[2014.08.22] Klenie z Niedźwiedzia (II)
Dodane przez Administrator dnia 22/08/2014 15:12:57

---

Nad rzekę wybrałem się razem z Andrzejem, który akurat też przebywał na wsi. Spakowaliśmy rozmrożone wiśnie, przygotowaliśmy zestawy z kulami wodnymi zamiast spławików i o czwartej rano byliśmy już nad wodą. W nocy przelało, więc woda miała brązowawy kolor. – To nawet lepiej – odezwał się Andrzej. – Nie będziemy tak bardzo rzucać się w oczy kleniom. Wystarczy, że będziemy cicho – dodał. Przytaknąłem.
Zajęliśmy miejsce, w którym rzeka skręcała, a od strony przeciwnego brzegu nurt wyżłobił głębsze koryto, czyli utworzył tzw. banię – jak takie głębsze miejsca nazywają miejscowi. Na końcu tej bani woda stawała się coraz płytsza i parę metrów dalej przelewała się już przez kamienie. To tam właśnie, z mostu, dzień wcześniej, obserwowałem dużego klenia.
Przez godzinę nie działo się nic. Było może kilkanaście minut po piątej, gdy kula wodna na zestawie Andrzeja nagle jakby podskoczyła. Andrzej zaciął. – Jest! – rzucił w moją stronę. Patrzyłem na jego wygięty kij i oczami wyobraźni widziałem wczorajszego klenia. Nagle widowisko, jak szybko się zaczęło, tak szybko dobiegło końca. Kij kolegi wyprostował się, a Andrzej oznajmił, że coś dużego wypięło mu się, może metr od brzegu. – Nie mogłem precyzyjnie zaciąć, bo za sobą miałem drzewo – tłumaczył mi, wyraźnie zdenerwowany.
Tego dnia obaj nie mieliśmy już ani jednego brania. Ale postanowiliśmy, że wyprawę jeszcze powtórzymy. Bo przecież duży kleń nadal na nas tam czeka.
Jakub Kleń