[2013.10.31] PAŹDZIERNIKOWE PŁOCIE
Dodane przez Administrator dnia 31/10/2013 18:30:32

---

W ubiegłym tygodniu wybrałem się nad jedno ze żwirowisk w dawnym województwie tarnowskim, by zapolować na płocie. Zbiornik ten zawsze słynął z pięknych okazów tej pospolitej, chociaż pięknej ryby. Jeździłem tam zawsze w miesiącach wakacyjnych, a czasami na początku września. W drugiej połowie października byłem tam chyba po raz pierwszy. Byłem ciekaw, czym zakończy się moja wyprawa. Bo chociaż, jak można przeczytać w wielu wędkarskich poradnikach, płocie żerują przez cały rok, to przecież mają okresy mniejszej i większej aktywności.
Pogoda, jak na drugą połowę października, była wyśmienita. W dzień temperatura w granicach 18-20 stopni Celsjusza. W słońcu było naprawdę ciepło. Niemal jak w lecie. Postanowiłem zrezygnować z mojego ulubionego zestawu (gruntowy ze sprężyną napakowaną zanętą oraz sygnalizacyjną bombką na kiju) i połowić na klasyczny zestaw spławikowy. Przede wszystkim dlatego, że płoć bytuje głownie w toni, jedynie z rzadka pobierając pokarm z dna. Dlatego łowienie klasyczną gruntówką nie jest najlepszym rozwiązaniem, gdy planujemy zapolować na płocie (chociaż swoją rekordową płoć, kilkanaście lat temu złowiłem w zbiorniku czchowskim właśnie z dna, i to prawie w sierpniowe południe, gdy słońce przypiekało niemiłosiernie). Najlepiej, gdy przynęta znajduje się w toni. Na jakiej wysokości? Trzeba sprawdzić to doświadczalnie. Ja z reguły zaczynam od wysokości kilkunastu centymetrów nad dnem, a gdy ryby nie biorą, stopniowo przynętę przesuwam ku górze.
A co założyć na haczyk? Wędkarze wymieniają cały szereg płociowych przynęt. Mnie od zawsze sprawdzały się najlepiej larwy muchy plujki, czyli popularne białe robaki. Eksperymentowałem jedynie z zapachami. Czasami posypywałem je wanilią, innym razem wyciskałem na nie odrobinę soku z czosnku. Wędkarskie efekty bywały różne, ale faktem jest, że białe robaki sprawdzały mi się najlepiej (a wiadomo, że na żywotnego białego robaczka połakomi się również leszcz, karaś, krąp, a nawet lin czy karp). Na niewielki, płociowy haczyk nadziałem więc białego robaka i zarzuciłem parę metrów od brzegu. Po chwili na wodzie było już tylko widać niewielki spławik.
Zacząłem łowić od jedenastej przed południem. Jednak pierwsze brania zaczęły się dwie godziny później, gdy moja przynęt znalazła się około metra nad dnem (woda w tym miejscu miała ok. 3 metry głębokości). Nagle zauważyłem, że spławik zaczął jakoś dziwnie podrygiwać, a za chwilę lekko się przytopił. Gdy przytopił się raz jeszcze, zaciąłem. Poczułem rozkoszny opór i wiedziałem, że coś jest. Po chwili na brzegu miałem piękną dwudziestocentymetrową płotkę. Szybko nałożyłem na haczyk świeżego robaczka i zarzuciłem w to samo miejsce. Po kilku minutach znów miałem branie. Bardzo podobne do tego wcześniejszego. Znów zaciąłem po przytopieniu spławika i znów poczułem znany opór.
Tego dnia złowiłem pięć płoci. Wszystkie w granicach dwudziestu, dwudziestu trzech centymetrów. Może nie były jakoś szczególnie wielkie, ale cieszyłem się nimi jak dziecko.
Jakub Kleń