[2011.02.04] POWRÓT ŚWINKI
Dodane przez Administrator dnia 04/02/2011 12:54:53

---

Należąca do karpiowatych świnka, była niegdyś rybą występującą dość powszechnie w naszych rzekach. Jeszcze w połowie ubiegłego wieku jej odłowy w Wiśle na obszarze działania dawnego Inspektoratu Rybactwa województwa krakowskiego dochodziły do 70% odławianych ryb. W obszarze działania spółki rybackiej „Sandacz” w Puławach, do roku 1959 świnka stanowiła 27% ogółu złowionych ryb od Annopola do Dęblina. W drugiej połowie ub. wieku zaczęło być coraz gorzej. W latach 90. ub. wieku świnka zniknęła z wielu dotychczasowych łowisk. Sporadycznie łowiona była w dorzeczach Wisły i Odry. Ktoś złowił ją w Dunajcu, ktoś natknął się na nią w Bugu. Inny wyciągnął ją z Raby… Sytuacja stała się na tyle alarmująca, że świnka znalazła się w wykazie chronionych gatunków zwierząt objętych przepisami „Konwencji o ochronie dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk”, ratyfikowanej przez rząd Polski w roku 1996. Ratowaniu świnki mają też służyć przepisy nowego Regulaminu Amatorskiego Połowu Ryb, przyjętego przez PZW na początku obecnego wieku. Zwiększono w nim wymiar ochronny tej ryby do 25 cm (wcześniej było 20) oraz wprowadzono okres ochronny od 1 stycznia do 15 maja.
Chociaż w ostatnich latach słyszałem, że świnka znów zaczyna się pojawiać, to jednak nadal jest ona gatunkiem występującym dość rzadko. Tak rzadko, że wielu wędkarzy nigdy w życiu świnki nie widziało, i gdyby – jakimś cudem – udało im się ją złowić, być może myliliby ją z certą, która do świnki jest dość podobna (a mylić tych ryb nie powinniśmy, bo certa ma wymiar ochronny 30 cm i inne okresy ochronne – nie wolno jej łowić od 1 stycznia do 30 czerwca, a w Wiśle poniżej zapory we Włocławku od 1 września do 30 listopada).
Świnka jest piękną rybą. Jej ciało ma wydłużony i owalny kształt. Stalowozielony grzbiet, srebrzyste boki i biały brzuch oraz czerwonawe płetwy brzuszne i tego samego koloru płetwa odbytowa sprawiają, że świnka prezentuje się bardzo elegancko. Rzadko staje się wędkarskim łupem nie tylko dlatego, że jest jej niewiele, ale także dlatego, że jest rybą wymagającą od wędkarza wyjątkowego refleksu. O powodzeniu połowu decyduje błyskawiczne zacięcie, które musi nastąpić jako odpowiedź na minimalne drgnięcie spławika. Nieprzypadkowo świnka nazywana bywa królową refleksu. Przy łowieniu świnki można zapomnieć o metodach gruntowych. Łowi się ją albo na przepływankę albo przystawkę z czułym spławikiem.
Świnki mogą dorastać do 60 centymetrów i osiągać masę ok. 2,5 kilograma. Najczęściej jednak rekordowe świnki łowione w naszych wodach, to okazy mające ok. 45-51 centymetrów długości i masę 1,20 do 1,50 kilograma.
Świnka jest rybą żerującą przy dnie. Swoimi zrogowaciałymi wargami zeskrobuje pokarm z różnorodnego podłoża, a niekiedy ryje w samym dnie, pobierając przy okazji muł i piasek. Najważniejszymi składnikami jej naturalnej diety są glony, okrzemki, zielenice, sinice, a także fauna denna oraz jaja i larwy ryb. Przez wędkarzy najczęściej łowiona jest na białe robaki, pęczak, pszenicę i niewielkich rozmiarów czerwone robaki.
Jakub Kleń