicznych determinuj±cych stan ekologiczny rzeki. Zaproponowane rozwi±zania spowoduj± zwiêkszenie bioró¿norodno¶ci w dolinie D³ubni na odcinku od zbiornika Zes³awice do uj¶cia do Wis³y oraz umo¿liwi jej wykorzystanie turystyczne i rekreacyjne.
Planowane analizy dotyczyæ bêd± zlewni o powierzchni 55,1 km2, obejmuj±cej rzekê D³ubniê i jej dop³ywy Baranówka i Burzowiec. £±czna d³ugo¶æ sieci rzecznej objêtej analiz± wynosi 40,9 km, z czego 8,7 km to D³ubnia.
Rzeka D³ubnia jest lewobrze¿nym dop³ywem Wis³y II rzêdu, o d³ugo¶ci 51 km i powierzchni zlewni 272 km2 odwadniaj±cym wschodnie krañce Jury Krakowsko-Czêstochowskiej. Jej ¼ród³a znajduj± siê w okolicach Wolbromia, we wsi Jangrot.
Rzeka p³ynie kolejno przez Wy¿ynê Olkusk±, Wy¿ynê Miechowsk±, P³askowy¿ Proszowicki, a¿ do Niziny Wi¶lañskiej. Ca³a zlewnia po³o¿ona jest na terenie województwa ma³opolskiego. Koñcowy odcinek D³ubni, poni¿ej zbiornika wodnego w Zes³awicach, znajduje siê jest w granicach administracyjnych miasta Krakowa.
¦rednia szeroko¶æ rzeki wynosi ok. 3–4 m, a jej g³êboko¶æ jest bardzo zmienna. Na D³ubni wystêpuj± d³ugie, bystre i p³ytkie odcinki ¿wirowe, ale widoczne s± równie¿ zamulone meandry.
(f)
ArcelorMittal Poland kontynuuje rozbiórkê obiektów dawnej spiekalni zamkniêtej w 2012 roku. Ca³y zak³ad zajmowa³ 30 hektarów przy ul. Igo³omskiej. Ju¿ w 2021 roku z krajobrazu Nowej Huty zniknê³a „Gruba Berta” - ponad 80-metrowy komin spiekalni, nastêpnie mniejsze budynki, teraz przyszed³ czas na trzy olbrzymie suwnice, czyli tzw. mosty prze³adunkowe, które s³u¿y³y do za³adunku surowców do produkcji spieku. Do ich wyburzenia wykorzystano ciê¿ki sprzêt budowlany wa¿±cy a¿ 150 ton. Podczas drugiego etapu rozbiórki planowane jest odzyskanie ponad 22 000 ton z³omu, który trafi do d±browskiej huty i pos³u¿y do produkcji stali.
W krakowskiej hucie dzia³a³y kiedy¶ dwie spiekalnie, czyli zak³ady, w których produkowany by³ spiek dla wielkich pieców. Pierwsza rozpoczê³a pracê w 1954 r. i zosta³a wy³±czona na prze³omie lat 1990/91. Ta druga - uruchomiona w grudniu 1966 roku przesta³a pracowaæ w czerwcu 2012 r. Te zak³ady by³y odpowiedzialne za najwiêksz± czê¶æ emisji py³owych z krakowskiej huty. Na terenie obu spiekalni by³o ³±cznie a¿ 108 budynków, 115 przeno¶ników ta¶mowych, 4 elektrofiltry i 5 mostów prze³adunkowych.
- Ca³a infrastruktura spiekalni jest sukcesywnie rozbierana w ramach wieloletniego projektu porz±dkowania nieu¿ywanych obiektów i instalacji w krakowskim oddziale. Odzyskany w ten sposób olbrzymi teren o powierzchni ponad 30 ha bêdzie mo¿na wykorzystaæ na inn± dzia³alno¶æ gospodarcz± - t³umaczy Adam Parzoch, dyrektor Transformacji Biznesu w ArcelorMittal Poland.
