Gdzie szukaæ jazia? Na to pytanie obieca³em odpowiedzieæ dzisiaj. No to zaczynamy. Tydzieñ temu pisa³em, ¿e ja¼, to po trosze taki rybi wêdrownik, wagabunda. I jako wêdrownik, nie posiada swojej rzecznej krainy. Bywaj± za to jaziowe rzeki. To rzeki na ogó³ dzikie. Taka rzeka meandruje, wytwarza g³êbokie rynny i do³y, gdzieniegdzie zauwa¿yæ mo¿emy w niej odcinki p³askie, w innych miejscach przykosy, a sam jej nurt jest ¿wawy i przejrzysty.
Jaziowa rzeka bogata jest w boczne koryta i w niemal zro¶niête z ni± starorzecza. Jej brzegi gêsto obro¶niête s± wierzbami, topolami czy olszynami, które umacniaj±c skarpy, a swoimi korzeniami wchodz± w nurt tworz±c tam cudown± dla ryb pl±taninê daj±c± schronienie. Jazie szczególne upodobanie maj± do miejsc, w których do rzeki wpadaj± dop³ywy – nawet niewielkie strumienie czy rowy melioracyjne. Nie bez powodu. W strumykach takich lub rowach, a¿ roi siê od pijawek czy kie³¿y, a tak¿e od sp³ywaj±cych z wod± ³±kowych owadów.
Gdy nadejdzie czas tar³a p³oci, okoni i jazgarzy, szukajmy jazia w pobli¿u tarlisk tych gatunków. Pó¼niej, gdzie¶ od czerwca, ja¼ najchêtniej wybiera g³êbokie stanowiska w pobli¿u krzewowych os³on, chroni±cych rybê przez zbyt ³atwym dostêpem ludzi. Jazie trzymaj± siê równie¿ stanowisk ¶ródrzecznych, ale tych, które dobrze s± „ufortyfikowane” zatopionymi pniami drzew czy g³azami. A kiedy w lipcu i sierpniu temperatura wody w rzece podniesie siê, jazie wêdruj± w nurt i na przykosy.
Ale nawet najlepsza znajomo¶æ miejsc, w których ja¼ lubi przebywaæ nic nam nie pomo¿e, je¶li w trakcie wêdkarskie wyprawy na tê rybê nie zachowamy wyj±tkowej ostro¿no¶ci. Ja¼ jest ryb± wyj±tkowo czujn±, ostro¿n± i nieufn±. Jest doskona³ym wzrokowcem. Kto¶ powiedzia³ kiedy¶, ¿e nie jest w stanie z³owiæ jazia, którego widzi, poniewa¿ on te¿ widzi wêdkarza. Dlatego o ka¿de porze roku i dnia, i nad ka¿d± wod±, ryba ta wymaga wyj±tkowo skrytego zachowania. Je¶li do tego zalecenia siê nie dostosujemy, bêdziemy musieli zadowoliæ siê co najwy¿ej niewielkimi jazgarzami.
Drugi warunek powodzenia w po³owie jazia, to uwzglêdnienie jego – jakby powiedzieli niektórzy – chimeryczno¶ci je¶li chodzi o przynêty. Otó¿ nie ma jednej, ca³orocznej przynêty na jazia. Ja¼ ma apetyt zmienny i tej zmienno¶ci wêdkarz musi siê podporz±dkowaæ. Zdarza siê, ¿e spore jazie ocieraj± siê wrêcz o groch, chru¶ciki czy czerwone robaki i ani my¶l± ich tkn±æ. I bywaj± takie sytuacje, ¿e nawet du¿a sztuka chwyta zwyk³± domow± muchê. Znawcy tej ryby twierdz±, ¿e najwiêcej informacji przynosi sama przyroda. Wczesn± wiosn±, gdy budzi siê fauna denna, najlepsz± przynêt± bywa drobna przynêta zwierzêca. Pó¼niej, gdy przychodzi czas tar³a p³oci czy okoni, jazie ze smakiem posilaj± siê ikr± tych ryb i wycierem. W sk³ad jego po¿ywienia wchodzi równie¿ liczny wówczas bezkrêgowy drobiazg. A wiêc znów pozostaje nam drobna przynêta zwierzêca. W miarê zbli¿ania siê lata kêsy ¿erowe jazia powiêkszaj± siê, co upowa¿nia nas do stosowania trochê wiêkszych przynêt – mog± to byæ mniejsze rosówki, pijawki, ¶limaki, a nawet ma³e ¿ywczyki. Czerwiec, to miesi±c owadów. Na haczyku mog± sprawdziæ siê wiêc chrz±szcze czy polne koniki. Natomiast w lecie, obok przynêt zwierzêcych skuteczne bywaj± równie¿ przynêty ro¶linne, takie jak ziemniak czy groch.
Przez ca³y czas, gdy ja¼ poluje na owady, do¶æ skuteczne bywaj± tak¿e niewielkie „owadzie”, wiruj±ce blaszki. Niejeden wêdkarz z³owi³ na tak± blaszkê sporego jazia. Czego i wszystkim, przed nadchodz±cym sezonem, ¿yczê.
Jakub Kleñ
· Napisane przez Administrator
dnia March 20 2015
1046 czytañ ·
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
