Tegoroczne obchody rocznicy Grudnia 1970 roku oraz stanu wojennego 1981 roku odbywaj± siê w cieniu uroczysto¶ci, przypominaj±cych o przyznaniu Lechowi Wa³êsie pokojowej nagrody Nobla. Sta³o siê to 25 lat temu, w pa¼dzierniku 1993 roku, a efektem decyzji noblowskiego komitetu by³a miêdzynarodowa popularno¶æ, zarówno samego Wa³êsy, jak i reprezentowanej przez niego „Solidarno¶ci”. Komuni¶ci prze¿ywali trudne chwile: nie do¶æ, ¿e PRL dotknê³y amerykañskie sankcje, nie do¶æ, ¿e przez ca³y ¶wiat przetoczy³a siê fala krytyki, wywo³ana wprowadzeniem stanu wojennego, to jeszcze Wa³êsa, przywódca zdelegalizowanej „Solidarno¶ci”, zosta³ uhonorowany tak wa¿n± nagrod±.
Dla Polski by³o to równie¿ niezwyk³e wydarzenie. Wprawdzie re¿im Jaruzelskiego odniós³ chwilowy sukces, a morduj±c górników z kopalni „Wujek” zdo³a³ zastraszyæ wiêkszo¶æ zwolenników „Solidarno¶ci”, jednak opór nie wygas³, a czê¶æ zwi±zkowych dzia³aczy kontynuowa³a dzia³alno¶æ w konspiracji. Komuni¶ci mieli nadziejê, ¿e z czasem Polacy ponownie pogodz± siê z narzucon± w³adz± i tak jak w latach 70-tych zadowol± namiastk± gospodarczego wzrostu. Nobel dla Wa³êsy przekre¶la³ te plany, a miliony by³ych cz³onków „Solidarno¶ci” przekona³y siê, ¿e jeszcze nie wszystko jest stracone i ¿e Wa³êsa – mimo wysi³ków oficjalnej propagandy – nadal pozostaje przywódc± ruchu na rzecz wolno¶ci i demokracji.
Od tego czasu minê³o æwieræ wieku i mo¿na by s±dziæ, ¿e 65-letni jubilat, otoczony zostanie powszechnym szacunkiem i uznaniem. Dlaczego tak nie jest? Wydaje siê, ¿e z dwóch powodów. Po pierwsze Wa³êsa nadal by³ przywódc± „Solidarno¶ci” w 1989 roku, gdy czê¶æ jej liderów zawar³a z komunistami porozumienie o podziale w³adzy. Poniewa¿ Wa³êsa zorientowa³ siê szybko, ¿e komunizm przesta³ byæ gro¼ny, postanowi³ kandydowaæ na urz±d prezydenta Rzeczypospolitej, nawo³uj±c do rozliczenia upadaj±cego re¿imu. Obieca³ przyspieszenie reform i usuniêcie z ¿ycia publicznego zarówno komunistów, jak i ich nowych sojuszników. Gdy zosta³ prezydentem, odwróci³ siê od swoich dotychczasowych zwolenników, wypar³ programu koniecznych zmian i otoczy³ podejrzanymi figurami. Wkrótce straci³ spo³eczne poparcie, w 1995 roku kolejne wybory przegra³ z Kwa¶niewskim, a w nastêpnych w 2001 roku otrzyma³ zaledwie 1 procent g³osów.
Po drugie Wa³êsa nie potrafi³ wyja¶niæ ciemnych epizodów ze swojej przesz³o¶ci, m.in. wspó³pracy z bezpiek± po Grudniu 1970 roku oraz usuwania dotycz±cych tego faktu dokumentów ju¿ w czasie swojej prezydentury. Z tego powodu przez lata zwalcza³ swoich dawnych kolegów z opozycji oraz popiera³ partie niechêtne lustracji. Obecnie przedstawia siê jako jedyny twórca „Solidarno¶ci” i pogromca komunizmu, ca³kowicie zapominaj±c o ludziach, którzy niegdy¶ wynie¶li go do najwy¿szych godno¶ci w pañstwie.
Wa³êsa z pewno¶ci± zas³u¿y³ sobie na poczesne miejsce w najnowszej historii Polski jako d³ugoletni przywódca „Solidarno¶ci”. Szkoda, ¿e swój wizerunek zepsu³ nieudan± prezydentur± oraz brakiem cywilnej odwagi. Odkurzony przez swoich dotychczasowych wrogów, dzi¶ daje siê u¿ywaæ w politycznej walce jako sztandar przeciwników lustracji i maskotka liberalnego rz±du.
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia December 11 2008
1286 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
