[2008.08.03] Zasiadka na lina (II)
Dodane przez Administrator dnia 17/08/2008 12:46:23

---

Linowe łowisko najlepiej jest nęcić zanętą luźną, tzn. bez zaprawiania ją spoiwem, dla uzyskania typowej kuli. Takie kule dobrze smużą w nurcie rzeki, ale w wodzie stojącej nie są konieczne. Nie musimy obawiać się, że sypka zanęta zginie nam w mule, gdyż liny są specjalistami w przekopywaniu dna. Nie musimy również obawiać się tego, że taka luźna zanęta zatraci się w gąszczu roślinności, wszak żadna inna ryba nie potrafi tak doskonale bobrować wśród roślin jak lin. W charakterze zanęty możemy użyć zarówno parzonych płatków zbożowych, kaszy jak i gniecionych ślimaków czy pociętych czerwonych robaków i rosówek (z całymi robakami lepiej uważać, gdyż mogą próbować wwiercić się w dno). Jeśli nad daną wodą zamierzamy spędzić urlop i mamy więcej czasu, możemy przygotować sobie łowisko – tak, by ryba miała łatwiejszy dostęp do zanęty i by zacięty lin nie plątał się między roślinnością. Niektórzy odgarniają więc rośliny, tworząc wolne od niej oczka, a dno przesypują piachem. Wtedy łatwiej łowić.
Oczywiście należy pamiętać, by nie przesadzać z zanęcaniem. W niewielkich zbiornikach łatwo o zakwaszenie zanęty. Zwłaszcza dotyczy to zbiorników z ciepłą wodą i o mulistym dnie. W takich warunkach procesy gnilne przebiegają o wiele szybciej niż w rzekach czy dużych jeziorach. Z mojej praktyki wynika, że najlepiej nęcić jest wieczorem, systematycznie, co najmniej przez kilka dni. Takie systematyczne nęcenie ma i tę zaletę, że może przywabić również inne ryby – karpie czy węgorze (o ile te ostatnie występują w zbiorniku).
Gdy ryby mamy już podnęcone wybieramy przynętę. Na haczyk zakładamy to, do czego przyzwyczailiśmy nasze ryby. W charakterze przynęty dobrze sprawdzają się czerwone robaki, dżdżownice i czarne pijawki. Wędzisko powinno być dość solidne, o długości minimum 3 metrów (długie wędzisko ułatwi wędkarzowi utrzymanie ryby jak najdalej od zwartej roślinności i pomoże przenieść walkę z nią na otwartą wodę). Spławik natomiast powinien być niezbyt duży, ale za to czuły. Haczyk też raczej niewielki, ale wykonany z dobrej stali. Ważna jest jakość żyłki. Lin rwie wędki. Dlatego warto zwrócić uwagę na miejsca szczególnie newralgiczne (wiązanie haczyka, węzły na przyponie i żyłce głównej). Zacięty lin raczej nie schodzi z haczyka, a walka z nim potrafi dostarczyć wielu emocji. Jeśli uda mu się wpaść w gąszcz wywłóczników, a później ruszyć jeszcze głębiej w podwodne zielska, gdy uda mu się tam omotać żyłkę wokół łodyg situ jeziornego lub grążeli, to jesteśmy praktycznie bez szans. I zamiast lina w podbieraku, pozostanie nam jedynie przez jakiś czas podwyższony poziom adrenaliny we krwi.
Jakub Kleń
(Dokończenie za tydzień)