Wed³ug zgodnej opinii do¶wiadczonych wêdkarzy, ¶ródrzeczne rynny du¿ych rzek, to bardzo dobre ³owiska. W czerwcu, lipcu, sierpniu, a nawet z pocz±tkiem wrze¶nia, lubi±ce spokojn± wodê leszcze i kr±pie, a nawet ¿yj±ce w rzekach karpie, w³a¶nie w rynnach przeczekuj± upa³y. ¦ródrzecznych rynien trzymaj± siê równie¿ stadka ¶winek i brzan, a tak¿e certy – o ile tylko s± obecne w konkretnej rzece. Do spadów chêtnie „przyklejaj± siê” klenie i du¿e jazie. A na odcinkach, gdzie rynny granicz± ze spokojnymi p³yciznami, spotkamy drapie¿niki. Tam, gdzie du¿o jest ro¶lin ustawiaj± siê szczupaki. Tam, gdzie du¿o jest kamieni spotkamy sandacza. A tam, gdzie dominuje twardy piach mo¿emy trafiæ na bolenie.
Ciekawe uwagi na temat ¶ródrzecznych rynien poczyni³ wspominany ju¿ przeze mnie wiele razy Jacek S. Jó¼wiak, który w swojej pracy „Sztuka ³owienia ryb w rzece” pisa³: „Rano i wieczorem rynny staj± siê czym¶ na kszta³t deptaka w t³ocznych kurortach. Pod pr±d zmierzaj± stada ryb, które pragn± co¶ przek±siæ. Rynnami o szybkim uci±gu przesuwaj± siê z pyskiem przy dnie brzany, ¶winki, certy, w pó³ wody p³yn± patroluj±ce powierzchniê klenie. W rynnach o wolniejszym pr±dzie bobruj± leszcze, jazie i kr±pie, poluj± na drobnicê watahy okonków i niewielkie grupki rówie¶nicze sandaczy. Z takich rynien sumy i rzeczne szczupaki wyp³ywaj± na p³ycizny roj±ce siê od drobnicy.
I dalej pisze autor „Sztuki ³owienia ryb w rzece”, ¿e ciekawe i obiecuj±ce miejsca, to równie¿ te, w których dotychczasowa rynna wyp³yca siê, koñczy, a zaczyna siê nowa rynna. „I takie zakoñczenia oraz miejsca, gdzie rynna tworzy siê na nowo, mog± byæ dla wêdkarza prawdziwym eldorado” – pisze Jó¼wiak i dodaje: „Odcinki, na których nurt zwalnia raptownie lub gwa³townie przy¶piesza, s± bardzo chêtnie zasiedlane przez medalowe sztuki. Mo¿na tu spotkaæ kapitalnego sandacza, klenia, jazia, a na rzekach o górskim statusie – g³owacicê, potokowca, têczaka lub troæ”.
I Jó¼wiak konkluduje: „Rynna daje siê ob³owiæ bardzo ró¿nymi technikami. Znajd± tu swoje miejsce zarówno spinningi¶ci, jak i wielbiciele sp³awika – tak przep³ywanki, jak i przystawki – mog± tu postawiæ swoje zestawy zarówno zwolennicy ciê¿kiej gruntówki, jak i amatorzy finezyjnej drgaj±cej szczytówki”.
Tyle mo¿e o rynnach. Ale musimy pamiêtaæ, ¿e takich tworów jak rynny, nie mo¿na traktowaæ jako co¶ istniej±cego w oderwaniu od innych tworów natury. B³êdem jest traktowanie rynien czy równych odcinków jako czego¶, co istnieje samodzielnie, w oderwaniu o rzecznej rzeczywisto¶ci, która jest przecie¿ rzeczywisto¶ci± ró¿norodn± i ma³o stabiln±. A w³a¶nie w takim ¶rodowisku ¿yj± ryby, które równie¿ maj± swoje chimeryczne zachowania. Dlatego, je¶li nie bior± w rynnach, trzeba i¶æ i szukaæ ich w innych miejscach.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia March 22 2025
62 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
