Takim hasłem jak w tytule tego felietonu, niepoprawni optymiści, próbowali tłumaczyć porażki polskich sportowców w tym głównie piłkarzy. Obecnie polska reprezentacja piłkarska po kompromitacji na mistrzostwach świata w Rosji, pod wodzą nowego trenera, obsuwa się w rankingach coraz niżej. Najbardziej przykrym jest, że mimo pompowania haseł sukcesu, piłkarze grają coraz gorzej.
To porównanie sportowe nasunęło mi się w związku z aferą wokół Komisji Nadzoru Finansowego. To centralny organ administracji rządowej sprawujący nadzór nad rynkiem finansowym w Polsce. Powołany na mocy ustawy z dnia 21 lipca 2006 o nadzorze nad rynkiem finansowym. W 2017 wydatki tej instytucji wyniosły 216,70 mln zł, a dochody 198,66 mln zł. Przeciętne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło 920 osób, a średnie miesięczne wynagrodzenie brutto 10 538 zł. Ci sowicie wynagradzani ludzie mieli za zadanie ochronę kieszeni obywateli przed zachłannymi bankami. Na czele tej instytucji od dwóch lat stanął zaufany profesor partii rządzącej. Okazało się, że ten wydawałoby się szanowany człowiek dokonuje co najmniej dziwnych posunięć nie wiele mających wspólnego z prawem i sprawiedliwością. Jako szef instytucji stojącej na straży prawidłowego funkcjonowania banków składa łapówkarską propozycję jednemu z bankierów za przychylność. Co tam 40 milionów łapówki, które dla nas zwykłych śmiertelników są zwykłą abstrakcją w sytuacji, gdy człowiek rekomendowany przez Prawo i Sprawiedliwość to proponuje. Ciekawe, gdzie te pieniądze miały trafić?
Najgorsze w tym wszystkim jest powiązanie tego nominata partii rządzącej z interesami „swoich” politycznych nadzorców. To on po przyjściu do KNF szybko zwolnił ludzi kontrolujących SKOKI, bo to przecież najwspanialsze instytucje finansowe i żadnych pieniędzy nie odprowadzały do Luksemburga i nie finansowały PiS. A takie są fakty.
Jesteśmy na progu rozwiązania afery finansowej porównywalnej z podobnymi, które już miały miejsce w naszym pięknym kraju. „Afera Rywina”, nieporównywanie mniejsza, skończyła się upadkiem rządu premiera z lewicy tylko dlatego, że nie wyciągnął on z niej wniosków i nie rozliczył winnych. Później inny premier, gdy dotarła do niego wiadomość o „aferze hazardowej” potrafił nie tylko się z nią rozliczyć, ale pozbyć się nawet najbliższych współpracowników zamieszanych w tę aferę. I co, ten premier i jego rząd wówczas nie upadł, ale się nawet umocnił.
Obecny przywódca państwa schowany za zwykłą funkcją prezesa partii, ponoć analizuje sprawę. Na razie lekceważy aferę, o czym świadczą wypowiedzi jego bliskich współpracowników. Prezes NBP wieloletni zaufany i zakonnik PC wręcz broni szefa Komisji Nadzoru Finansowego jako „uczciwego” człowieka, który na uczelni uczy studentów jak unikać korupcji. Wszystko to prowadzi do przepaści…
A co powinien zrobić prezes? Szybko doprowadzić do wyjaśnienia i rozliczenia afery. Przerwać procedowanie nowelizacji ustawy zgłoszonej poprawką innego zaufanego człowieka, która pozwala przejmować banki za przysłowiową złotówkę. Jeśli prezes PiS tego nie zrobi to popełnia błąd polityczny i daje opozycji kapitalne paliwo. Pytanie tylko, czy ona potrafi to wykorzystać? Jedno jest pewne, zamiatanie afery pod dywan, dla każdego kto to czyni, kończy się mówiąc delikatnie nie najlepiej. Polacy nie wierzcie, że nic się nie stało. Znów ktoś Was próbuje po prostu okraść i to na rympał. Nie pozwólcie na to i bacznie się przyglądajcie biegowi wydarzeń związanych z aferą w KNF, wyciągając odpowiednie wnioski.
SŁAWOMIR PIETRZYK
· Napisane przez Administrator
dnia November 24 2018
999 czytań ·
Ten serwis używa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowią tylko część materiałów, które w całości znaleźć można w wersji drukowanej "Głosu - Tygodnika Nowohuckiego".