Prace rozbiórkowe w ramach drugiego etapu tego projektu rozpoczê³y siê we wrze¶niu 2024 r. i zakoñcz± jesieni± tego roku. W tym czasie firma planuje odzyskaæ ponad 22 000 ton z³omu, który zostanie poddany recyklingowi w d±browskiej stalowni. Bêdzie to z³om pochodz±cy m.in. z trzech suwnic, czyli mostów prze³adunkowych zlokalizowanych tu¿ przy ul. Igo³omskiej. Suwnice wysokie na ok. 40 metrów i przemieszczaj±ce siê na jezdniach o d³ugo¶ci ponad 300 metrów by³y wyburzane pojedynczo przy u¿yciu ciê¿kiego sprzêtu.
– Przy rozbiórce suwnic pracowa³o 6 osób ze specjalistycznej firmy zajmuj±cej siê demonta¿ami oraz dwóch pracowników naszej krakowskiej huty. Na terenie dawnej spiekalni pracowa³ tak¿e ciê¿ki sprzêt, w tym koparki. Najwiêksza z nich wa¿y³a 150 ton - podkre¶la Adam Kuæmierczyk, kierownik projektu demonta¿u obiektów spiekalni w ArcelorMittal Poland. – Na czas rozbiórki ca³y teren ogrodzili¶my i odpowiednio zabezpieczyli¶my. Nad bezpieczeñstwem czuwaj± zespo³y BHP: zarówno nasz, jak i wykonawcy – dodaje.
Prace rozbiórkowe w krakowskiej hucie prowadzi firma Mrozek Polska, która cztery lata temu wyburza³a „Grub± Bertê”.
- Projekt demonta¿u mostów prze³adunkowych wymaga³ niekonwencjonalnych rozwi±zañ, du¿ej precyzji i doboru odpowiedniej technologii, bo suwnice znajdowa³y siê w bezpo¶rednim s±siedztwie ruchliwej ulicy i czynnego torowiska tramwajowego – podkre¶la Grzegorz Koenig, kierownik budowy z firmy Mrozek Polska. – Dziêki naszemu do¶wiadczeniu i sprawnej wspó³pracy z zespo³em ArcelorMittal Poland te olbrzymie konstrukcje rozebrali¶my bardzo sprawnie. Po uporz±dkowaniu terenu przejdziemy do wyburzeñ kolejnych, mniejszych obiektów – dodaje.
W ArcelorMittal Poland w Krakowie obecnie pracuj± wy³±cznie instalacje przetwarzaj±ce stal – najnowocze¶niejsza w Europie walcownia gor±ca blach, a tak¿e walcownia zimna z liniami cynkowania i malowania blach.
- Krakowska huta w ostatnich latach przesz³a szereg przemian – wy³±czyli¶my czê¶æ surowcow±, czyli wielki piec i stalowniê, a w ubieg³ym roku tak¿e koksowniê, co wi±¿e siê ze znacz±cym ograniczeniem wp³ywu naszej dzia³alno¶ci na ¶rodowisko – zaznacza Wojciech Koszuta, prezes i dyrektor generalny ArcelorMittal Poland. – Konsekwentnie inwestujemy teraz w czê¶æ przetwórcz± i w czyste technologie. W wy¿arzalni, w walcowni zimnej kosztem 52 mln z³ uruchomili¶my piece wodorowe, a nied³ugo na terenie krakowskiej huty powstanie zak³ad produkcji wodoru. Od pocz±tku naszej dzia³alno¶ci w Polsce inwestycje w krakowskie walcownie poch³onê³y ju¿ prawie 2,5 mld z³ – podsumowuje prezes Koszuta.
(f)
Z ksiêgarskiej pó³ki. "Pierwsze królestwo" prof. Wojciecha Polaka. Wyj±tkowa ksi±¿ka na 1000-lecie koronacji Boles³awa Chrobrego
W naszej polskiej rzeczywisto¶ci nierzadko mo¿na odnie¶æ wra¿enie, ¿e Polska zaczê³a siê w 1989 roku; czasem jeszcze mo¿na rozwa¿yæ rok 1918. Rocznice wcze¶niejsze, wielkie wydarzenia, osi±gniêcia i zwyciêskie bitwy sprzed lat i wieków rzadko istniej± w ¶wiadomo¶ci spo³ecznej, a przez to i w przestrzeni publicznej. A jeste¶my wszak narodem o ponad tysi±cletniej tradycji, wytrwa³ym, wiernym i dzielnym. Nie wszystkim jednak jest na rêkê, ¿eby¶my o tym pamiêtali. Tym bardziej wiêc nieod³±cznym elementem patriotyzmu XXI wieku jest pamiêæ o naszej historii, nie tylko tej, w której byli¶my mêczennikami i ofiarami, ale i tej zwyciêskiej, pe³nej sukcesów i buduj±cych przyk³adów na przestrzeni ca³ych naszych dziejów.
