Czerwiec to czas wa¿nych rocznic. 2 czerwca 1979 roku Jan Pawe³ II rozpocz±³ swoj± pierwsz± pielgrzymkê do Ojczyzny. Jego wybór na tron Piotrowy w pa¼dzierniku poprzedniego roku, chocia¿ wstrz±sn±³ Polsk±, nie wywo³a³ jeszcze bezpo¶rednich skutków spo³ecznych. Mo¿na by³o cieszyæ siê, g³ównie w domu, mo¿na by³o w ko¶cio³ach modliæ za pomy¶lno¶æ pontyfikatu, ale w rz±dzonym przez komunistów kraju wiadomo¶ci z Rzymu wydawa³y siê odleg³e, jakby z innego ¶wiata. Dopiero przyjazd Papie¿a, a przede wszystkim mo¿liwo¶æ udzia³u nieprzebranych t³umów w Mszach ¶wiêtych, odprawianych przez Ojca ¦wiêtego w Warszawie, Krakowie czy Czêstochowie, u¶wiadomi³y krucho¶æ re¿imu i si³ê polskiego Ko¶cio³a. Ta pielgrzymka umo¿liwi³a masowy ruch protestu latem nastêpnego roku, zakoñczony zwyciêstwem strajkuj±cych i powstaniem „Solidarno¶ci”.
W³a¶nie wtedy, w czerwcu 1979 roku, trzeba szukaæ genezy wydarzeñ pó¼niejszych o ca³e dziesiêciolecie. Pog³êbiaj±cy siê kryzys ekonomiczny w PRL, pragnienie Polaków uwolnienia siê z komunistycznej niewoli, a tak¿e za³amanie potêgi Sowietów, wprawi³y Jaruzelskiego w panikê i doprowadzi³y do próby porozumienia z opozycj±. Komuni¶ci ³udzili siê, ¿e zyskaj± na czasie i utrzymaj± siê przy w³adzy, opozycja chcia³a uzyskaæ choæby szczelinê, któr± w przysz³o¶ci bêdzie mo¿na poszerzyæ o tyle, aby komunê ca³kowicie odsun±æ od w³adzy. Wytargowane przy okr±g³ym stole wybory, w ca³o¶ci bynajmniej nie demokratyczne, pokaza³y jednak, ¿e sowieccy kolaboranci nie uzyskaj± spo³ecznego poparcia. Zacz±³ siê proces stopniowej demokratyzacji niedemokratycznego pañstwa, zakoñczony dopiero wolnymi wyborami parlamentarnymi w 1991 roku. Szybko jednak okaza³o siê, ¿e komuni¶ci zdo³ali zabezpieczyæ swoj± przysz³o¶æ, opanowuj±c banki, du¿e firmy i media, a czê¶æ opozycji zdradzi³a deklarowane wcze¶niej idea³y w zamian za udzia³ we w³adzy i podziale narodowego maj±tku. Zwyciêstwo z czerwca 1989 roku zosta³o zmarnowane, a budowa prawdziwie suwerennej, dostatniej i sprawiedliwej Polski musi jeszcze trochê potrwaæ.
Ale w czerwcu trzeba pamiêtaæ o innych jeszcze rocznicach. W 1956 roku robotnicy Poznania wypowiedzieli pos³uszeñstwo PZPR-owskiej w³adzy i walczyli na ulicach swojego miasta z bezpiek±, milicj± i wojskiem. Chocia¿ przegrali, ich protest przes±dzi³ o zwyciêstwie „odwil¿y” i ostatecznym odrzuceniu stalinowskiej formu³y komunizmu. Z kolei w 1976 roku robotnicy Radomia, Ursusa i P³ocka zmusili ekipê Gierka do wycofania drastycznej podwy¿ki cen ¿ywno¶ci, a ich bunt da³ pocz±tek dzia³alno¶ci demokratycznej opozycji, toruj±cej Polsce drogê ku wolno¶ci. Warto pamiêtaæ, ¿e ¿yje dwóch spo¶ród za³o¿ycieli utworzonego wówczas Komitetu Obrony Robotników: Antoni Macierewicz i Piotr Naimski, a dzisiaj obaj s± pos³ami Prawa i Sprawiedliwo¶ci.
Wreszcie nie wolno zapomnieæ, ¿e w czerwcu 1993 roku, a wiêc dok³adnie dwadzie¶cia lat temu, zosta³ obalony rz±d premiera Jana Olszewskiego – pierwszy po wojnie polski rz±d otwarcie odwo³uj±cy siê do tradycji II Rzeczypospolitej i odcinaj±cy od tradycji PRL-u. Próba przeprowadzenia lustracji czyli ujawnienia by³ych donosicieli bezpieki, ukrytych w¶ród polityków, doprowadzi³a do odwo³ania tego rz±du, a niektórzy z tych, którzy wówczas brali w tym udzia³, do dzi¶ s± czynni w polityce, ¿eby wymieniæ tylko Wa³êsê, Pawlaka czy Tuska. O tej rocznicy te¿ trzeba pamiêtaæ przypominaj±c zwyciêstwo „Solidarno¶ci” z 1989 roku.
Ryszard Terlecki
· Napisane przez Administrator
dnia June 06 2013
726 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
