W tym roku ¦roda Popielcowa wypad³a 1 marca – to dzieñ, który w Ko¶ciele katolickim rozpocz±³ okres Wielkiego Postu czyli czterdziestodniowej pokuty.
¦roda Popielcowa, zwana równie¿ Popielcem, to pierwszy dzieñ Wielkiego Postu. W ¦rodê Popielcow± katolików obowi±zuje ograniczenie siê do spo¿ycia trzech posi³ków – jednego do syta, i dwóch skromnych. Niedozwolone jest równie¿ spo¿ywanie potraw miêsnych. Choæ w czasie uroczysto¶ci w ¶wi±tyni w wiêkszo¶ci ko¶cio³ów na ¶wiecie kap³an czyni popio³em znak krzy¿a na czole wiernych, w Polsce przyj±³ siê zwyczaj posypywania g³ów popio³em. Obrzêd ten, zapocz±tkowany ju¿ we wczesnym ¶redniowieczu, symbolizuje skruchê oraz gotowo¶æ do pokuty, a jednocze¶nie przypomina o przemijaniu ¿ycia doczesnego. Nie wszyscy wiedz±, ¿e popió³ pochodzi ze spalonych palm, po¶wiêconych rok wcze¶niej w Niedzielê Palmow±. Co ciekawe, ¦roda Popielcowa – choæ jest ¶wiêtem ruchomym – jeszcze nigdy nie przypada³a w rok przestêpny 29 lutego. Pierwszy Popielec tego dnia w historii bêdzie mia³ miejsce dopiero w 2096 roku.
* * *
Niektórzy zastanawiaj± siê dlaczego Wielki Post trwa czterdzie¶ci dni? Warto wiedzieæ, ¿e liczba czterdzie¶ci w Pi¶mie ¦wiêtym oznacz± pewn± d³u¿sz± ca³o¶æ, czas przeznaczony na jakie¶ konkretne zadanie cz³owieka lub zbawcze dzia³anie Boga. W Wielkim Po¶cie Ko¶ció³ odczytuje i prze¿ywa nie tylko czterdzie¶ci dni spêdzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i po¶cie przed rozpoczêciem Jego publicznej misji, ale i inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzie¶ci dni powszechnego potopu, po których Bóg zawar³ przymierze z Noem; czterdzie¶ci lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzie¶ci dni przebywania Moj¿esza na Górze Synaj, gdzie otrzyma³ on od Jahwe Tablice Prawa czy wreszcie post Eliasza, który, jak czytamy w Pierwszej Ksiêdze Królewskiej, po¶ci³ „czterdzie¶ci dni i czterdzie¶ci nocy [u stóp] Bo¿ej góry Horeb”, gdzie us³ysza³ „szmer ³agodnego powiewu” przechodz±cego Pana.
* * *
W swojej znakomitej ksi±¿ce „Rzymskie pielgrzymowanie. Ko¶cio³y stacyjne Rzymu” George Weigel napisa³: „We wszystkich przypadkach opisanych w Biblii owe czterdzie¶ci dni to wyj¶cie poza zwyk³y rytm ¿ycia, by otworzyæ siê bardziej na podniety Ducha Bo¿ego i nawróciæ siê g³êbiej oraz pod±¿aæ drog± Boga przez historiê. To „wyj¶cie poza” stanowi zasadnicz± cechê charakterystyczn± Wielkiego Postu i zgodnie z pradawn± tradycj± Ko¶cio³a wyra¿a siê przez ja³mu¿nê, po¶wiêcenie wiêkszej ilo¶ci czasu na modlitwê i w³a¶nie post. Te trzy praktyki wspó³wystêpuj± ze sob±. Wyrzeczenie siê jakich¶ potraw ze wzglêdu na Wielki Post nie ró¿ni³oby siê niczym szczególnym od zwyk³ego re¿imu odchudzania, gdyby nie towarzyszy³o temu g³êbsze spotkanie z Ojcem, Synem i Duchem ¦wiêtym przez modlitwê, lekturê duchow± oraz refleksjê, a tak¿e nowa troska o tych, którzy s± w potrzebie. A zatem szczególne praktyki towarzysz±ce tym Czterdziestu Dniom, podobnie jak liturgia na ka¿dy dzieñ Wielkiego Postu, bezustannie przyci±gaj± chrze¶cijan ku pierwotnemu wo³aniu Chrystusa: „Nawracajcie siê i wierzcie w Ewangeliê” (...)”.
Z liturgii znika radosne "Alleluja" i "Chwa³a na wysoko¶ci Bogu", a kolorem szat liturgicznych staje siê fiolet. Czas Wielkiego Postu, to czas przygotowanie wspólnoty wiernych do najwiêkszego ¶wiêta chrze¶cijan, jakim jest Wielkanoc.
(f)
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
