[2016.01.03] Czas na trocie i łososie
Dodane przez Administrator dnia 03/01/2016 13:35:06

---

Mam kolegę wędkarza, który parę lat temu zaimponował mi swoim postanowieniem, o którym powiedział mi tuż przed świętami Bożego Narodzenia. A wszystko zaczęło się od luźnej pogawędki na temat zbliżającego się Sylwestra. Jacek, bo tak ma na imię ten kolega, powiedział mi, że tegorocznego Sylwestra spędzi w samochodzie. - Jadę nad Słupię. Zapoluję na tamtejsze trocie i łososie. Od 1 stycznia kończy im się okres ochronny i mam nadzieję, że już rano, w pierwszy dzień nowego roku śmignę po rzece moim trociowym woblerkiem – mówił z błyskiem w oku.
Zaniemówiłem. Sam łowię od lat, ale nigdy jakoś nie wpadło mi do głowy, by w sylwestrową noc wyrywać się nad morze. Trzeba mieć samozaparcie i niewyobrażalną miłość do wędkowania, by wpaść na taki pomysł. Rozumiem jeszcze wędkarzy z Kołobrzegu czy Słupska, ci przynajmniej mają nad trociowe wody blisko. Ale aż z Krakowa?
Cóż, dwuśrodowiskowe salmonidy potrafią rozpalić wędkarską wyobraźnię. I gdy nadchodzi magiczny czas rozpoczęcia sezonu, zaludniają się pustawe zwykle rzeki, do których wchodzą troć wędrowna (Salmo trutta m. trutta) i coraz to liczniejszy łosoś (Salmo salar L.). Żeby odbyć tarło, ryby te masowo wpływają do wszystkich rzek i potoków uchodzących do Morza Bałtyckiego.
Zapytałem Jacka na jakie woblery będzie łowił? Powiedział mi, że wobler trociowy powinien charakteryzować się bardzo intensywną pracą. Do bardzo dobrych woblerów trociowych zaliczył między innymi różnokolorowe „Gębale” i „Balskory”. Ponoć nieźle sprawdzają się również obrotówki, które powinny jednak dobrze wirować – niezależnie od tego, czy prowadzone są z prądem wody, czy pod prąd. A do obławiania głębokich, wolno płynących płani znakomicie nadają się wahadłówki, czyli „karlinki”.
A jeśli komukolwiek (poza Jackiem) wpadnie do głowy pomysł odwiedzenia w styczniu którejś z nadmorskich rzek, to musi pamiętać, że w miesiącu tym pogoda często nie rozpieszcza. To nie wyjazd na majówkę. Często trzeba zmagać się z mrozem lub wichrem, ze śniegiem lub zimnym deszczem. Na dodatek przemieszczać się po nadrzecznych chaszczach (niekiedy po bagnistym terenie) nawet kilkanaście kilometrów. A przy tym wszystkim wykonuje się przecież setki, jeśli nie tysiące rzutów. Kwestią kluczową jest w takiej sytuacji odpowiedni ubiór – ciepły, lekki, nieprzemakalny i „oddychający”. To samo dotyczy obuwia, które musi zapewniać ciepło i być absolutnie nieprzemakalne. Tylko to może zapewnić nam minimum komfortu nad styczniową rzeką. Bo przecież nad taką rzekę nie jedziemy po to, by się zamęczać (na przykład telepiąc się z zimna), ale po to, by przeżyć niezapomnianą przygodę.
Jakub Kleń