[2010.10.08] JESIENNE SZCZUPAKI
Dodane przez Administrator dnia 08/10/2010 14:57:26

---

Gdy bierzemy do ręki błystkę, rybą, która pierwsza przychodzi nam wtedy do głowy zapewne jest szczupak. A jesień, to pora roku, w której szczupaki łowione są najczęściej. Można wręcz powiedzieć, że kulminacja jego apetytu przypada po tarle, a więc późną wiosną oraz na jesień – we wrześniu, październiku i listopadzie. A więc właśnie teraz. Generalnie, można powiedzieć, że ryba ta najlepiej czuje się w wodzie chłodnej. W wodzie podgrzanej letnimi upałami, szczupak staje się apatyczny. Obojętnieją mu wówczas uroki stołu, i tylko wyjątkowo daje się ponieść duchowi agresji.
Wychudzony przez zimowe miesiące i osłabiony tarłem, szczupak zaczyna aktywnie żerować w maju i pierwszej połowie czerwca. Wtedy najskuteczniejsze bywają spore błystki wahadłowe – owalne i dość ciężkie, w matowosrebrnym kolorze. W wodzie takie blachy przypominają trące się płotki i krąpie. Jesienią skuteczne stają się srebrzyste błystki wahadłowe średniej wielkości. Październikowy szczupak ma spory apetyt. Taki sam jak na wiosnę, a może nawet lepszy. Do żerowania przynagla go bowiem instynktowne przeczucie zbliżającej się zimy. Sprawdzają się wtedy rzuty maksymalnie dalekie. I najczęściej jesienią też trafiają się dziwne ataki szczupaka na błystkę. Dziwne dlatego, bo atak na blachę następuje już na pierwszym metrze błystkowej trasy, a samo uderzenie jest miękkie, bez agresji, jakby błystka zahaczyła o jakąś podwodną łodygę czy gałązkę… Taki typ ataku powoduje, że wielu wędkarzy traci wówczas pewność siebie. Przez chwilę zastanawiają się: zaczep, nie zaczep? Błystka wówczas zatrzymuje się. Żyłka opada… I wtedy przegrywają swoją szansę spotkania z dużym drapieżnikiem, bo ryba schodzi z kotwiczki. Dlatego, nauczony doświadczeniem i radami starszych kolegów, gdy trafia mi się taki dziwny „zaczep” nie poddaję się niepewności i wewnętrznym rozważaniom, ale zacinam – krótko, na ćwierć mocy wędziska, zdecydowanie. Gdy trafię prawdziwy zaczep, to trudno. Trzeba sobie będzie jakoś z nim poradzić. Ale gdy powodem „zaczepu” jest szczupak, wtedy najczęściej mam go już zaciętego i może zacząć się pasjonująca walka.
Pisząc o szczupakach, piszę głównie o blachach, bo jakoś do nich się przyzwyczaiłem, jako do szczupakowej przynęty, a przyzwyczajenie jest ponoć drugą naturą człowieka. Co więcej, jeśli chodzi o szczupaki to przyzwyczaiłem się do wahadłówek. Tymczasem wielu wędkarzy z sukcesem łowi te drapieżniki również na obrotówki. Inni swoje największe okazy złowili na ciężkie woblery, a jeszcze inni z powodzeniem stosują twistery. Które przynęty są najbardziej skuteczne (pomijam żywca i martwą rybkę, która umiejętnie prowadzona staje się w istocie skuteczną, a darmową błystką)? Trudne pytanie, bo nikt jeszcze bezspornie nie udowodnił, że wahadłówka jest lepsza od wirówki, a wobler bije na głowę pozostałe przynęty. I dyskusja o skutecznych przynętach na jesienne szczupaki ciągnąć się będzie zapewne tak długo, jak długo wędkarze będą jeździć na ryby.
Jakub Kleń