Premier Tusk wreszcie ruszy³ w zapowiadan± od roku „trasê” po Polsce, jednak nie po to, aby s³uchaæ g³osu opinii publicznej i obja¶niaæ decyzje swojego rz±du, ale wy³±cznie po to, by zmniejszyæ rozmiary roz³amu, jaki Platformie szykuje Jaros³aw Gowin. Wymiana ciosów obu kandydatów na szefa partii, ca³kowicie poch³ania kierownictwo PO (a wiêc i rz±du), ale wzbudza s³abe zainteresowanie wiêkszo¶ci dzia³aczy, którzy zwyczajnie rozjechali siê na wakacje. Wyborami ¿yj± jedynie regionalni baronowie oraz ich konkurenci do w³adzy.
Tak wiêc Tusk je¼dzi po Polsce i starannie unikaj±c jakiegokolwiek kontaktu z publiczno¶ci±, stara siê stworzyæ wra¿enie, ¿e panuje nad sytuacj±. Gowin te¿ je¼dzi i te¿ ma niewielu s³uchaczy, za to media chêtnie pokazuj± jak krytykuje premiera. Ale walka nie toczy siê o Platformê, a Tusk dobrze wie, ¿e w tych wyborach ma pewn± wygran±. Si³± Platformy jest w³adza, czyli dostêp do stanowisk, przywilejów, kontraktów, przetargów i tego wszystkiego, czym Tusk mo¿e obdzielaæ partyjnych dzia³aczy. Gowinowi zostaj± tylko polityczni nieudacznicy, którzy w partii ¿adnych „lodów” nie ukrêcili i z tego powodu gotowi s± po¶wiêciæ swój czas ca³kiem nowemu pomys³owi.
Ka¿dy z obu rywali walczy o co innego. Tusk chce utrzymaæ ster w³adzy w pañstwie tak d³ugo, a¿ zapewni sobie jak±¶ bezpieczn± przystañ w Europie. Dlatego walczy o przetrwanie rz±du i utrzymanie kierownictwa PO. Gowin ju¿ po¿egna³ siê z Platform±, chocia¿ kandydowanie na szefa partii pozwala mu nadal spotykaæ siê z lokalnymi strukturami. Po wyborach (oczywi¶cie przegranych) podejmie decyzjê, czy budowaæ now± partiê, czy skupiæ siê na utrzymaniu w³asnej pozycji w polityce, np. jako niezale¿ny kandydat na prezydenta Krakowa.
Cokolwiek zrobi, zostanie oskar¿ony o to, ¿e sta³ siê grabarzem Platformy. Odej¶cie Gowina to nie tylko ubytek kilku pos³ów (a w miarê coraz gorszych sonda¿y tych odchodz±cych z PO bêdzie przybywaæ), to tak¿e zamieszanie w strukturach wojewódzkich partii, w radach miast i powiatów, w lokalnych zarz±dach. Nawet je¿eli zwolenników Gowina nie bêdzie zbyt wielu, to du¿o czasu zajmie porz±dkowanie szeregów. A przecie¿ jest jeszcze Schetyna, który te¿ walczy o w³adzê, na razie tylko obsadzaj±c swoimi zwolennikami przysz³e wyborcze okrêgi.
Gowin nie zbuduje licz±cej siê partii, chyba ¿e Platforma rozpadnie siê w ci±gu najbli¿szych miesiêcy. Ale Tusk nie przetrwa politycznego kryzysu, skoro niemal wszyscy pos³owie PO ju¿ rozumiej±, ¿e sta³ siê tylko obci±¿eniem dla ich nadziei na kolejn± kadencjê. Utr±c± go przy najbli¿szym potkniêciu, bezlito¶nie rozlicz± za b³êdy, wypomn± nominacje dla uleg³ych marionetek. Nawet medialni lizusi z satysfakcj± pokazuj± go co dzieñ w tej samej sytuacji: stoi na pustym placu, ¶mieszny i opuszczony, a dziennikarze zadaj± mu banalne pytania.
Partia ciep³ej wody w kranie dla rz±dzonych i z³otych interesów dla rz±dz±cych powoli oswaja siê z my¶l± o zej¶ciu ze sceny. Ale Tusk ³atwo nie ust±pi. Koniec jego rz±dów to bêdzie sezon prowokowanych awantur, sensacyjnych przecieków, tajnych operacji, a na koñcu brutalnej si³y, u¿ytej dla ratowania w³asnej skóry. Je¿eli ton±æ, to utopiæ wszystko doko³a – z takim has³em ta ekipa bêdzie ¿egna³a siê z w³adz±. Okrêt nabiera wody, ale Gowin ju¿ siedzi w ratunkowej szalupie. Tusk czeka na helikopter, który zabierze go w bezpieczne miejsce. Co bêdzie, gdy helikopter nie nadleci?
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia August 08 2013
1428 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
