[2011.11.04] GRABARZE, CZY ODNOWICIELE?
Dodane przez Administrator dnia 04/11/2011 15:19:02

---

W większości współczesnych państw mamy podziały polityczne na tradycyjną prawicę i lewicę. W zasadzie taką kolebką demokracji jest Anglia, gdzie od czasów rewolucyjnych przemian Cromwella mamy torysów i wigów. Jedni byli konserwatywni i chcieli bronić monarchicznego porządku, a drudzy szli do przodu z duchem przemian i opowiadali się za republikańskimi przemianami. Z czasem obie partie przekształciły się i torysi zgodnie ze swoim programem zostali konserwatystami, a wigowie po wyodrębnieniu się grupy ludzi świadczących pracę najemną oraz narodzeniu się związków zawodowych zostali nazwani partią pracy. Jest to do dzisiaj klasyczny podział w Anglii na prawicę i lewicę.
Inne są korzenie podziału we Francji i w Niemczech, ale i w tych państwach mamy typowe partie prawicowe i lewicowe w postaci partii socjaldemokratycznych. Partie lewicowe odegrały istotną rolę w rozwoju państw skandynawskich. W szczególności w Szwecji socjaldemokraci rządząc długie lata stworzyli państwo dobrobytu zwane w doktrynie politycznej „welfare state”. Po zabójstwie wieloletniego lidera socjaldemokratów Olafa Palme i zachodzących zmianach w świecie doszło do zmian w Szwecji, ale stworzony przez socjaldemokratów fundament socjalny do dzisiaj stawia to państwo w czołówce tych, gdzie żyje się zwykłym ludziom dostatnio.
Nawet w Stanach Zjednoczonych podział na partię Republikańską i Demokratyczną nawiązuje do podziału na prawicę i lewicę. Po zwycięstwie Obamy w wyborach prezydenckich dało się to wyraźnie odczuć, gdzie atak np. w Polsce na nowo wybranego przywódcę Amerykanów ze strony prawicy był niewybredny. Niektórzy nazywali go nawet potworem postkomunistycznym. Nie wiem jakie będą losy Obamy w USA, bo trafił ze swoim przywództwem bardzo pechowo na czas kryzysu, ale nie ulega wątpliwości, że jego program, niestety ostatnio nieco zaniedbany nawiązywał do idei lewicowych.
W Polsce po transformacji politycznej w roku 1989, postkomuniści ratowali lewą nogę. Nawet lider Solidarności Lech Wałęsa chciał ją zachować. Było to na tyle skuteczne iż partia lewicowa w postaci Sojuszu Lewicy Demokratycznej odniosła sukces wyborczy uzyskując ponad 40 proc. głosów. Jednak popełnione błędy i egoizm polityczny przywódców tej partii doprowadził najpierw do pierwszej, a ostatnio drugiej klęski w demokratycznych wyborach. Podejmowane próby reanimacji SLD przez Leszka Millera autora jej sukcesów, ale także klęsk w sojuszu z Grzegorzem Napieralskim, który doprowadził ją na skraj przepaści, nie wróżą nic dobrego. Nasuwa się pytanie, czy zatem staną się oni garbarzem tej partii, czy też jej odnowy? Moim zdaniem SLD powinno zejść ze sceny politycznej, dając szansę odnowy formacji lewicowej o szerokiej formule nowoczesnej partii socjaldemokratycznej. Jeśli tego nie zrobi będziemy kuriozum w gronie demokratycznych państw, gdzie rządzi i w opozycji liczy się tylko prawica.
SŁAWOMIR PIETRZYK