Lato w polityce oznacza zwykle martwy sezon. Dziennikarze maj± problem czym wype³niæ codzienne serwisy, bo wa¿nych wiadomo¶ci jest zdecydowanie mniej. Ale s± takie lata, gdy dzieje siê du¿o i nikt, ani politycy, ani dziennikarze nie maj± urlopów. Starsi spo¶ród nas pamiêtaj± gor±ce, strajkowe lato 1980 roku, gdy decydowa³y siê losy najwiêkszego w historii Polski protestu pracowników i gdy komuni¶ci zostali zmuszeni do podpisania Porozumieñ Gdañskich oraz zgody na powstanie „Solidarno¶ci”. Nieco m³odsi, ale te¿ starsi pamiêtaj± lato 1989 roku, po kontraktowych wyborach, gdy Jaruzelski mia³ obj±æ funkcjê prezydenta, a Mazowiecki premiera, podczas gdy równocze¶nie pêka³a ¿elazna kurtyna, bo Wêgrzy otworzyli granicê z Austri±.
Pamiêtamy te¿ lato 1993 roku, gdy Wa³êsa rozwi±za³ Parlament, a komuni¶ci wykorzystali rozczarowanie z³odziejskimi reformami i poszli do zwyciêskich wyborów. A lato 2010 roku, po katastrofie smoleñskiej? Wybory prezydenckie, które przegra³ obóz patriotyczny, a liberalna lewica triumfowa³a jeszcze przez pó³ dekady. Tegoroczne lato te¿ przejdzie do historii, zw³aszcza w naszym regionie Europy. Wojna na Ukrainie zaczê³a siê jeszcze zim±, trwa³a przez ca³± wiosnê i zapewne nie skoñczy siê w lecie. Rosyjski potwór nie zamierza ust±piæ, a Ukraiñcy broni± siê z zaciêto¶ci± i odwag±, której wszyscy im zazdroszcz±. Broni, która dostarczana jest na Ukrainê z Europy i Ameryki, jest wci±¿ za ma³o i nie wiadomo, czy bêdzie w stanie przewa¿yæ szalê zwyciêstwa.
Dla nas najwiêkszym problemem jest szalej±ca inflacja, a co za tym idzie dro¿yzna, która nie tylko opró¿nia nasze portfele, ale tak¿e hamuje rozwój gospodarczy. Dro¿eje, ¿ywno¶æ, energia, materia³y budowlane, w³a¶ciwie dro¿eje wszystko. Co gorsze, podobne zjawisko nasila siê w ca³ej Europie, podobnie w Stanach Zjednoczonych poziom inflacji jest zastraszaj±co wysoki i wci±¿ ro¶nie. Eksperci ekonomiczni zapowiadaj± ogólno¶wiatowe t±pniêcie gospodarki, a pesymi¶ci prognozuj± jeszcze przez rok powa¿ne k³opoty. Polski rz±d i Narodowy Bank Polski robi± co mog±, ¿eby inflacjê powstrzymaæ, ale mo¿e siê okazaæ, ¿e dopiero jesieñ przyniesie odczuwaln± poprawê.
W tej sytuacji targi z Uni± Europejsk±, a w³a¶ciwie z rz±dz±c± w niej biurokracjê, pod znakiem zapytania stawiaj± nasz stosunek do coraz czêstszego ³amania unijnego prawa, czyli obowi±zuj±cych traktatów. Dla Brukseli celem numer jeden jest obalenie rz±dów, które nie chc± podporz±dkowaæ siê lewicowej g³upocie. Na celowniku szczególnie znalaz³a siê Warszawa, bo Polska jest pañstwem, z którym Unia, chc±c nie chc±c musi siê liczyæ. Tymczasem my nie chcemy ani wspólnego europejskiego pañstwa, zarz±dzanego z Berlina, ani cenzury na w³asne pogl±dy, ani obyczajowej rewolucji z promocj± zmieniania p³ci, aborcj± na ¿yczenie i powszechn± eutanazj±, ani zakazu u¿ywania samochodów na benzynê czy olej, ani rezygnacji z produkcji miêsa, ani innych rozmaitych ideologicznych wariactw, wprowadzanych dzi¶ na Zachodzie. Dlatego Unia, która bardzo ostro¿nie zgadza siê na sankcje przeciw Rosji, od miesiêcy stosuje sankcje wobec nas i odmawia nam nale¿nych – zgodnie z przepisami, które Unia sama przyjê³a – funduszy. Je¿eli bêdziemy musieli pogodziæ siê z faktem, ¿e unijni macherzy nam te fundusze ostatecznie zablokuj±, to niech Unia ma ¶wiadomo¶æ, ¿e nasza cierpliwo¶æ w znoszeniu unijnej bezczelno¶ci i arogancji te¿ siê wyczerpie.
Ryszard Terlecki
Ten serwis u¿ywa cookies i podobnych technologii (brak zmiany ustawienia przegl±darki oznacza zgodê na to)Prezentowane na stronie internetowej informacje stanowi± tylko czê¶æ materia³ów, które w ca³o¶ci znale¼æ mo¿na w wersji drukowanej "G³osu - Tygodnika Nowohuckiego".
