W polityce zdarzaj± siê zaskakuj±ce niespodzianki. Francja nale¿a³a do pañstw najmocniej d±¿±cych do przyjêcia konstytucji Unii Europejskiej, Francja te¿ wywar³a najwiêkszy wp³yw na jej ostateczny kszta³t. Francuscy przywódcy, z prezydentem i premierem na czele, jak w ¿adnym innym pañstwie anga¿owali siê w przekonywanie Europy, ¿e bez konstytucji dalsza integracja nie tylko jest powa¿nie zagro¿ona, ale wrêcz nie ma sensu. Tymczasem w³a¶nie Francuzi jako pierwsi w konstytucyjnym referendum odrzucili francuski projekt.
Konstytucja brukselskiej biurokracji, konstytucja promowana przez francusko-niemiecki tandem, konstytucja bez Boga i bez odwo³ania siê do chrze¶cijañskich korzeni Europy – zosta³a odrzucona w³a¶nie tam, gdzie – wmawiano to nam wszystkim od Tallina po Lizbonê – idea zjednoczenia zosta³a dopracowana w najdrobniejszych szczegó³ach. Francuzi nie tylko powiedzieli „nie” swojemu rz±dowi, a tak¿e o¶wiadczyli, ¿e budowanie bezideowej spó³ki akcyjnej, bardziej troszcz±cej siê o populacjê dorszy czy o normy jako¶ci pomidorów, ni¿ o tradycje tworz±cych j± narodów, powoli przestaje ich interesowaæ. Autorzy konstytucji mog± jeszcze liczyæ na gorliwe poparcie Niemiec, pozostaj±cych pod rz±dami socjaldemokratów, jednak tam rz±dy lewicy wydaj± siê dobiegaæ nieuchronnego koñca.
Polska znalaz³a siê w Unii wraz z innymi pañstwami Europy ¦rodkowej i Wschodniej. Dziêki temu ten wielki polityczny projekt, jakim od pocz±tku lat 50-tych by³o zjednoczenie demokratycznej Europy, rozwijaæ siê bêdzie przy naszym udziale. Polscy eurodeputowani ju¿ obecnie w zjednoczonych strukturach odgrywaj± istotn± rolê, zachêcaj±c Europê do zainteresowania siê Ukrain± i zmuszaj±c europejskie rz±dy do stanowczego domagania siê przestrzegania praw cz³owieka na Bia³orusi. Jednak obecny kszta³t Unii Europejskiej niewiele ma wspólnego z pomys³em niemieckich, francuskich i w³oskich chrze¶cijañskich demokratów, którzy dzia³ania na rzecz integracji zachodniej czê¶ci naszego kontynentu zainicjowali pó³ wieku temu. W Polsce, odrzucon± obecnie we Francji konstytucjê, popiera postkomunistyczna lewica, a tak¿e przekszta³caj±ca siê w nowe ugrupowanie Unia Wolno¶ci. Tym dziwniejszy wydaje siê fakt, ¿e mimo zanikaj±cego poparcia dla tych partii, w sonda¿ach opinii publicznej wiêkszo¶æ Polaków opowiada siê za jej przyjêciem.
W czasie gdy ten tekst kierowany jest do druku, nie znane s± jeszcze wyniki referendum konstytucyjnego w Holandii. Tam równie¿, podobnie jak we Francji, liczba przeciwników by³a wy¿sza od liczby zwolenników. Jesieni± tego roku odbêd± siê referenda w Danii i Irlandii, a na wiosnê w Wielkiej Brytanii (gdzie prawdopodobnie konstytucja zostanie te¿ odrzucona) oraz w Czechach. Jak dot±d nie ustalono, kiedy referendum odbêdzie siê w Portugalii i w Polsce.
Co dalej po francuskim „nie” dla prezydenta Chiraca i jego politycznego zadufania? Europejska biurokracja, budowana pod dyktando europejskiej lewicy, prze¿ywa teraz prawdziwe trzêsienie ziemi. Je¿eli – co jest ma³o prawdopodobne – Francuzi pozostan± w swoim sprzeciwie osamotnieni, to prawdopodobnie zostan± zmuszeni do powtórnego g³osowania pod koniec przysz³ego roku. Czy zachowaj± siê inaczej? Je¿eli „nie” powiedz± tak¿e inne europejskie narody, to prace nad europejsk± konstytucj± trzeba bêdzie zacz±æ od nowa – jednak tym razem ju¿ nie pod dyktando francuskich megalomanów i niemieckich socjalistów, a¿ do ostatniej niedzieli uzurpuj±cych sobie prawo do przewodzenia naszemu kontynentowi.
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia June 05 2005
1960 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
