Przez ostatnie 10 lat pobiera³em rentê chorobow±, do której uprawnienia straci³em w ubieg³ym roku. Mam 61 lat, wiêc za 4 lata przejdê na emeryturê. Obecnie jestem bez ¶rodków do ¿ycia, a wszelkie próby podjêcia zatrudnienia nie odnosz± skutku. Mam córkê posiadaj±c± dobrze prosperuj±c± firmê. Chcia³bym z³o¿yæ do s±du wniosek o alimenty od córki na okres 4 lat – do uzyskania emerytury. Jak Kodeks cywilny reguluje sprawê alimentów od dzieci dla rodziców?
Powy¿sz± kwestiê reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. „Kodeks rodzinny i opiekuñczy” (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z pó¼n. zm., „k.r.o.”). Zgodnie z tre¶ci± jego art. 128 „obowi±zek dostarczania ¶rodków utrzymania, a w miarê potrzeby tak¿e ¶rodków wychowania (obowi±zek alimentacyjny) obci±¿a krewnych w linii prostej oraz rodzeñstwo”, przy czym „obowi±zek alimentacyjny obci±¿a zstêpnych przed wstêpnymi, a wstêpnych przed rodzeñstwem; je¿eli jest kilku zstêpnych lub wstêpnych – obci±¿a bli¿szych stopniem przed dalszymi” (art. 129 par. 1 k.r.o.), ponadto, „obowi±zek alimentacyjny zobowi±zanego w dalszej kolejno¶ci powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowi±zanej w bli¿szej kolejno¶ci albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczyniæ zado¶æ swemu obowi±zkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu ¶rodków utrzymania jest niemo¿liwe lub po³±czone z nadmiernymi trudno¶ciami” (art. 132 k.r.o.). Wedle art. 135 par. 1 k.r.o., „Zakres ¶wiadczeñ alimentacyjnych zale¿y od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i maj±tkowych mo¿liwo¶ci zobowi±zanego”. W tym miejscu nale¿y zaznaczyæ, ¿e obowi±zek alimentacyjny – z wyj±tkiem obowi±zku rodziców wobec ich ma³oletniego dziecka – nie ma charakteru bezwzglêdnego, gdy¿ zobowi±zany mo¿e uchyliæ siê od wykonania obowi±zku alimentacyjnego wobec uprawnionego, je¿eli ¿±danie alimentów jest sprzeczne z zasadami wspó³¿ycia spo³ecznego (art. 1441 zdanie pierwsze k.r.o.). W orzeczeniach s±dów powszechnych przyjmuje siê (np. wyrok S±du Okrêgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 wrze¶nia 2014 r., sygn. II Ca 507/14), ¿e stan niedostatku, o którym mowa w art. 133 par. 2 k.r.o., ma miejsce wówczas, gdy dana osoba ma trudno¶ci z utrzymaniem siê na minimalnym poziomie, a w razie ra¿±co niew³a¶ciwego postêpowania osoby uprawnionej do alimentów, budz±cego powszechn± dezaprobatê, dopuszczalne jest oddalenie powództwa w ca³o¶ci lub czê¶ci ze wzglêdu na zasady wspó³¿ycia spo³ecznego. S±dy podnosz± równie¿, ¿e sprzeczne z zasadami wspó³¿ycia spo³ecznego jest powództwo o alimenty, je¿eli osoba ich ¿±daj±ca popad³a w niedostatek ze swojej winy, na skutek w³asnego niedbalstwa i braku zapobiegliwo¶ci. Jednocze¶nie wskazuje siê, ¿e mo¿liwo¶æ uchylenia siê od ¶wiadczeñ alimentacyjnych z powo³aniem siê na sprzeczno¶æ ¿±dania z zasadami wspó³¿ycia spo³ecznego (w oparciu o przepis art. 1441 k.r.o.) odpowiada poczuciu sprawiedliwo¶ci i nie jest instrumentem odp³aty za naganne zachowanie siê uprawnionego (tak np. wyrok S±du Okrêgowego w Olsztynie z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. VI RCa 153/13).
(sp)
· Napisane przez Administrator
dnia August 23 2019
1521 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
