Po paru miesiącach przerwy instytucje kultury powoli wznawiają działalność. Oczywiście odbywa się to z dużą ostrożnością. Czas pandemii wymaga specjalnych działań. W zespole dworsko-parkowym w Branicach, kilka tygodni temu, otwarto na nowo wystawy przygotowane przez nowohucki oddział Muzeum Archeologicznego w Krakowie.
Na parterze późnorenesansowego dworu tzw. lamusa ponownie obejrzeć można stałą wystawę zatytułowaną „Garncarstwo prahistoryczne”, na której prezentowana jest niewielka część, ogromnych zbiorów Oddziału Nowa Huta, dotyczących dalekiej przeszłości tych ziem. Zabytki te zostały wydobyte, kilkadziesiąt lat temu, w trakcie wykopalisk prowadzonych podczas inwestycji związanych z budową nowego miasta i kombinatu. Można podziwiać m.in. naczynia gliniane używane przez mieszkańców tych ziem kilka tysięcy lat temu, rekonstrukcję grobu szkieletowego i ciałopalnego odkrytego w Branicach, model pieca garncarskiego.
Na piętrze zabytkowego budynku eksponowana jest czasowa wystawa „Nowa Huta. Archeologia ludzie, epoka” stworzona z materiałów zgromadzonych w archiwum Muzeum Archeologicznego w Krakowie. Można na niej obejrzeć stare zdjęcia z lat budowy Nowej Huty, wycinki prasowe i fragmenty dokumentów administracyjnych. Amatorzy mody vintage mogą obejrzeć na fotografiach stroje pracowników z minionej epoki. Wystawę wzbogacono zabytkami z zasobów Oddziału, które rzadko można obejrzeć. Miłośnicy architektury mogą także podziwiać sam budynek, który rękami włoskich rzemieślników uzyskał unikatowy, jak na polskie warunki, wygląd.
Po obejrzeniu wystaw można spędzić trochę wolnego czasu w otoczeniu starych drzew, krzewów i kwitnących łąk. Można odpocząć na ławeczkach lub kocyku, wysłuchując śpiewu ptaków, takich gatunków, jakich nie uświadczymy między murami miejskiej zabudowy.
Wyjątkowy rok, związany ze stanem epidemicznym, nie pozwolił dokończyć wystawy przygotowanej na siedemdziesięciolecie Oddziału. Nowohuccy archeolodzy formalnie związani są z dzielnicą już od roku 1950. Byli obecni na prawie wszystkich budowach tej socjalistycznej inwestycji, gdyż to właśnie w 1950 roku została powołana pierwsza w Nowej Hucie placówka archeologiczna: „Kierownictwo prac wykopaliskowych w Nowej Hucie”. Podporządkowano ją następnie Państwowemu Muzeum Archeologicznemu w Warszawie, by od roku 1954 oddać Muzeum Archeologicznemu w Krakowie, jako Oddział. Prace archeologiczne wspierała dotacjami dyrekcja kombinatu, na początku doraźnymi a następnie w ramach umowy. Na wykopaliskach, oprócz archeologów, studentów archeologii i rysowników, zatrudnionych było setki pracowników fizycznych. W początkowym etapie były to wydzielone grupy junaków z brygad Służby Polsce, a później okoliczni mieszkańcy. Dużą grupę zatrudnionych stanowiły panie. Najczęściej były to żony pracowników kombinatu i innych przedsiębiorstw nowohuckich. Pracując sezonowo na wykopaliskach, miały możliwość dorobienia do budżetu domowego i jednocześnie uzyskiwały dla swojej przyszłej emerytury staż pracy. Zdjęcia z tych prac obejrzeć można także na wystawie w lamusie.
Zapraszamy do Branic, do Oddziału Nowa Huta, na spotkanie z przeszłością na wystawach, w starych budynkach i z przyrodą w otoczeniu przydworskiej zieleni.
Janusz Bober
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