Zaproszeniem do takiej pamiêci jest jubileuszowa ksi±¿ka prof. Wojciecha Polaka „Pierwsze królestwo. Mocarstwo Boles³awa Chrobrego”. Boles³aw Chrobry to postaæ wspania³a, mocno osadzona nie tylko w polskiej historii, ale tak¿e w tradycji. Nie tylko siêgn±³ po królewsk± koronê jako pierwszy w³adca Polski, ale tak¿e uczyni³ swoje pañstwo europejskim mocarstwem. Sam by³ postrachem dla wrogów i oparciem dla przyjació³, a ponadto walecznym wodzem i rozs±dnym strategiem. Jego wp³ywy rozci±ga³y siê od Kolonii i Ratyzbony po Kijów, od ba³tyckiego Pomorza po Morawy i Dunaj. Umacnia³ swe pañstwo w silnej wiêzi z chrze¶cijañstwem i zachodni± kultur±. Prowadzi³ niezale¿n± politykê zarówno wobec cesarza zachodniego – rzymskiego, jak i wschodniego – bizantyñskiego.
Boles³aw Chrobry zbudowa³ tak silne fundamenty polskiej pañstwowo¶ci, ¿e wzniesiony przez niego gmach nigdy nie run±³. Chwia³ siê czasem, to prawda, doznawa³ uszczerbków, bywa³ zaniedbany, ale trwa³. Nie zmog³y go ¿adne nawa³nice. Trwa³a Polska. Trwa³ polski naród. Dlatego jak¿e s³usznie ¶wiêtujemy w tym roku tysiêczn± rocznicê koronacji Boles³awa, która dokona³a siê (najprawdopodobniej) w katedrze poznañskiej 18 kwietnia 1025 r., ju¿ po przesz³o 30 latach panowania tego syna Mieszka i czeskiej ksiê¿niczki Dobrawy, wnuka Siemomys³a, prawnuka Lestka (Leszka). Podniesienie pañstwa do rangi dziedzicznego królestwa oznacza³o w ówczesnym ¶wiecie przede wszystkim utwierdzenie jego suwerenno¶ci i wzmocnienie wp³ywów.
Ksi±¿ka prof. Wojciecha Polaka „Pierwsze królestwo” znakomicie przybli¿a nam koniec wieku X i pocz±tek XI, gdy ostatecznie ukszta³towa³o siê pañstwo nazywane do dzi¶ Polsk±. Znajdziemy w niej opisy zarówno zbrojnych wypraw Boles³awa Chrobrego, jak i codziennego ¿ycia oraz obyczajów tamtych czasów. Wraz z autorem odwiedzimy miejsca, w których wyznaczano kierunki ówczesnej polityki. Bêdziemy ¶wiadkami umacniania siê chrze¶cijañstwa, które od pocz±tku nierozerwalnie z³±czone by³o z polsk± pañstwowo¶ci±.
Narracja s³owna w „Pierwszym królestwie” wzbogacona jest licznymi unikatowymi ilustracjami, co sprawia, ¿e jest to ksi±¿ka godna jubileuszu tysi±clecia koronacji wielkiego polskiego w³adcy!
+ + + Wojciech Polak, Pierwsze królestwo. Mocarstwo Boles³awa Chrobrego, Wydawnictwo Bia³y Kruk, Kraków 2025, stron 344, format 16,5 x 23,5 cm, twarda oprawa.
(red)
„Pola Nadziei – wspólna troska, wspólne trwanie” - pod takim has³em odbywa siê tegoroczna akcja TPCh „Hospicjum im. ¶w. £azarza” w Krakowie, która bêdzie trwa³a od 9 marca – 25 maja.
Akcja Pola Nadziei tworzy przestrzeñ spotkania nieuleczalnie chorych i ich bliskich z tymi, którzy chc± ofiarowaæ im pomoc. To dziêki ¿onkilowej akcji informacja o opiece hospicyjnej ma szansê trafiæ do szerokiego grona odbiorców, a Hospicjum ¶w. £azarza mo¿e otrzymaæ bardzo potrzebne wsparcie, nie tylko finansowe.
