Ró¿ne ryby ciesz± wêdkarskie oko. Ja szczególnie lubiê okonie. Chocia¿ z gospodarczego punktu widzenia ryba ta jest gatunkiem niezbyt cenionym, to jednak jej wyj±tkowo smaczne miêso sprawia, ¿e czêsto jest poszukiwana przez konsumentów i lubiana przez wêdkarzy. Za to mniej lubi± j± zarz±dcy gospodarstw rybackich – szczególnie ci, którzy gospodaruj± na jeziorach sielawowych. Okoñ potrafi bowiem wy¿reæ spor± czê¶æ ikry siei i sielawy. I ta ¿ar³oczno¶æ czyni go gatunkiem w wielu wodach niepo¿±danym. Silna populacja okonia mo¿e znacz±co ograniczaæ populacje innych gatunków ryb, wywieraj±c du¿± presjê na ich m³odociane formy. Dlatego w wiêkszo¶ci zbiorników, w których prowadzona jest gospodarka rybacka przeprowadzane s± zabiegi, które maj± na celu ograniczenie lub wrêcz eliminacjê okonia.
Ale z drugiej strony okoñ – poza swoimi walorami smakowymi - jest ryb± wyj±tkowo piêkn±. Ciemny grzbiet, prawie czarny, z zielonkawym odcieniem, ja¶niejsze boki cia³a, w kolorze stalowozielonym, brzuch bia³y lub sinobia³y … I do tego te charakterystyczne ciemne smugi, schodz±ce z grzbietu a¿ na boki. Ponadto karminowoczerwone p³etwy piersiowe, brzuszne oraz tego samego koloru dolna i górna czê¶æ p³etwy ogonowej. Ca³o¶ci dope³nia ¿ó³ta, niekiedy pigmentowana, z ciemn± obwódk±, têczówka oka. To¿ to prawdziwe dzie³o sztuki.
Cech± charakterystyczn± okonia jest du¿y przyrost d³ugo¶ci jego cia³a w pierwszym roku ¿ycia, znacznie wiêkszy ni¿ w pó¼niejszych latach. Kolejne przyspieszenie tempa jego wzrostu zaznacza siê, gdy okoñ osi±ga d³ugo¶æ ok. 15 centymetrów i przechodzi na od¿ywanie siê rybami. Zaczyna wtedy polowaæ na ma³e p³ocie i ukleje. Nie gardzi te¿ swoimi pobratymcami, szczególnie mniejszych rozmiarów. Okoñ dorasta do d³ugo¶ci 50 centymetrów, osi±gaj±c masê 2,5-3 kilogramów. Zwykle jednak po³awiane s± o wiele mniejsze osobniki, o d³ugo¶ci 15-25 centymetrów.
Zaciêty, wiêkszy okoñ, mo¿e dostarczyæ wêdkarzowi sporo emocji. Broni siê energicznie i d³ugo. Na pocz±tku „muruje” do dna, strosz±c wszystkie p³etwy, a pó¼niej – w trakcie holu – przez ca³y czas szarpie i umyka na boki. ¯eruj±cy okoñ bierze zdecydowanie, nie przejmuj±c siê oporem sp³awika. £owi siê go na przynêty zwierzêce: czerwone robaki, rosówki, larwy ochotki oraz na niewielkie ¿ywczyki. Do po³owów spinningowych u¿ywa siê zarówno niewielkich b³ystek wahad³owych jak i obrotówek. Sprawdzaj± siê równie¿ tak¿e rodzaju gumki.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia May 14 2009
1121 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
