Boże Ciało
Dodane przez Administrator dnia 06/06/2007 17:42:41
Boże Ciało – wielkie Święto Eucharystii w Kościele katolickim obchodzone jest w czwartek, jedenastego dnia po uroczystości Zesłania Ducha Świętego (czyli cztery dni po uroczystości Trójcy Przenajświętszej). Z uwagi na to, że uroczystość Zesłania Ducha Świętego należy do tzw. świąt ruchomych, Boże Ciało wypada pomiędzy 21 maja a 23 czerwca. W tym roku obchodzone jest 7 czerwca.
Święto Ciała i Krwi Pańskiej ustanowiono w XIII wieku. Najwcześniej, bo od roku 1246, obchodzono je w Belgii, w diecezji Liége. W XV w. rozpoczęły się w Europie uroczyste procesje Bożego Ciała. W Polsce obchody Bożego Ciała rozpoczęły się w 1320 r. w Krakowie oraz całej diecezji krakowskiej. Wprowadził je biskupa Nanker zwany Ślązakiem. Również w Polsce od XV w. zaczęły odbywać się procesje, które wychodziły ze wszystkich kościołów i prowadziły do czterech ołtarzy ustawianych na zewnątrz świątyni.
Kraków od najdawniejszych czasów słynął na całą Polskę z barwnych i okazałych procesji. Kroczyli w nich duchowni: biskupi, księża i zakonnicy, a w czasach gdy Kraków był stolicą Polski, także królowie ze swym dworem. W procesji szli również rajcy miejscy, wojskowi w paradnych
mundurach, bractwa kupieckie ze swymi godłami i sztandarami, uczeni w uroczystych togach profesorskich, w łańcuchach i płaszczach przybranych gronostajowym futrem, szli studenci i uczniowie, szły biało ubrane dziewczęta oraz rzesze wiernych.
Tradycję uroczystych procesji z wawelskiej katedry do Rynku Głównego przerwały dopiero władze komunistyczne. Pomimo licznych apeli kard. Karola Wojtyły nie godziły się na przemarsz z Najświętszym Sakramentem po krakowskim Rynku. Procesje w miastach i w parafiach wiejskich ograniczane były najczęściej do terenów przykościelnych. Na przykład parafia w Mogile uzyskiwała zgodę na procesję jedynie w kierunku Wisły, a nie w stronę nowohuckich osiedli. Sytuacja uległa zmianie dopiero po przemianach ustrojowych.
Polskie procesje Bożego Ciała do dzisiaj zachowały swoją okazałość. Niesione są w nich kościelne chorągwie i przybrane kwiatami feretrony. Uczestniczą w nich tłumnie wierni, a wśród nich dzieci w strojach pierwszokomunijnych, kilkuletnie dziewczynki przebrane w stroje ludowe i sypiące kwiatki, a na głównej procesji w Warszawie zobaczyć można również wojskowych i strażaków w
galowych mundurach. Z wielkim staraniem i przy czynnym udziale parafian urządza się procesyjne ołtarze. Własne ołtarze zwyczajowo wystawiają i dekorują różne grupy zawodowe: górnicy, rolnicy, rybacy, strażacy, a także członkowie różnych wspólnot i stowarzyszeń kościelnych. W oknach i na balkonach domów znajdujących się przy drodze lub ulicy, którymi przechodzi procesja umieszcza się zawsze symbole religijne i kwiaty. W latach PRL-u, w małych miasteczkach i na terenach wiejskich, takie symbole religijne i kwiaty spotkać można było nawet w oknach domów członków partii komunistycznej, co skrzętnie odnotowywała Służba Bezpieczeństwa i Wydziały ds. Wyznań..
(f)