Towarzystwo Przyjació³ Chorych "Hospicjum im. ¶w. £azarza" od ponad 44 lat otacza troskliw± i profesjonaln± opiek± chorych u schy³ku ¿ycia, nios±c im ulgê w bólu fizycznym i psychicznym. Pomoc otrzymuj± równie¿ rodziny w trudnym czasie zmagania siê z chorob± bliskiej osoby, a tak¿e w okresie prze¿ywania ¿a³oby po jej ¶mierci.
Opieka domowa i stacjonarna ¶wiadczona przez pracowników i wolontariuszy Hospicjum ¶w. £azarza jest bezp³atna dla chorego oraz jego rodziny. ¦rodki finansowe przekazywane przez NFZ nie s± wystarczaj±ce do pe³nego funkcjonowania placówki, aby zdobyæ brakuj±c± kwotê Towarzystwo prowadzi liczne zbiórki, zabiega równie¿ o ¶rodki z 1,5% podatku. Ka¿dego roku z hospicyjnej pomocy korzysta blisko 500 chorych na oddziale stacjonarnym (ul. Fatimska 17) oraz 500 w opiece domowej. Informacje o formach pomocy ¶wiadczonej w Hospicjum ¶w. £azarz mo¿na uzyskaæ na stronie www.hospicjum.krakow.pl lub dzwoni±c tel. 12 641 46 59. Tylko dziêki zaanga¿owaniu ka¿dego z nas, Pola Nadziei mog± trwaæ i nie¶æ nadziejê chorym, ¿e nie pozostan± bez potrzebnej im pomocy. Zwracamy siê z serdeczn± pro¶b± o w³±czenie siê w ¿onkilow± akcjê i pomoc Hospicjum ¶w. £azarza. Zapewnienie opieki umieraj±cym to nasza wspólna troska. Pola Nadziei – historia
¯onkile - s± miêdzynarodowym symbolem nadziei. Przypominaj± nam o ludziach cierpi±cych, oczekuj±cych naszej pomocy i opieki w trudnym okresie odchodzenia z tego ¶wiata. Wiosn±, kiedy kwitn± - zbieramy fundusze dla Hospicjum. Za ka¿dy datek ofiarodawca otrzymuje ¿onkilow± pami±tkê. Inicjatorem kampanii by³a w 1998 roku brytyjska organizacja Marie Curie Cancer Care, a g³ównym sponsorem Pól Nadziei od pocz±tku a¿ do dzi¶ jest firma BP Polska. Pierwsza polska akcja Pola Nadziei
Pierwsze ¿ó³te ¿onkile zosta³y posadzone w parkach i na rabatach Krakowa jesieni± 1997 roku. Hospicjum otrzyma³o w darze 350 000 cebulek od szkockiej organizacji Marie Curie Cancer Care z Edynburga, która na swoje 50-lecie postanowi³a wspomóc krakowskie Hospicjum poprzez przeszczepienie na polski grunt akcji zbierania funduszy – Pola Nadziei (Fields of Hope).
Pierwsza polska akcja Pola Nadziei by³a prowadzona wiosn± 1998 roku przez organizacjê Marie Curie Cancer Care i Urz±d Miasta Krakowa, Wojewodê Krakowskiego, BP Poland, Ambasadê Brytyjski±, Know How Fund, Krakowskie Forum Rozwoju oraz Towarzystwo Przyjació³ Chorych „Hospicjum ¶w. £azarza”. Wolontariusze Pól Nadziei
Akcja nasza ma wymiar spo³eczny. Dziêki zaanga¿owaniu wolontariuszy – osób w ró¿nym wieku – dzieci szkolnych oraz studentów i organizacji m³odzie¿owych, seniorów ro¶nie w spo³eczeñstwie ma³opolskim ¶wiadomo¶æ potrzeby niesienia bezinteresownej pomocy osobom chorym i cierpi±cym. W trakcie Pól Nadziei odbywaj± siê liczne kwesty, imprezy, organizowane s± konkursy. W akcjê rokrocznie zaanga¿owanych jest ponad 500 wolontariuszy.
