30 kwietnia koñczy siê okres ochronny dla szczupaka, wiêc ju¿ 1 maja mo¿na wybraæ siê, by zapolowaæ na tê rybê. Szczupak w Europie nale¿y do czo³ówki ryb potê¿nych. Mo¿e nie dorasta do takich rozmiarów, jakie sugerowa³ wystawiany w katedrze w Mannheim sfa³szowany szkielet sze¶ciometrowego szczupaka, który mia³ ¿yæ ponoæ 300 lat, ale i tak jego wielko¶æ mo¿e imponowaæ. Polskim rekordem wêdkarskim je¶li chodzi o ten gatunek, jest szczupak z³owiony w roku 1976 przez Wies³awa Biegana, który mierzy³ 128 centymetrów d³ugo¶ci i wa¿y³ ponad 24 kilogramy.
Szczupak nale¿y do ryb, które ¿yj± w ró¿nych warunkach siedliskowych. Znale¼æ go mo¿na zarówno w podgórskich rzekach jak i w ma³o zasolonych wodach Ba³tyku. Dobrze czuje siê te¿ w jeziorach, stawach i zbiornikach zaporowych. Jego wymagania tlenowe nie s± du¿e. Na zmniejszon± ilo¶æ tlenu w wodzie wydaje siê byæ tylko nieco bardziej wra¿liwy od karpia. Populacjê szczupaków w naszych wodach ratuje jego korzystna dynamika rozrodowa oraz szybkie tempo wzrostu. Ryba ta w ci±gu siedmiu lat osi±ga masê oko³o piêciu kilogramów.
Podstawowym po¿ywieniem szczupaka s± ryby. Ale po¿era równie¿ ma³e ssaki, ptaki czy ¿aby. Jego zêby jednoznacznie kwalifikuj± go do grupy drapie¿ników. Mo¿na by powiedzieæ, ¿e jest konsekwentnym rybim egzekutorem. Swój rozbójnicki proceder uprawia zawsze w tym samym stylu – samotnie, atakuj±c ofiarê z przyczajenia. W chwycie ofiary pomagaj± mu wspomniane zêby. W szczêce górnej ma liczne z±bki, które przytrzymuj± zdobycz, a w szczêce dolnej – zêby du¿e i ostre, rani±ce g³êboko. Pysk szczupaka otwiera siê bardzo szeroko. Ta cecha, wraz z obszernym ¶wiat³em prze³yku i d³ugim odcinkiem jelita, który u tej ryby pe³ni rolê ¿o³±dka sprawia, ¿e szczupak jest ¶wietnym po³ykaczem.
Co ciekawe szczupak po³yka schwytan± przez siebie przynêtê zawsze g³ow± w kierunku swojego prze³yku. A wiêc je¶li j± chwyci od ogona albo w poprzek, zaczyna w pysku j± obracaæ, tak by schwytana rybka w szczupaczy prze³yk wchodzi³a g³ow±. Ta prawid³owo¶æ stawia przed wêdkarzem dylemat zwi±zany z momentem zaciêcia. Gdy ¿ywcowy sp³awik (za³ó¿my, ¿e ³owimy na ¿ywca) zanurzy siê i zatrzyma poni¿ej zwierciad³a wody, bynajmniej nie zamiera w bezruchu. On lekko drga i drganie to wyczujemy tak¿e na ¿y³ce., Po tych delikatnych ruchach domy¶lamy siê, ¿e nasz drapie¿nik szamocze siê z ¿ywcem, by ustawiæ go jak nale¿y do prze³kniêcia. Czekamy wiêc i dopiero kiedy drgania ustan± albo kiedy szczupak rusza z miejsca, zacinamy. Krótko i ostro.
Bardzo wa¿n± kwesti± jest utrzymanie kontaktu z drapie¿nikiem, a wiêc od pierwszego nurkniêcia sp³awika nale¿y ostro¿ne likwidowaæ luz ¿y³ki. Ale likwiduj±c ten luz pamiêtajmy, by czyniæ to bardzo ostro¿nie, tak, by nie poczu³a tego ryba.
A jakiej wielko¶ci dobieraæ przynêty ustawiaj±c siê na du¿e szczupaki? Znawcy twierdz±, ¿e grona granica d³ugo¶ci ofiary to oko³o 30 centymetrów, ale w zupe³no¶ci wystarcz± rybki d³ugo¶ci 10-15 centymetrów. Oczywi¶cie je¶li ³owimy na ¿ywca. Gdy na d wodê wybieramy siê ze spiningiem, to blachy te¿ powinny byæ odpowiednio wiêksze.
Hol du¿ego szczupaka dostarcza sporo emocji, ale temu zagadnieniu po¶wiêcê specjalne, kolejne zapiski.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia May 01 2015
1087 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
