Tak na dobr± sprawê, na jesienne szczupaki s± dwie metody – gruntówka z ¿ywcem i spinning. Znam zaciek³ych zwolenników jednej i drugiej metody po³owu. I trudno powiedzieæ, która jest bardziej skuteczna. Sam ³owi³em szczupaki zarówno na ¿ywca jak i na blachê. W obydwu przypadkach z dobrym skutkiem.
£owi±c ¿ywcówk±, w charakterze przynêty najczê¶ciej u¿ywa siê p³otek, okoni (uwaga na wymiary ochronne), kr±pi oraz uklejek. Wa¿na jest wielko¶æ przynêty, bo zak³adaj±c na haczyk wymiarow± p³otkê w zasadzie eliminujemy (w zasadzie, bo wyj±tki trafiaj± siê zawsze) najmniejsze szczupaki, które z chêci± zapinaj± siê na kije zaopatrzone w niewielkie uklejki.
Rzecz± istotn± w ³owieniu t± metod± jest stosunkowo d³ugi kij. W czasach wêdek bambusowych, za d³ugie uchodzi³y wêdziska czterometrowe. Dzisiaj, w dobie dziesiêcio-, czy nawet piêtnastometrowych kijów wêglowych, wêdziska sze¶ciometrowe nale¿± do ¶rednich. I takie w³a¶nie kije s± szczególnie u¿yteczne w ³owieniu na ¿ywca. S± stosunkowo lekkie i ³atwo nimi operowaæ. Taki d³u¿szy kij daje wiêcej mo¿liwo¶ci panowania nad ¿ywcem. Wa¿ne by by³ to kij elastyczny. Przede wszystkim dlatego, ¿e ³atwiej nim neutralizowaæ, najczê¶ciej krótkie, ale gwa³towne ucieczki szczupaka.
Drug± wspomnian± przeze mnie metod± jest spinning – chyba najbardziej popularna metoda ³owienia szczupaków. £owi±c metod± spinningow± te¿ warto zabraæ ze sob± d³u¿sze wêdzisko – przy tej metodzie dobrze sprawdzaj± siê kije od dwóch i pó³ metra do trzechmetrowych. Takie d³ugie wêdzisko, mimo ¿e na pocz±tku mo¿e sprawiaæ trudno¶ci, daje du¿e wiêksze mo¿liwo¶ci prowadzenia blachy miêdzy, lub poza zaro¶lami strefy przybrze¿nej. Takie d³u¿sze wêdzisko (podobnie jak w przypadku ¿ywcówki) pozwala na lepsze ni¿ w przypadku kijów krótkich, kontrolowanie i kontrowanie wypadów zaciêtego szczupaka w niebezpieczne, z wêdkarskiego punktu widzenia, rejony. Kolejnym plusem d³u¿szego wêdziska jest to, ¿e pozwala ono na wykonywanie dalekich rzutów – a to w po³owie szczupaków te¿ ma swoje znaczenie.
Kij spinningowy powinien byæ sztywny, ale zaopatrzony w elastyczn± koñcówkê. Dlaczego? By znale¼æ odpowied¼ wystarczy prze¶ledziæ zachowanie zaciêtego szczupaka. Szczupak walczy energicznie i bardzo ró¿norodnie – od silnego potrz±sania paszcz± w celu wyplucia czy wyrzucenia b³ystki, poprzez nag³e wyskoki nad wodê, po³±czone z potrz±saniem ³bem, po gwa³towne ucieczki w ró¿norakie zawady. Zachowania te potêguj± siê zw³aszcza w koñcowej fazie holu – tu¿ przy brzegu lub ³odzi. ¯eby takie ucieczki kontrowaæ wêdzisko powinno byæ dostatecznie sztywne. Ale ca³kiem sztywne wêdzisko (a zw³aszcza sztywna szczytówka), nie nad±¿y za gwa³townymi ruchami szczupaczego ³ba. Czêsto powstaj± wtedy luzy a to koñczy siê najczê¶ciej wyrzuceniem przynêty z pyska. A temu w³a¶nie zapobiega elastyczna szczytówka.
A jakie stosowaæ blachy? Na temat blach mo¿na napisaæ osobn± ksi±¿kê. Ja od m³odo¶ci przywi±zany jestem do wahad³ówek. Mo¿e dlatego, ¿e swojego pierwszego szczupak z³owi³em w³a¶nie na tak± blachê? Mo¿e. Z moich do¶wiadczeñ wynika, ¿e najlepsze wyniki przy po³owie szczupaków osi±ga siê stosuj±c b³ystki dwukolorowe: miedziano lub mosiê¿no-srebrne. Co prawda, dzisiaj nie zawsze w wêdkarskich sklepach mo¿emy takie b³ystki dostaæ, ale ³atwo dostêpne s± za to lakiery w sprayu (srebrne, z³ote, matowe i z metalicznym po³yskiem), wiêc ³atwo dwukolorowe b³ystki zrobiæ samemu. B³ystki wahad³owe maj± te¿ jeszcze jedn± zaletê – pozwalaj± daleko rzucaæ.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia September 18 2014
1682 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