+ + + Miejmy serca otwarte, przepe³nione wspó³czuciem i gotowo¶ci± ofiarowania cz±stki siebie innym. Historie osób, przecie¿ nie anonimowych, mieszkaj±cych za ¶cian± lub tu¿ za rogiem, a mo¿e nawet bardzo bliskich, których uda³o siê otoczyæ hospicyjn± opiek±, gdy ciê¿ka, nieuleczalna choroba sta³a siê czê¶ci± ich ¿ycia, ukazuj± sens trwania Hospicjum.
Jak mo¿esz pomóc chorym w Hospicjum ¶w. £azarza?
- z³ó¿ datek do hospicyjnej skarbonki - w czasie trwania akcji znajdziesz j± w wielu punktach miasta lub do wirtualnej puszki na www.hospicjum.krakow.pl/wirtualna-puszka
- na znak solidarno¶ci z chorymi przypnij ¿onkilow± broszkê,
- przeka¿ 1,5% swojego podatku, przekonaj do tego rodzinê i znajomych – nr KRS 0000048149,
- przeka¿ darowiznê na konto: 92 2490 0005 0000 4530 9034 8688,
- zorganizuj ¿onkilow± kwestê w firmie, szkole, instytucji lub podczas uroczysto¶ci rodzinnych,
- w³±cz siê jako wolontariusz w nasze akcje,
- je¿eli jeste¶ nauczycielem, wychowawc±, opiekunem dzieci i m³odzie¿y, naucz ich razem z nami pomagaæ potrzebuj±cym, nawi±¿ wspó³pracê z TPCh „Hospicjum im. ¶w. £azarza", za³ó¿ Klub Przyjació³ ¯onkila,
- podziel siê informacj± o naszej dzia³alno¶ci ze znajomymi i popro¶, aby tak¿e w³±czyli siê do akcji propagowania szczytnej idei.
Koordynator akcji: Renata Po³omska
Ruszy wyczekiwana modernizacja pomnika w Parku Lotników Polskich w przy Alei Jana Paw³a II w dzielnicy Czy¿yny w Krakowie. Zarz±d Zieleni Miejskiej zamierza og³osiæ przetarg na wykonanie przedsiêwziêcia i wybraæ wykonawcê prac w pierwszym kwartale tego roku. Koszty inwestycji, w ramach której przebudowane bêdzie tak¿e otoczenie okaza³ego obelisku, wyliczono na 1,4 mln z³.
O tym, ¿e wysoki na niemal 30 metrów Pomnik Lotników Polskich znajduj±cy siê w pó³nocnej czê¶ci parku w Czy¿ynach wymaga remontu, wiadomo od lat. Ju¿ w 2018 roku strzelisty monument zosta³ ogrodzony ta¶m± i zakazano wstêpu na ten teren, poniewa¿ obelisk by³ w z³ym stanie technicznym. Kolejno pomnik poddano bie¿±cym naprawom, ale po pewnym czasie problem wróci³. W marcu 2023 roku obszar ten znów wygrodzono, tym razem z uwagi na kiepski stan techniczny otoczenia pomnika.
Przeprowadzona kilka miesiêcy pó¼niej ekspertyza wykaza³a, ¿e pomnik nie zagra¿a przechodniom, ale wymaga modernizacji. Ostatecznie ogrodzenie usuniêto – w maju 2024 roku - monument wyczyszczono, a ZZM zleci³ przygotowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej dla remontu pomnika i jego otoczenia. Opracowanie to by³o gotowe w 2024 roku, ale w bud¿ecie Krakowa brakowa³o pieniêdzy na wykonanie tej inwestycji.
Koszt modernizacji pomnika wraz z jego otoczeniem oszacowano - na podstawie dokumentacji projektowej - na 1,4 min z³. Ostatecznie fundusze na niezbêdn± inwestycjê wpisano do bud¿etu Krakowa 2025. Przedsiêwziêcie jest pilne, st±d ZZM planuje og³osiæ przetarg i wybraæ wykonawcê tych prac najdalej do koñca marca tego roku.
W opracowanym projekcie budowlanym remontu pomnika uwzglêdniono tak¿e poprawê dostêpno¶ci dla osób z niepe³nosprawno¶ciami. Przebudowane zostan± schody oraz powstanie nowy podjazd. Wszystkie te prace bêd± prowadzone przy zachowaniu pierwotnych walorów estetycznych oraz utrzymaniu walorów architektonicznych ca³ego pomnika osadzonego w zabytkowej przestrzeni reliktowo zachowanego fortu Twierdzy Kraków (fortu nr XV „Pszorna”).
