[2008.01.26] Związkowe interesy
Dodane przez Administrator dnia 26/01/2008 13:55:32

---

Zeszłotygodniowy protest nauczycieli, zrzeszonych w Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP), znów przypomniał o marnej kondycji polskiej oświaty. Rząd zaproponował podwyżki nie tylko śmiesznie niskie, ale także z gruntu niesprawiedliwe. Najwięcej (bardzo mało, ale więcej od innych) mają dostać nauczyciele początkujący, dopiero rozpoczynający zawodową pracę. Podniesienie ich wynagrodzeń o około 130 zł nie wydaje się być gestem nadzwyczaj szczodrym, ale podniesienie płac o kwotę o około 50 zł niższą nauczycielom mianowanym i dyplomowanym, którzy wiele wysiłku włożyli w uzyskanie zawodowego awansu, a teraz są za to karani, jest oczywistą kpiną ze społecznych oczekiwań. Znalazły się duże pieniądze dla lekarzy, zapewne znajdą się dla sędziów, ale nauczyciele muszą zacisnąć zęby i jak zwykle zadowolić się mizernymi okruchami z pańskiego stołu.
Demonstracja nauczycieli w Warszawie zapowiadana była jako protest przeciwko niskim płacom. Jej przebieg zrodził jednak podejrzenie, że chodziło raczej o rozładowanie niezadowolenia i wyciszenie żądań. Wymiana uśmiechów z marszałkiem Sejmu Komorowskim, kurtuazyjna wizyta delegacji u minister Hall – wszystko to wyglądało jak sielanka, przeplatana wyjaśnieniami, że rząd robi co może, ale ponieważ wiele nie może, to i podwyżki będą więcej niż skromne.
Przy okazji okazało się, że związkowi liderzy żyją sobie nienajgorzej, a przewodniczący związku nauczycieli ma pensję wyższą od ministrów czy posłów. 9 tysięcy zł brutto to całkiem przyzwoite pieniądze, jak sądzę pochodzące ze składek nauczycieli-związkowców, nawet tych, zarabiających niewiele ponad tysiąc zł. Już nawet szefowa związku pielęgniarek zarabia mniej, bo tylko 7 200 zł. Warto przy tym pamiętać, że związkowi liderzy są zainteresowani, aby ich związki były jak najliczniejsze i płaciły jak najwięcej składek. A kiedy pracownicy należą do związku? Wtedy, gdy są niezadowoleni z zarobków lub gdy obawiają się utraty pracy. Gdyby nauczyciele zaczęli przyzwoicie zarabiać, zaraz stopniałyby szeregi związków zawodowych. Czy warto więc zmuszać władze państwa do wyciśnięcia z budżetu większych pieniędzy? Na razie jednak liderzy ZNP mogą spać spokojnie – już rząd zadba, aby nie zabrakło niezadowolonych, tym bardziej, że nauczyciele pamiętają obietnice, którymi hojnie szafowano podczas kampanii wyborczej.
W oświacie zarobki to nie jedyny problem. Rząd wstrzymał prace nad reformą programów, bez której polska szkoła nie stanie się nowoczesną. Wstrzymano także plany modyfikacji egzaminu maturalnego z języka polskiego. Czy nowa ekipa myśli o czymkolwiek innym, oprócz pomysłu „urynkowienia” szkoły? Czy należy spodziewać się wzrostu kosztów kształcenia dzieci, tak jak ma to miejsce w szkolnictwie wyższym, w którym planuje się odpłatność za studia w uczelniach publicznych? Czy pani Hall, która zna się na szkołach prywatnych, poradzi sobie z o wiele trudniejszymi problemami szkół państwowych? A może zostanie zastąpiona przez kolejnego fachowca „od wszystkiego”, najlepiej znającego się na zarabianiu własnych pieniędzy – jak to często zdarza się wśród liberałów?
Nauczyciele pojechali, przemaszerowali przez Warszawę, wrócili i nadal klepią biedę. Tylko związkowcy są zadowoleni, bo manifestacja dobrze wypadła w telewizji.
Ryszard Terlecki