W czwartek rano, 29 września br., w wieku 78 lat zmarł legendarny przywódca nowohuckiej i małopolskiej „Solidarności” Mieczysław Gil.
Mieczysław Gil, urodził się 9 stycznia 1944 w Gacach Słupieckich k. Staszowa. Ukończył Technikum Hutniczo-Mechaniczne w Krakowie (1963). W latach 1963-1982 był pracownikiem Huty im. Lenina na Stalowni Konwertorowej. Od 1978 był redaktorem „Głosu Nowej Huty”. W marcu 1968 został zawieszony na stanowisku mistrza za odmowę udziału w bojówkach mających pacyfikować manifestacje studenckie. Przed 1980 rokiem był kolporterem niezależnego pisma „Robotnik” i ulotek SKS.
W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku, a następnie został rzecznikiem strajkujących na Wydziale Stalowni Martenowskiej HiL. Od września 1980 był członkiem zarządu Komisji Robotniczej Hutników, doradcą KRH podczas rozmów i podpisania porozumienia z dyrekcją, wiceprzewodniczącym MKZ Kraków (od grudnia 1980 MKZ Małopolska) odpowiedzialnym za sekcję prasy. Od października 1980 był członkiem redakcji pisma MKZ „Wiadomości Krakowskie”; od stycznia do lipca 1981 pełnił obowiązki przewodniczącego MKZ.
17 marca 1981 został przewodniczący KRH. 17 maja 1981 współorganizował biały marsz po zamachu na Jana Pawła II. W maju 1981 przewodniczył delegacji „Solidarności” na Kongresie Międzynarodowej Federacji Metalowców w Waszyngtonie. Od maja 1981 przewodniczył grupie negocjacyjnej „Solidarności” w Sejmie PRL ds. ustawy o przedsiębiorstwie państwowym i samorządzie załogi. W lipcu 1981 był delegatem na I Zjazd Delegatów Regionu Małopolska, był także delegatem na I Krajowy Zzjazd Delegatów i członkiem Komisji Krakowej „Solidarności”.
13 grudnia 1981 r., po wprowadzeniu stanu wojennego, M. Gil uniknął internowania. - Gdy przyniesiono mi decyzję o internowaniu, udało mi się na chwilę wymknąć na balkon i spuszczając się po kolejnych balkonach umknąłem milicjantom - wspominał po latach. Udało mu się przedostać na wydział Zgniatacza w kombinacie nowohuckim i stanąć na czele strajku hutników, w którym uczestniczył do 16 grudnia. Po pacyfikacji strajku ukrywał się. 13 stycznia 1982 został zatrzymany. Przez dwa dni był internowany, a następnie został aresztowany. 25 lutego 1982 wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego został skazany na 4 lata więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych. Jako więzień przebywał w Zakładach Karnych w Krakowie, Raciborzu, Strzelcach Opolskich, Kłodzku i Strzelinie. W marcu tego samego roku został zwolniony z pracy. ZUS odmówił przyznania mu III grupy inwalidzkiej mimo udokumentowanej choroby. W sierpniu i październiku był uczestnikiem głodówek o przyznanie statusu więźnia politycznego. Wydawał nielegalne gazetki więzienne „Ekstrema” i „Krata”, prowadził nasłuch radiowy na przemyconym odbiorniku. 25 listopada 1983 został zwolniony z więzienia na mocy amnestii.
Mieczysław Gil od 1983 był współorganizatorem i uczestnikiem Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Mszy za Ojczyznę, m.in. w Krakowie-Mistrzejowicach, Warszawie, Piekarach Śląskich, Tarnowie i w Dębicy. W latach 1983-1989 utrzymywał się z rolnictwa. W tym czasie kilkadziesiąt razy był zatrzymywany i przesłuchiwany. W 1984 był współinicjatorem powstania Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego im. kard. Stefana Wyszyńskiego przy parafii św. Maksymiliana Kolbego w Mistrzejowicach. Od 3 listopada 1984 działał w Małopolskim Komitecie Walki o Praworządność, 7 listopada tego samego roku był współzałożycielem Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy. Od 23 października 1986 prowadził jawną działalność na czele reaktywowanej KRH „S” (m.in. z Edwardem Edmundem Nowakiem, Janem Ciesielskim i Stanisławem Handzlikiem). Był uczestnikiem strajku w Hucie im. Lenina w okresie od 26 kwietnia do 5 maja 1988. Po jego pacyfikacji został pobity, 5 maja 1988 znów aresztowany, po 14 dniach zwolniony na skutek interwencji przedstawicieli Kurii Biskupiej. Od 19 maja1988 był członkiem Komitetu Organizacyjnego „S” HiL. Od 30 września 1988 członkiem jawnego RKS Małopolska.
Od 18 grudnia 1988 zasiadał w Komitecie Obywatelskim przy przewodniczącym „Solidarności” Lechu Wałęsie. W styczniu 1989 uczestniczył w spotkaniu przygotowawczym do Okrągłego Stołu w Magdalence k. Warszawy. W 1989 był uczestnikiem obrad plenarnych Okrągłego Stołu oraz w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej. Od lutego do kwietnia był członkiem zespołu redakcyjnego „Czasu Solidarności”. Od 10 kwietnia uczesniczył w pracach Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego. W latach 1989-2004 ponownie został zatrudniony w HiL (od 1990 w Hucie im. Tadeusza Sendzimira). Od 28 kwietnia 1989 do stycznia 1992 był przewodniczącym KRH w HiL. W latach 1989-1991 pełnił obowiązki posła RP z listy Komitetu Obywatelskiego „S”. W latach 1990-1992 był delegatem delegat na WZD Regionu Małopolska i KZD „S”. W 1990 współzakładał Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”. Od marca 1990 pracował w redakcji dziennika „Czas Krakowski”, którego był współzałożycielem. W latach 1991-1993 był posłem RP z listy Krakowska Koalicja Solidarni z Prezydentem. W 1993 został redaktorem naczęlnym dziennika „Nowa Gazeta”. W latach 1996-1999 aktywnie działał w Partii Chrześcijański Demokratów. W latach 1998-2002 pełnił funkcję radnego Sejmiku Województwa Małopolskiego z listy AWS. Od 2005 był doradcą prezesa w Agencji Rozwoju Przemysłu w Warszawie i prezesem Stowarzyszenia PChD. Od czerwca 2007 był członkiem rady Kirche in Not (Pomoc Kościołowi w Potrzebie). W wyborach parlamentarnych w 2011 był kandydatem Prawa i Sprawiedliwości do Senatu, został wybrany na VIII kadencję tej izby.
Mieczysław Gil odznaczony był Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2017). W roku 2011 od Kapituły „Głosu. Tygodnika Nowohuckiego” otrzymał tytuł Nowohucianina Roku. A w roku 2016 został obdarzony tytułem Małopolanina Roku.
Zawsze był człowiekiem skromnym, który raczej łączy niż dzieli. I takim pozostanie w naszej pamięci.
* * *
Mieczysław Gil został pochowany w Alei Zaslużonych Cmentarza Rakowickiego w Krakowie - na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty.
(f)
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