Wysoki na 27 metrów Pomnik Lotników Polskich to dzie³o Bronis³awa Chromego. Monument zbudowany z ¿elbetonu, aluminium i br±zu, przedstawia or³a z rozpostartymi skrzyd³ami, nios±cego w dziobie z³oty wieniec laurowy i unosz±cego siê nad p³omieniami; bry³a obelisku jest posadowiona na bia³o-czerwonej szachownicy. Pomnik, bêd±cy ho³dem dla polskich lotników poleg³ych podczas II wojny ¶wiatowej ods³oniêto w 1989 roku.
(mp)
19 lutego br. Wydzia³ Architektury i Urbanistyki UMK wyda³ decyzjê stwierdzaj±c± wyga¶niêcie pozwolenia na budowê dla inwestycji na os. Teatralnym 19. Wed³ug Urzêdu Miasta Krakowa prace budowlane na tym terenie zosta³y przerwane na d³u¿ej ni¿ trzy lata, co zgodnie z przepisami, zobowi±zuje organ do wydania takiego rozstrzygniêcia. Decyzja nie jest jednak jeszcze ostateczna, wiêc nie zatrzymuje prac budowlanych. Inwestor mo¿e odwo³aæ siê do wojewody ma³opolskiego, a w razie niekorzystnego rozstrzygniêcia, bêdzie móg³ z³o¿yæ skargê do Wojewódzkiego S±du Administracyjnego.
Sprawa dotycz±ca inwestycji na os. Teatralnym 19 toczy siê od wielu lat na ró¿nych poziomach administracji publicznej i s±downiczej. Wszystko zaczê³o siê od wydanego przez prezydenta Krakowa w 2007 roku pozwolenia na budowê dla zamierzenia pod nazw±: „Rozbudowa i nadbudowa istniej±cego budynku handlowo-us³ugowo-biurowego na cele mieszkalne z funkcj± us³ugow± w parterze czê¶ci dobudowanej, zmiana sposobu u¿ytkowania pomieszczeñ wymiennikowni na gara¿ podziemny dla 30 samochodów oraz wewnêtrzne instalacje; wod.-kan., elektryczna, c.o., i wentylacja mechaniczna”. Na tym terenie nie obowi±zywa³ wtedy plan miejscowy.
Ze wzglêdu na przerwanie prac na okres d³u¿szy ni¿ trzy lata, w 2018 roku prezydent Krakowa stwierdzi³ wyga¶niêcie decyzji pozwolenia na budowê, a nastêpnie to rozstrzygniêcie zosta³o utrzymane w mocy przez organ II instancji, czyli wojewodê ma³opolskiego. Inwestor wniós³ skargê do Wojewódzkiego S±du Administracyjnego na decyzjê wojewody, któr± to s±d oddali³. To jednak nie zakoñczy³o sprawy, bo w 2022 roku Naczelny S±d Administracyjny w Warszawie uchyli³ wszystkie wcze¶niejsze orzeczenia, co oznacza³o, ¿e decyzja pozwolenia na budowê z 2007 roku zosta³a przywrócona do obiegu prawnego.
Warto podkre¶liæ, ¿e organ administracji publicznej, który wyda³ decyzjê w pierwszej instancji, stwierdza jej wyga¶niêcie, je¿eli decyzja sta³a siê bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wyga¶niêcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy le¿y to w interesie spo³ecznym lub w interesie strony. Po analizie ca³ego materia³u dowodowego w sprawie inwestycji na os. Teatralnym 19 stwierdzono przerwê w wykonywaniu robót budowlanych d³u¿sz± ni¿ trzy lata.
Dodajmy, ¿e obecnie na terenie inwestycji obowi±zuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru „Centrum Nowej Huty II – czê¶æ D”. Teoretycznie, w przypadku gdy pozwolenie na budowê zostanie ostatecznie wyeliminowane z obrotu prawnego, inwestor, aby dokoñczyæ rozpoczêt± budowê, bêdzie musia³ uzyskaæ now± decyzjê i przed³o¿yæ projekt budowlany opracowany zgodnie z ustaleniami obowi±zuj±cego planu.
(red)
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
