Czy można poważnie traktować Konfederację – czyli sojusz partyjek, które dotąd w polityce odgrywały rolę całkowicie marginalną? Owszem, posłowie poszczególnych poselskich kół (jedno liczy dziewięciu posłów, ale składa się z dwóch partii, drugie dysponuje trzema posłami) wychodzili na mównicę i wygłaszali swoje egzotyczne pomysły, ale poza tym nie mieli żadnego wpływu na cokolwiek, co się w Sejmie działo. Często były to występy humorystyczne, a celował w nich poseł Braun, jeden z liderów tego towarzystwa. Programu nie mieli, raczej poglądy, zwykle bardzo skrajne i obracające się wokół idei: niech bogaci będą jeszcze bogatsi, a biedniejsi niech zostaną biednymi. Zniesienie podatków, które proponują, ma tak osłabić budżet państwa, aby nie było pieniędzy nie tylko na 500 plus, czy 13 i 14 emeryturę, ale także na szkoły, przedszkola, drogi, szpitale, wojsko itd. Państwo ma być biedne jak mysz kościelna, za to przedsiębiorcy bardzo bogaci. Kto nie będzie bogaty, ten nie będzie miał na szkołę dla dzieci, ani na leczenie, gdy zachoruje. Można z tego rozumieć, że członkowie Konfederacji zamierzają być bogaci. Problem w tym, że jeżeli im się to uda, będzie to szansa dla bardzo nielicznych.
Podobnych politycznych dziwolągów bywało już w naszej polityce sporo. Był Palikot, na którego głosowali młodzi, bo słynął z wygłupów, inna rzecz, że przeważnie mało zabawnych; był Biedroń, który zakładał partię Nowoczesna, ale połknęła go Platforma; był Petru, który też chciał być głosem przedsiębiorców, ale został głosem nieudaczników; był Kukiz, któremu wydawało się, że z fanów swoich występów zbuduje polityczny taran. Wszyscy skończyli podobnie. Co cztery lata pojawiał się pomysł na „nową siłę” i za każdym razem kończył tak samo. Naiwni odchodzili rozczarowani, a paru najsprytniejszych przedostawało się do Sejmu, zwykle na jedną kadencję. Dziś jest jeszcze Hołownia, który błąka się po obrzeżach sondaży i pewnie będzie jedynym ze swojej partii, który zostanie posłem – oczywiście o ile PSL przekroczy próg wyborczy lub gdy przygarnie go Platforma.
Podobno Konfederacja nie zamierza tworzyć koalicji z Tuskiem, pamiętajmy jednak, że w kończącej się już kadencji grupka jej posłów prawie zawsze głosowała tak jak totalna opozycja. Teraz wierzą, że Prawo i Sprawiedliwość przegra wybory, a oni poprą rząd Platformy w zamian za rozmaite korzyści, głównie posady w państwowych spółkach. Powraca więc pytanie, czy można poważnie traktować partię, która nie będzie współrządzić, a jedynie dorabiać się na fotelach prezesów? Może uda się im przekonać trochę naiwnej młodzieży, ale gdy przyjdzie do głosowania, to wątpię, aby poważni przedsiębiorcy (nawet ci z firm jednoosobowych) zmarnowali swoje głosy na młodzieńców, którzy z popijania piwa uczynili swój znak firmowy. Kiedyś w Sejmie już była Partia Przyjaciół Piwa, ale rozpadła się i zniknęła po pierwszych miesiącach ówczesnej kadencji.
Czy w październiku Konfederacja dostanie się do Sejmu? Zapewne tak. Nie wierzę, że przekroczą 10 procent, więc znów wprowadzą na Wiejską grupkę zabawnych czterdziestolatków (chociaż Korwin-Mikke ma 80), którzy udają młodzież. Czy wyborcy będą z nich mieli jakikolwiek pożytek?
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia July 31 2023
593 czytań ·
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
