Jak ju¿ pisa³em w ubieg³ym tygodniu, w rzekach miêtusa szukamy za wszelkiego rodzaju przeszkodami, umocnieniami brzegowymi itd. Natomiast w jeziorach w miejscach g³êbokich z zimn± wod±, a tak¿e przy uj¶ciach rzek i w okolicy podwodnych ¼róde³. Stanowisko oczywi¶cie nale¿y wybraæ za dnia. Zestaw powinni¶my przerzucaæ co pó³ godziny. Je¿eli nie ma brañ, to nale¿y zmieniæ miejsce. Bo po prostu tam, gdzie znajduje siê przynêta, miêtusa po prostu nie ma. W nocy miêtus wyp³ywa na p³ycizny w poszukiwaniu drobnicy. Dobrze w takie miejsce postawiæ drug± wêdkê. W du¿ych zbiornikach je¿eli z³owimy jednego miêtusa, mo¿na zarzucaæ raz za razem. Bywa, ¿e w jednym miejscu z³owimy kilka ryb. Po prostu trafili¶my w siedlisko miêtusów. W rzece czasem warto te¿ pu¶ciæ ¿ywca „z pr±dem„. Tak ¿eby przynêta przesuwa³a siê wzd³u¿ domniemanych kryjówek ryby.
A skoro wspomnia³em o ¿ywcu, to warto te¿ parê s³ów po¶wiêciæ miêtusowym przynêtom. Przynêt± na miêtusa jest martwa lub ¿ywa rybka. Je¿eli dysponujemy wiêksz± ryb±, to powinni¶my wykroiæ z niej filet, ale zawsze od strony g³owy. Sprawdzaj± siê te¿ rosówki, pêczek czerwonych robaków, jelita drobiu czy w±troba. Dawniej ³owiono miêtusy na ¿aby, tyle, ¿e dzisiaj p³azy te s± pod ochron± i trzeba o tym pamiêtaæ.
Charakter i wytrzyma³o¶æ „miêtusowego” sprzêtu wyznaczane s± przez charakter samego miêtusa, a ryba ta nie nale¿y do wojowników. Po uchwyceniu przynêty stoi do¶æ d³ugo w jednym miejscu nim j± po³knie. A jak we¼mie przynêtê, to ju¿ jej nie wypluwa. Branie miêtusa mo¿e sygnalizowaæ lekkie przygiêcie szczytówki i powolne wysnuwanie ¿y³ki. Jednak najczê¶ciej (dotyczy to szczególnie niewielkich osobników), o tym ¿e wzi±³ miêtus przekonujemy siê w czasie wyci±gania przynêty, aby j± przerzuciæ. Zdarza siê, ¿e wtedy ze zdziwieniem orientujemy siê, ¿e mamy rybê na haczyku. Hol miêtusa nie przysparza ¿adnych trudno¶ci. Ryba ta prawie nie stawia oporu. Moc sprzêtu determinuj± wiêc tylko zaczepy, których w miejscu wystêpowania miêtusa bywa do¶æ sporo.
Rybê t± ³owimy zazwyczaj z gruntu. Z o³owiem dennym dostosowany do si³y nurtu. Przypon nie powinien byæ zbyt d³ugi z uwagi na zaczepy. Je¿eli u¿ywamy ¿ywca, to przypon nie powinien byæ d³u¿szy ni¿ na jeden metr. A uwagi na to, ¿e miêtus po³yka przynêtê do¶æ g³êboko, powinni¶my byæ przygotowani na utratê kilku przyponów. Trudno przecie¿ wyszarpywaæ rybie przypon z prze³yku – wygodniej jest go po prostu odci±æ. Dlatego dobrze jest przygotowaæ wiêcej przyponów zawczasu w domu, a nie wi±zaæ je nerwowo po nocy nad wod±. Wielko¶æ haczyka dobieramy do wielko¶ci przynêty.
A na koniec przepis na ¶wietnego miêtusa zapiekanego w ¶mietanie. Sk³ad: miêtus, ³y¿ka mas³a, 1 ma³a cebula, szklanka dobrej ¶mietany, sól, pieprz. Sposób przyrz±dzenia: Rybê dok³adnie umyæ, osuszyæ, wyfiletowaæ. Cebulê obraæ pokroiæ w kostkê. W ¿aroodpornym naczyniu wysmarowanym mas³em uk³adaæ warstwami rybê, cebulê i wiórka mas³a. Ka¿d± warstwê przyprawiæ. Podlaæ odrobin± wody i wstawiæ do piekarnika. Gdy ryba dochodzi zalaæ wszystko ¶mietan± i ponownie wstawiæ na kilka minut do piekarnika. Pychota!
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia October 24 2015
1030 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
