60 lat temu komuni¶ci przygotowywali siê do pokonania ostatniego ju¿ etapu przejmowania pe³nej kontroli nad poja³tañsk± Polsk±. 3 listopada 1948 roku na wspólnym posiedzeniu kierownictwo partii komunistycznej, wystêpuj±cej pod nazw± Polskiej Partii Robotniczej (PPR) oraz kierownictwo odwo³uj±cej siê do przedwojennej tradycji Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), postanowi³y przeprowadziæ w grudniu zjazd zjednoczeniowy. W praktyce oznacza³o to wch³oniêcie PPS przez partiê komunistyczn±.
PPS, dzia³aj±ca w powojennej Polsce, niewiele mia³a wspólnego z prawdziw± Polsk± Parti± Socjalistyczn±. Utworzyli j± jeszcze w czasie wojny zdrajcy ruchu socjalistycznego i komunistyczni agenci g³ównie po to, by zmyliæ ¶rodowiska robotnicze i przyci±gn±æ je do ugrupowania od pocz±tku planuj±cego wspó³pracê z komunistami. Chodzi³o równie¿ o to, aby pozbawiæ wp³ywu na robotników prawdziwych socjalistów, w Polsce dzia³aj±cych w podziemiu, a na emigracji wchodz±cych w sk³ad rz±dowej koalicji. Premierem konstytucyjnego rz±du RP, od 1940 roku przebywaj±cego w Londynie, by³ wówczas Tomasz Arciszewski, jeden z liderów PPS.
W ci±gu kilku pierwszych powojennych lat fa³szywa PPS pozyska³a jednak trochê dawnych cz³onków i sympatyków partii socjalistycznej. Szczególnie dzia³o siê tak po likwidacji Polskiego Stronnictwa Ludowego, rozbitego w rezultacie sfa³szowanych wyborów w 1947 roku, gdy PPS wydawa³a siê ostatni± ju¿ parti± zdoln± zachowaæ przynajmniej pozory niezale¿no¶ci wobec komunistów, stopniowo skupiaj±cych w swoich rêkach pe³niê w³adzy. Jesieni± 1948 roku trzeba by³o tych wszystkich zwolenników niezale¿no¶ci PPS przywo³aæ do porz±dku i zmusiæ ich do podporz±dkowania siê partii komunistycznej, która przy tej okazji mia³a zmieniæ nazwê na Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR).
Ostrze¿eniem dla przeciwników zjednoczenia sta³ siê proces przywódców prawdziwej PPS, przeprowadzony w dniach od 5 do 19 listopada 1948 roku przed s±dem wojskowym w Warszawie. Najwa¿niejszym z oskar¿onych by³ Kazimierz Pu¿ak, 65-letni dzia³acz socjalistyczny, skazany na katorgê jeszcze przez s±dy carskie, który po powrocie do kraju by³ jednym z przywódców PPS i przez kilkana¶cie lat pos³em na Sejm II RP. W czasie okupacji przewodniczy³ konspiracyjnej Radzie Jedno¶ci Narodu, czyli podziemnemu parlamentowi, za co w 1945 roku zosta³ uwiêziony przez Sowietów i skazany w Moskwie w tzw. procesie szesnastu na pó³tora roku wiêzienia. Po powrocie do Polski zosta³ aresztowany przez Urz±d Bezpieczeñstwa i postawiony przed s±dem pod fa³szywymi zarzutami. Skazany na 10 lat, nie prze¿y³ komunistycznego wiêzienia i zmar³ w 1950 roku.
Po procesie socjalistycznych przywódców nikt ju¿ w PPS nie próbowa³ przeciwstawiæ siê komunistycznej dyktaturze. Od 15 do 21 grudnia w sali warszawskiej Politechniki obradowa³ rzekomy „kongres zjednoczeniowy”, na którym PPS zosta³a wch³oniêta przez PPR. Uroczy¶cie powo³ano do ¿ycia PZPR, a do jej w³adz wesz³o kilku kolaborantów z PPS, w¶ród nich Józef Cyrankiewicz, który przez 23 lata pe³ni³ funkcjê premiera rz±du PRL. W 1948 roku ostatecznie uformowa³a siê komunistyczna dyktatura, która na ponad czterdzie¶ci lat pozbawi³a Polskê niepodleg³o¶ci i demokracji oraz doprowadzi³a do gospodarczej ruiny i cywilizacyjnego zacofania.
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia November 07 2008
1783 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
