Czerwiec, to pocz±tek klimatycznego lata. W jeziorach o tej porze roku z powodzeniem ³owimy p³ocie, karpie i amury, a w pierwszych dniach czerwca równie¿ liny (pó¼niej gatunek ten rozpoczyna tar³o i prawdziwy wêdkarz daje linom spokój). Z kolei w rzekach na czere¶nie ³akomi± siê klenie, od 1 czerwca mo¿na ju¿ ³owiæ sandacze, skutecznie mo¿na te¿ zapolowaæ na ¶winki i jazie. Z tej prostej wyliczanki wynika z tego, ¿e sezon wêdkarski w pe³ni.
Mnie osobi¶cie czerwiec kojarzy siê z pocz±tkiem sezonu na okonie. Okoñ – Perca Fluviatilis L. – to jedna z naj³adniejszych ryb ¿yj±cych w naszych wodach. Pasiasta piêkno¶æ, z oryginaln±, dwudzieln± p³etw± grzbietow±. Wbrew swojej ³aciñskiej nazwie (fluviatilis) okoñ nie jest wy³±cznie ryb± rzeczn±. Ba, to nie w rzekach, ale w³a¶nie w jeziorach, szczególnie tych g³êbszych, przejrzystych i obfituj±cych w ³awice ma³ych powierzchniowych rybek, osi±ga swoje najwiêksze wymiary i masê. I w¶ród zg³oszonych sztuk rekordowych znajdujemy tylko okonie bytuj±ce w jeziorach i zbiornikach zaporowych. A okoñ potrafi zadziwiæ swoj± okaza³± wielko¶ci±. Choæby ten, jakiego w roku 1986 z³owi³ J. Nowakowski. Jego pasiasta ryba mierzy³a równe pó³ metra i wa¿y³a 2,65 kg.
Okonie w naszych wodach wystêpuj± do¶æ powszechnie. Ich terytorium na naszym kontynencie z grubsza pokrywa siê z terytorium zawojowanym przez p³ocie. W polskich wodach okonie spotkamy zarówno w jeziorach, stawach, zbiornikach zaporowych oraz ¿wirowiskach jak i w rzekach – od lipieniowego piêtra w dó³. Okoñ wystêpuje tak¿e w przybrze¿nych wodach Ba³tyku.
Przy innych drapie¿nikach okoñ zdaje siê b³yszczeæ swoist± inteligencj±. No, mo¿e okonie starsze, bo te m³ode zdaj± siê byæ g³upiutkie – potrafi± z zainteresowaniem pod±¿aæ niemal do samego brzegu za swoim pobratymcem ci±gniêtym na haczyku. Za to starsze wyró¿niaj± siê taktyk± polowania zespo³owego. Wspólnymi si³ami ca³ego stada, tatarskim pó³ksiê¿ycem potrafi± otoczyæ swoje ofiary, zagnaæ je gdzie¶ pod brzeg, w jak±¶ zatoczkê i tam rozpocz±æ mordercz± ucztê z g³o¶nym cmokaniem. Po pluskach, jakie przy okazji czyni±, mo¿emy z ³atwo¶ci± okre¶liæ czas i miejsce ich ¿erowania. A¿ dziw bierze, ¿e te ¿ar³oki rosn± stosunkowo powoli. Masê pó³ kilograma osi±gaj± dopiero po siedmiu, o¶miu latach ¿ycia (a czasem jeszcze pó¼niej).
W kwietniu i maju okonie przebywaj± w okolicach tarlisk. Wtedy ich g³ównym pokarmem s± drobniutkie larwy ryb. Oczywi¶cie okonie mo¿na ³owiæ i wtedy, ale prawdziwe okoniowi eldorado zaczyna siê w czerwcu. Prawdopodobnie wi±¿e siê to z optymaln± dla tego gatunku temperatur± wody – gdzie¶ pomiêdzy 16 a 20 stopni w skali Celsjusza. Co prawda, jak pokazuj± statystyki, najwiêcej medalowych okoni z³owiono w lipcu, ale ju¿ w czerwcu zauwa¿alny jest wyra¼ny trend wzrostowy w ilo¶ci ³owionych przedstawicieli tego gatunku.
A okoñ, oprócz tego, ¿e piêkny, ma dodatkow± zaletê – wyj±tkowo smaczne miêso i stosunkowo ma³o o¶ci. Wed³ug wielu znawców rybiej kuchni, w smaku ustêpuje jedynie rybom ³ososiowatym. Choæ s± te¿ tacy, którzy uwa¿aj±, ¿e w naszych wodach ¿yje jeszcze jeden gatunek smaczniejszy od okonia – jazgarz (ale, jak by nie by³o, jazgarz te¿ nale¿y do rodziny okoniowatych).
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia June 06 2013
2117 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
