[2014.04.03] O płociach raz jeszcze
Dodane przez Administrator dnia 03/04/2014 20:06:38

---

Duże płocie łowi się wiosną. Wielu wędkarzy traktuje to stwierdzenie niemal jak wędkarski dogmat. Cóż, prawda jest taka, że właśnie wiosną złowiono najwięcej medalowych sztuk tego gatunku. Dzisiaj chciałbym napisać parę zdań o płoci, tyle że w kontekście rzek. Płocie oczywiście łowimy w jeziorach, stawach i zbiornikach zaporowych, ale ryby te zasiedlają również niemal wszystkie wody płynące – od dolnej krainy lipienia aż po dolne odcinki rzek i lekko słonawe wody ich ujść. Pomysł, by napisać o płociach żyjących w rzekach wpadł mi do głowy, gdy w słoneczną, ostatnią sobotę marca przejeżdżałem przez most Wandy. Po prawej stronie, w kierunku Łęgu, po raz pierwszy w nowym sezonie, zobaczyłem kilku wędkarzy łowiących w Wiśle. No tak, nie ma nic piękniejszego, jak w ciepły, kwietniowy dzień, wybrać się gdzieś za miasto na rzeczne płocie.
Tylko, że takie płocie trzeba umieć znaleźć. Nie jest dobrym pomysłem pojawienie się nad rzeką i umoszczenie się nad brzegiem w pierwszym lepszym miejscu, by metodą prób i błędów szukać stanowiska płoci. Na takie poszukiwania na chybił trafił stracić możemy cały dzień i wrócić bez jednego nawet brania. Bo, jak wiadomo, podstawą wędkarskiego sukcesu jest łowienie w takich miejscach, w których płoć występuje. Ale gdzie w takim razie jej szukać?
Problem w tym, że każda rzeka, większa i mniejsza, ma swoje tajemnice. Pozornie leniwy prąd może przy dnie czynić prawdziwe szaleństwa, a ostry nurt w zetknięciu z podwodnym światem naturalnych lub sztucznych przeszkód może znacznie zwalniać. Wędkarz patrzy na wodę inaczej niż zwykły turysta. Podziwia nie tylko jej piękno, ale stara się niemal prześwietlić ją wzrokiem. Dzieli koryto na kawałki i szuka miejsc, które swoim charakterem i właściwościami najbardziej odpowiadają wymaganiom gatunku, które zamierza łowić. Wybierając się na płocie, dobrze więc znać preferencje tej ryby właśnie. Już sam kształt płoci sugeruje, że nie jest ona pociskiem przeszywającym ostre nurty. A to ogranicza pole naszych poszukiwań. Na dzień dobry możemy więc wykluczyć ostre nurty, przelewy, miejsca, gdzie uciąg wody jest bardzo silny.
Pisząc o wiosennych wyprawach na płocie, warto pamiętać, że wiosną, a szczególnie wczesną wiosną, płoć szuka miejsc dość nagrzanych. I nawet nie dlatego, by sama spragniona była ciepła – czyni to przede wszystkim z uwagi na znalezienie potencjalnego pokarmu: drobnych organizmów zwierzęcych i roślin, które potrzebują ciepła, by się rozwijać. Płociowe „jadłodajnie” zwykle znajdują się tuż za piaszczystymi przykosami, w miejscach spowolnienia nurtu. Nie tam jednak, gdzie piasek jeszcze „pracuje”, obraca się w kółko, miele… Ale jakieś pięć, dziesięć metrów dalej. Takimi „jadłodajniami” mogą być różne spokojne miejsca położone niedaleko od brzegu, głęboczki o równym dnie, które jednak znajdują się na pograniczu otwartej głębszej wody. Czasami płocie znaleźć można w niczym szczególnie nie wyróżniających się prostych odcinkach rzeki o umiarkowanej głębokości. W większych, uregulowanych rzekach warte spenetrowania są miejsca położone w odległości dwóch, trzech metrów za faszyną, którą umocniono brzegi. Warunek jest jednak zawsze jeden – w takich miejscach czy na takich odcinkach rzek uciąg wody musi być wolny.
Cóż, życzę zatem pierwszych, dorodnych wiosennych płoci na haczyku.
Jakub Kleń