„Laski, piaski… i karaski”… - ten fragment przys³owia zwi±zanego z Podlasiem i Kurpiami kojarzy³ mi siê zawsze (a zapewne wielu kolegom kojarzy siê do dzi¶) z niewielkimi, rachitycznymi, z³otawymi rybkami, które p³ywaj± w ma³ych wiejskich stawkach i le¶nych bagnistych jeziorkach. Kojarzy siê – do czasu, a¿ zobaczy³em „prawdziwe” karasie” - pisa³ w roku 1990 w Wiadomo¶ciach Wêdkarskich W. Kopczyñski.
Przywo³a³em te skojarzenia wiejskich, niewielkich stawów, bo mówi±c o karasiach warto u¶wiadomiæ sobie, ¿e jedn± z zalet tej ryby jest jej wystêpowanie w przeró¿nych akwenach. Karasia mo¿emy spotkaæ nawet w takich zbiornikach, w których nie podejrzewamy jakiejkolwiek ryby. Tê piêkn± rybê spotkaæ mo¿emy w tzw. torfiankach, czyli zbiornikach w wyrobiskach torfowych (szczególnie w tych wiêkszych spotkaæ mo¿emy spore sztuki). Naturalnymi miejscami, w których spotkamy karasie s± oczyw¶cie stawy. A je¶li s± to stawy g³êbsze, w wykszta³conym pasem ro¶linno¶ci wynurzonej, z podwodnymi zaro¶lami na g³êbszej wodzie, to oprócz karasi mo¿emy tam spotkaæ równie¿ lina, karpia czy wzdrêgê. Warte uwagi s± tak¿e glinianki. W zbiornikach tych, które najczê¶ciej maj± od kiludziesiêciu do kilkuset metrów kwadratowych powierzchni, oprócz karasi bytuj± czêsto tak¿e liny, karpie, okonie, a tak¿e szczupaki. Kolejn± „karasiow±” wod± s± starorzecza. Te wiêksze upodabniaj± siê do niewielkich jeziorek, a mniejsze do stawów.
Zdarzaj± siê te¿ zbiorniki omijane przez wiêkszo¶æ wêdkarzy. To litoral bagienny - niewielkie lustro wody otoczone najczê¶ciej grz±skim bagienkiem, bardzo wyp³ycone i bardzo zaro¶niête. Karasie tam spotykane s± niewielkie, ale i takich zbiorników nie nale¿y spisywaæ na straty – zw³aszcza je¶li potrzebujemy ¿ywca. Oczywi¶cie trudno nie wymieniæ najbardziej typowych karasiowych zbiorników, jakimi s± du¿e jeziora i zbiorniki zaporowe, a ¶ci¶lej mówiæ ich p³ytsze miejsca - w mulistych zatokach takich akwenów mog± czaiæ siê niez³e okazy. Podobnie jak w zamulonych zakolach i zastoiskach rzecznych.
O preferencjach karasi ¶wiadcz± dane dotycz±ce miejsca po³owów medalowych okazów tej ryby. Otó¿ wed³ug analizy dokonanej przez T. Barowicza za lata 1972-1979, najwiêcej medalowych karasi pospolitych (50 sztuk) z³owiono w gliniankach i stawach. Na drugim miejscu uplasowa³y siê jeziora (26 sztuk). Trzecie miejsce przypad³o zbiornikom zaporowym (14 sztuk). Natomiast w rzekach z³owiono w tym czasie tylko 7 okazów na medal.
Podobnie, chocia¿ nie do koñca, rzecz wygl±da je¶li chodzi o karasie srebrzyste. Bo tak¿e i ten kara¶ najczê¶ciej ³owiony by³ w stawach i gliniankach (80 sztuk medalowych). Na drugi miejscu tak¿e znalaz³y siê jeziora (75 sztuk). Inaczej jednak w przypadku karasi srebrzystych u³o¿y³y siê dwa kolejne miejsca. Na trzecim znalaz³y siê bowiem rzeki (56 okazów), a na czwartym zbiorniki zaporowe (29 sztuk).
A wiêc na karasie. Maj to dobry czas na spotkanie z t± piêkn± ryb±.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia May 20 2023
555 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
